прыватная гісторыя № 9 / 1187 за 2015-02-28
Партытура рэжысёра
Ёсць паняцце “творчая меншасць”. Гэта азначае, што залогам развіцця любога грамадства з’яўляюцца папраўдзе творчыя асобы, здольныя прапаноўваць новы змест, ствараць іншыя формы, адстойваць ідэі. Гэта людзі, надзеленыя дарам разумення, адчування, стварэння. Вакол такіх пануе асаблівая энергетычная прастора, стваральны пазітыў, жаданне адпавядаць лепшаму. Такіх не бывае шмат. Але без іх мы былі б абдзеленымі.
Далей
|
№ 7 / 1185 за 2015-02-14
Дакрананне
Элементарнае пытанне: як стваралася мая кампазіцыя “Дакрананне”, дзе галоўны герой — Гаўрыла Вашчанка, якога няма з намі роўна год? Ідэя і рашэнне актывізуюцца ды спрацоўваюць часам адразу, а могуць і праз дзесяцігоддзе, і праз усё жыццё. Мой сябар, знакаміты архітэктар, назваў твор “Дакрананне” фрагментам вялікага роспісу. Роспісу, дзе праз кропкі асабістага дотыку да падзей і сутыкненняў, наканаваных мне лёсам, тэму асобы ў калейдаскопе сусвету можна развіць, наколькі хопіць моцы ды таленту.
Далей
|
Пра што мне піша неба
Працягваем знаёміць чытачоў з фрагментамі кнігі фалькларыста, лідара этна-трыа “Троіца” Івана Кірчука “Гарыць свечка ля алтара”, выдадзенай умінулым годзе ў Мінску.
Далей
|
№ 5 / 1183 за 2015-01-31
Пра што мне піша неба
Працягваем знаёміць чытачоў з фрагментамі кнігі фалькларыста, лідара этна-трыа “Троіца” Івана Кірчука “Гарыць свечка ля алтара”, выдадзенай ў мінулым годзе ў Мінску.
Далей
|
№ 3 / 1181 за 2015-01-17
Пра што мне піша неба
Пачынаем знаёміць чытачоў з фрагментамі кнігі фалькларыста, лідара этна-трыа “Троіца” Івана Кірчука "Гарыць свечка ля алтара...". Іван Іванавіч сам прапанаваў для публікацыі той раздзел, які апавядае пра пераломны момант у шляху яго духоўнага пошуку. А аздобіць публікацыю творца вырашыў сваімі малюнкамі, што нагадваюць пра знакавыя моманты спазнання.
Далей
|
№ 2 / 1180 за 2015-01-10
“Мой дом стаіць так высока, што чуцен кашаль Бога”
Шэсць гадоў таму, 4 — 5 студзеня 2009-га, мы з жонкай наўпрост патэлефанавалі на хатні нумар Таніна Гуэра — сябра і сцэнарыста Федэрыка Феліні, Мікеланджэла Антаніёні... Лора, ягоная жонка, вельмі проста адказала на наша тэлефанаванне: “Заязджайце!” Што ж, мы з радасцю выправіліся туды, дзе, як пісаў Гуэра, “…дом стаіць так высока, што чуцен кашаль Бога”.
Далей
|
№ 50 / 1175 за 2014-12-13
Фільм пра народнага
Да 70-годдзя Вялікай Перамогі аршанскі краязнавец і кінадакументаліст Эдуард Навагонскі плануе падрыхтаваць цыкл відэафільмаў, прысвечаных мастакам — удзельнікам Вялікай Айчыннай вайны. Першай стане работа пра народнага мастака Беларусі, ганаровага акадэміка Нацыянальнай акадэміі навук Віктара Грамыку. Нядаўна мы з Эдуардам Навагонскім наведалі мастака ў Мінску. Адбылася шчырая гутарка, запісана амаль дзве гадзіны відэаматэрыялу.
Далей
|
Гісторыя яго кіно
Адной з асноўных падзей ўрачыстага вечара, прысвечанага 90-гадоваму юбілею беларускага кінамастацтва, стане прэзентацыя кнігі “Гісторыя майго кіно” кіназнаўцы Анатоля Красінскага. Ледзь паспеўшы выйсці з друкарні, кніга адразу стала бібліяграфічнай рэдкасцю. І прычынай таму — нават не невялікі наклад, а ўнікальны аповед пра жыццё, калег, сустрэчы і мастацтва, які прапануе зацікаўленаму чытачу аўтар. Доктар мастацтвазнаўства, кіназнаўца Анатоль Віктаравіч Красінскі — сведка і актыўны ўдзельнік самых значных падзей у нацыянальным і савецкім кінематографе другой паловы ХХ стагоддзя. Ураджэнец Расонаў, у 1950 годзе ён паступае ва ВГИК і з сярэдзіны 1950-х прыступае да актыўнай працы ў беларускім кіно: рэдактар Красінскі ўдзельнічаў у стварэнні мноства вядомых кінакарцін нашай студыі, а таксама займаўся важнай арганізацыйнай працай — быў сустаршынёй, а потым і старшынёй Беларускага саюза кінематаграфістаў. У апошні час Анатоль Віктаравіч актыўна займаецца навуковай дзейнасцю, але па-ранейшаму вельмі зацікаўлена сочыць за становішчам спраў у нашым кіно. Магчыма, адказы на шматлікія праблемы і пытанні, якія стаяць перад нашым кінематографам сёння, можна знайсці менавіта ў яго кнізе, фрагменты з якой “К” прапануе сваім чытачам.
Далей
|
№ 49 / 1176 за 2014-12-13
Стагоддзе і год
4 снежня — 101 год з дня нараджэння заслужанага дзеяча культуры БССР, народнай артысткі БССР Марыны Бяльзацкай. Год не юбілейны, але нам, яе вучням, памяць пра гэтага чалавека дарагая незалежна ад даты. Бо не толькі педагогам па харэаграфіі стала Марына Мікалаеўна для нас, але і — нашым Настаўнікам…
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|