Персона № 48 / 1383 за 2018-12-03
“Тэатр дылетантызм не трывае”
24 лістапада акцёру НАДТ імя Горкага Віктару ГУДЗІНОВІЧУ споўнілася 65 гадоў. Сваю працу ў гэтым тэатры ён пачаў у 1989 годзе, паслужыўшы раней у іншых і ўжо запомніўшыся сваім уменнем ствараць яркі ды запамінальны вобраз нават у эпізадычнай ролі. Мы даведаліся ў майстра пра шлях яго станаўлення, пра тое, як ён быў дэпутатам і чым любіць займацца па-за сцэнай.
Далей
|
№ 46 / 1381 за 2018-11-16
Каб не вырасціць “маўглі”
Чалавек заўжды мае патрэбу ў эстэтычнай аздобе і асэнсаванні няпростых з’яў жыцця — што і з’яўляецца прэрагатывай мастацтва. Але не ўсім мастакам дадзена аб’яднаць у сваёй творчасці два гэтыя чыннікі — каб і прыгожа было, і думку вярэдзіла. А вось графік Раман СУСТАЎ гэта ўмее. Пабачыўшы ягоныя фантастычнага зместу аркушы, пачынаеш знаходзіць нечаканы падтэкст у самых звычайных рэчах. Да ўсяго, ён дзеліцца досведам з моладдзю, выкладаючы на кафедры графікі Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў.
Далей
|
№ 43 / 1378 за 2018-10-27
Жывапіс у паветры і байцоўскія куры
Ёсць мастакі, чыю “наскасць” сёння трэба даводзіць з пенай ля рота — бо на іх даўно і сур’ёзна прэтэндуюць іншыя культуры, ды і самі творцы пры жыцці не надта выразна вызначалі ўласную нацыянальную прыналежнасць. Класік сучаснага мастацтва Польшчы Лявон ТАРАСЭВІЧ — не з іх кагорты. Яшчэ ў юнацтве ўсвядоміўшы сваю беларускасць, жыхар вёскі Валілы (што зусім непадалёк ад мяжы) беларусам і застаецца.
Што асабліва прыемна, класік гэты (у адрозненне ад многіх іншых) — жывы! З ім можна цікава пагутарыць на добрай беларускай мове. На жаль толькі, аказій бракуе — у Мінск ён завітвае нячаста. Але калі такое, усё ж, здарылася, і мастак прыехаў для ўдзелу ў вялікім праекце ZBOR, не выпадала грэбаваць магчымасцю ўбачыць легенду жыўцом.
Далей
|
№ 41 / 1376 за 2018-10-13
Прафесія двух паўшар’яў
Сярод “кіношных” (як і многіх іншых творчых) спецыяльнасцяў ёсць безумоўныя фаварыты, пра якія мараць тысячы падлеткаў. І ёсць тыя, што застаюцца па-за кадрам — на жаль, не толькі ў прамым сэнсе слова. Аднак гукарэжысёр больш як ста кінакарцін рознага фармату і жанру Яўген РАГОЗІН лічыць, што яго справа — гэта самая што ні ёсць прафесія ХХІ стагоддзя. І гатовы падзяліцца яе наздзіў глыбокай, як высветлілася, філасофіяй.
Далей
|
№ 40 / 1375 за 2018-10-06
Музыка як знікомая памяць
Заўтра ў Беларускай дзяржаўнай філармоніі пройдзе першы канцэрт ХІІІ Міжнароднага фестывалю Юрыя Башмета. Урачыстае ж адкрыццё форуму адбудзецца крыху пазней — 10 кастрычніка. Акрамя прызнанай класікі, паводле традыцыі прагучыць сусветная прэм’ера беларускага твора, спецыяльна замоўленага арганізатарамі. Сёлета ім стаў Канцэрт для альта і фартэпіяна са струннымі “Ландшафты знікомай памяці (майстра Арнольта Шліка)”. Аўтар партытуры з інтрыгоўнай назвай — беларускі кампазітар Валерый
Далей
|
№ 36 / 1371 за 2018-09-08
Адбіткі зменлівага духу
У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіць выстава Аляксандра КАНАВАЛАВА, прымеркаваная да яго 70-годдзя. Называецца яна па-інтэлігентнаму сціпла: “Маргіналіі, або нататкі на палях”. Што выглядае сімптаматычным. Мастак нібы наўмысна абірае сферу бытавання недзе наўзбоч ад тлумных магістраляў, утульней за ўсё пачуваючыся ва ўласнай майстэрні на ціхай ускраіне Полацка. І там з дапамогай пэндзля ўвасабляе амаль няўлоўныя “адлюстраванні зменлівага духу”, як напісала пра творчасць жывапісца яго жонка і паплечніца, мастацтвазнаўца Ларыса Лысенка.
Далей
|
Віктар Бутра: “Фатаграфія — гэта эмацыйны ўсплёск”
У беларускай фатаграфіі ХХ стагоддзя ўжо склаўся свой пантэон аўтараў. І імя Віктара БУТРЫ — адно з тых, якое знаходзіцца ў ім па праве. Гэта аўтар, здымкі якога б’юць наводмаш. Па прафесіі ўрач, ды яшчэ і з даволі нечаканай спецыялізацыяй — паталагічная анатомія, Віктар Аляксандравіч прыйшоў у фатаграфію ў 1960-я. Здымаў усё жыццё — у Рызе, у Віцебску, у Мінску, у Маскве, куды толькі ні трапляў. І стаўся майстрам з характэрным “вострым” почыркам, сённяшняя калекцыя якога складае больш за сотню здымкаў.
Далей
|
№ 32 / 1367 за 2018-08-11
У бясконцым спазнанні свету
Яго чарговая выстава адкрылася ў баку ад шумных сталічных вуліц, у адным з тых месцаў, куды збочваюць, каб паслухаць ціхі голас горада ці схавацца ў цені стомленых ад спякоты дрэў. У прынцыпе, і ўсё жыццё Віталя ЧАРНАБРЫСАВА праходзіць недзе наўзбоч ад тлуму і мітусні. Але ціхая прысутнасць у арт-працэсе гэтай культавай для некалькіх пакаленняў постаці усё ж адчуваецца неўпынна.
Далей
|
№ 26 / 1361 за 2018-06-30
“Крышталь” мары, які не разбіўся
Акурат сёння ўвечары ў гарадскім тэатры Карлавых Вараў стужкай беларускай рэжысёркі Дар’і ЖУК “Крышталь” распачнецца адмысловы конкурс “На Усход ад Захаду” знакамітага міжнароднага кінафестывалю — ужо 53-га па ліку. Без перабольшвання, упершыню за многія гады фільм аўтаркі-суайчынніцы не проста ўдзельнічае ў фестывалі класа “А”, а мае гонар адкрываць адно з яго спаборніцтваў.
Напярэдадні сусветнай прэм’еры стужкі мы звязаліся з рэжысёркай, якая жыве ў Нью-Йорку, каб даведацца, якім жа чынам яе паўнаметражны дэбют патрапіў на адну з вядучых кінапляцовак свету.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|