Суботнія сустрэчы № 7 / 1290 за 2017-02-18
Тэлепантэон можа быць недабудаваны…
На тэлеканале “АНТ” адбылася прэм’ера цыкла “100 імёнаў Беларусі”. Гэты праект настолькі вытлумачальны і чаканы ў нашым эфіры, што выпадае хіба здзіўляцца, чаму яго ніхто не зрабіў дасюль. Балазе, пра такі эфектыўны спосаб папулярызацыі знакавых постацяў мінуўшчыны гаварылася настолькі часта, што думка, здавалася б, ужо сама сабою павінна была матэрыялізавацца. Тым не менш, само сабою нічога не здараецца. Пра задуму тэлепантэона нацыянальных герояў і пакручастыя шляхі яе рэалізацыі мы гаворым з генеральным прадзюсарам праекта Уладзімірам БОКУНАМ.
Далей
|
№ 5 / 1288 за 2017-02-04
Ад хаткі да хайтэка
Прафесар Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта, доктар архітэктуры Сяргей СЕРГАЧОЎ не толькі ведае пра народнае дойлідства амаль усё (сведчаннем таму — яго нядаўняя грунтоўная манаграфія), але і здолеў вывесці яе ўтоеную ад павярхоўнага погляду квінтэсэнцыю, абагульніўшы свае шматгадовыя даследаванні ў некалькіх трапных фармулёўках. З сёлетнім лаўрэатам прэміі Прэзідэнта краіны “За духоўнае адраджэнне” мы гаворым як пра захаванне набыткаў нашых продкаў, так і пра той карысны ўрок, які яны могуць даць сучасным архітэктарам і асабліва іх замоўцам.
Далей
|
Чвэрць стагоддзя і 103 спектаклі
Рэспубліканскаму тэатру беларускай драматургіі — 25! Да юбілею была падрыхтавана прэм’ера спектакля “Беларусь. Дыдактыка” (гл. “К” №3), адкрыта выстава, выпушчаны аб’ёмны і назвычай інфарматыўны буклет, прысвечаны не толькі ўласна гэтаму тэатру, але і праблемам развіцця сучаснай беларускай драматургіі і рэжысуры. Нарэшце, акурат у дзень сваіх народзінаў трупа прымала віншаванні і творчыя падарункі-прывітанні (у тым ліку, ад замежных партнёраў і гасцей), адказаўшы на іх вельмі крэатыўным капуснікам.
Далей
|
У бок “татальнага тэатра”
У 2016 годзе віцебская “Лялька” адзначыла дзве юбілейныя даты: 30-годдзе тэатра і 70-годдзе яго мастацкага кіраўніка Віктара КЛІМЧУКА, які стаяў ля вытокаў стварэння гэтага цяпер ужо сапраўды здабытку сучаснай культуры Беларусі. “Лялька” разбурае многія стэрэатыпы: аб лялечным тэатры як выключна дзіцячым, ставячы найглыбокія "дарослыя" спектаклі, пра “другаснасць” тэатра лялек у параўнанні з драматычным, пра яго выключную забаўляльнасць, бо не толькі ў дарослых, але і ў дзіцячых пастаноўках шматпланавы сімвалічны і касмалагічны змест. І яшчэ тэатр, якім кіруе Віктар Клімчук, вылучаецца глыбокім пранікненнем у вобразы і дух беларускай традыцыі. Апошняе тычыцца перш за ўсё пастановак паводле твораў вялікага Уладзіміра Караткевіча. У той жа час, усе яны вылучаюцца сэнсам, які можна было б назваць агульначалавечым праз адзінства перадачы сакральнага і гуманістычнага зместу. У размове з Віктарам Клімчуком пасля ўсіх святкаванняў мы закраналі пытанні, якія нельга было абысці нават у святле ўрачыстых дат.
Далей
| |
№ 4 / 1287 за 2017-01-28
Хуліган і Скарына: цяпер з “...Буслом”
Моладзі ўласціва ўсімі праўдамі і няпраўдамі рвацца ў сталіцу, бо, па меркаванні многіх, толькі тут ёсць магчымасць пабудаваць яскравую кар’еру. Творцы тут — не выключэнне. Мой суразмоўца акцёр Іван ТРУС сваім прыкладам даводзіць, што галоўнай меркай поспеху з’яўляецца ўсё ж талент, а не месца пражывання. Пасля дзевяці гадоў прафесійнай дзейнасці ў сталіцы ён з’ехаў у Магілёў. Яшчэ не завяршыўся яго другі сезон у Абласным драматычным тэатры, а Іван ужо шчыльна заняты ў рэпертуары і з’яўляецца ўладальнікам Нацыянальнай тэатральнай прэміі-2016 у намінацыі “Лепшая мужчынская роля ў спектаклі тэатра драмы”.
Далей
|
Свой “дамок” і тэрыторыя любові
Народная артыстка Беларусі, лаўрэат прэміі Прэзідэнта краіны “За духоўнае адраджэнне” 26 студзеня святкавала юбілей. У гэты вечар яна зноўку выйшла перад сваімі шматлікімі прыхільнікамі (а ў Віцебску, ды і далёка за межамі абласнога цэнтра іх — колькасць незлічоная) падчас творчага вечара “Сцэна — тэрыторыя любові” на падмостках Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа, каб зноў парадаваць сваёй чароўнай усмешкай, прыгадаць разам з гледачамі старонкі свайго жыцця і, вядома ж, незабыўныя вобразы. Усяго іх створана на коласаўскай сцэне (дзе служыць актрыса на працягу 47 гадоў) больш за шэсць дзясяткаў. А былі ж і ролі ў кіно (Ганна Карпілава з “Плача перапёлкі”, Аленка з фільма “Другая восень”, Дачка з “Зацюканага апостала”). Напярэдадні падзеі мы сустрэліся з вядомай беларускай артысткай.
Далей
|
№ 2 / 1285 за 2017-01-14
Майстэрства акцэнтаў
Графік Дзімы СКУ аказаўся даволі “шчыльным” для доўгай размовы, нам давялося шукаць “фортку” паміж яго замовамі. Але запатрабаванасць Дзімы апраўданая: яго афішы мы і сапраўды бачым ці не штодня, не ўяўляючы, што гэта таксама творы, што маюць пэўнага аўтара.
Далей
|
№ 51 / 1281 за 2016-12-17
“Дакрананне” адбылося
Не чакаючы школьных канікул, калі дзятву прынята забаўляць-развіваць усімі магчымымі спосабамі, Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі сумесна з Рэспубліканскай гімназіяй-каледжам пры ёй зладзіла свой сацыяльна арыентаваны творчы праект з сімвалічнай назвай “Дакрананне”. Цягам двух тыдняў лепшыя маладыя музыканты — сімфанічны аркестр, інструментальны ансамбль і салісты — выступалі перад юнай аўдыторыяй. І не толькі ў сталіцы, але і ў такіх гарадах Беларусі, як Барысаў, Салігорск, Маладзечна. Пра гэта “К” паведамляла ўжо.
Далей
|
Свае акуляры патрыярха авангарду
Вядомы жывапісец, графік, тэатральны мастак і проста чалавек-легенда Аляксандр Салаўёў у інтэрв’ю для “К” гаворыць пра шлях самапазнання, няспынныя чалавечыя трансфармацыі, імкненні да непазнанага і свяшчэнную песню быцця.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|