фатаграфічная калекцыя № 30 / 1156 за 2014-07-26
№ 28 / 1154 за 2014-07-12
Фота на дакументы
40 кадраў — 80 абліччаў. Статычныя побытавыя здымкі літоўскага фатографа Вітаўтаса Станёніса з адзінай няспаленай самім аўтарам плёнкі. Выпадкам яна захавалася і вяртае ў год 1946-ты, калі ў Літве ўводзілі пашпарты. Так, тыя 40 кадраў — будучыя 3х3,5 см: фота на дакументы (такая і назва выстаўкі ў Галерэі сучаснага мастацтва “Ў”).
Далей
|
№ 26 / 1152 за 2014-06-28
Бэз і камяні
У даўнія 1960-я гады, калі я працаваў фотакарэспандэнтам “Знамени юности”, нехта сказаў: "Фатограф прыйшоў". Я абурыўся: "Хто гэта: “фатограф”? Я — фотакарэспандэнт!.." Пазней, працуючы ў Агенцтве друку “Навіны” (АПН), я пачуў, як мой калега Юрый Сомаў, карыфей фотажурналістыкі, прадстаўляўся: "Добры дзень! Фатограф Сомаў". Не ў імені справа. У Пушкіна дакладна сказана: “Что в имени тебе моем? Оно умрет, как шум печальный…”. А што да фатаграфіі — тут іншае. Фатаграфія — зрэз жыцця, падобны да кольцаў спілаванага дрэва.
Далей
|
№ 20 / 1146 за 2014-05-17
Мотальскі фоталетапіс
Цяперашняя вёска Моталь… Не, не магу называць вялікае мястэчка “вёскай”! Моталь яшчэ ў ХVІ стагоддзі атрымаў Магдэбургскае права, якое дало штуршок развіццю тут гандлю і рамёстваў. У СССР слова “Моталь” асацыявалася з вырабам дублёнак, “кажухоў”, па-мясцоваму. Раскрыю даўнішнюю таямніцу: на ашчадных кніжках жыхароў ляжала грошай больш, чым ва ўсім Іванаўскім раёне. Выраблялі скуры: замшу, шаўро, хром, з поўсцю, фарбавалі ў які заўгодна колер. Якое там земляробства, які там калгас! Заваленыя заказамі, шылі ва ўсіх хатах, ледзь спраўляючыся з капрызамі моднікаў...
Далей
|
№ 16 / 1142 за 2014-04-19
Абліччы Першай сусветнай
Якія вобразы ўзнікаюць перад намі пры згадванні Першай сусветнай вайны? Выявы спаленых паселішчаў? Сем’яў, што не маюць прытулку? Салдат, якія ў процівагазах праводзяць ачыстку акопаў пасля газавых атак? Жанчын, якія плачуць над магіламі сына, мужа, брата? Хлопчыка, што ўжо носіць маленькі ваенны мундзір?.. Мяркую, для наведвальнікаў выстаўкі “Беларусь у Першай сусветнай вайне”, якая ладзілася ў Нацыянальным гістарычным музеі Беларусі, тыя пытанні маюць дакладныя адказы. Для многіх, мяркую, убачанае там сталася адкрыццём. Нагадаем, у фарміраванні экспазіцыі задзейнічаны матэрыялы з фондаў пяці музеяў рэспублікі і двух прыватных збораў. Невыпадкова наступны яе крок — падарожжа па музеях суседніх краін.
Далей
|
№ 6 / 1132 за 2014-02-08
Скарбы, знойдзеныя на памежжы
У адным альбоме і паралельнай яму веб-старонцы сабрана амаль 800 фатаграфій, якія ахопліваюць гісторыю ХХ стагоддзя на беларуска-польскім памежжы. Тут беларускія Сапоцкін, Лунна, Воўпа і Ваўкавыск, а таксама Камянец, цяперашнія польскія Кляшчэлі і Гайнаўка.
Далей
|
№ 4 / 1130 за 2014-01-25
Фатограф з Косава
Сярод тых, хто пакінуў вялікую беларускую фатаграфічную спадчыну першай паловы ХХ стагоддзя, быў беларускі майстар з Косава Юзаф Шыманчык (1909 — 2003). У 1990-х гадах я перапісваўся з ім. А жыў тады ў дачкі — у польскай Лодзі. Спадар Шыманчык заўсёды быў рады маім лістам і выданням, якія я яму дасылаў. У знак падзякі ён кожны раз высылаў мне свае здымкі Слоніма 1940-х, а таксама кадры беларускага Палесся. Гляджу на іх сёння і не магу нарадавацца, якія яны ўнікальныя, рэдкія, якасныя, цікавыя…
Далей
|
№ 45 / 1119 за 2013-11-09
Рэтраздымкі мастакоў
У маім хатнім архіве захавалася шмат старых фота, што паказваюць моманты з жыцця беларускіх мастакоў, пачынаючы з даваеннага часу. Трапілі яны да мяне рознымі шляхамі: хтосьці іх мне проста падарыў, штосьці засталося ад выстаўкі фатаграфій, якія я збіраў у мастакоў і на іх аснове напрыканцы 1970-х зладзіў экспазіцыю ў Палацы мастацтва (у гонар 40-годдзя з часу І З’езда мастакоў БССР).
Далей
|
№ 43 / 1117 за 2013-10-26
Непрыдуманае...
Нельга не заўважыць актыўнасці сталічных музеяў ды дзяржаўных устаноў у жаданні прапанаваць наведвальнікам цікавыя праекты да пэўнай святочнай даты. Але што хаваецца за тымі ўнікальнымі культурнымі прапановамі, якія радуюць, здавалася б, ужо сваёй наяўнасцю? Пытанне, што звычайна застаецца ў ліку другасных, сёння мы вырашылі вывесці на першы план, зрабіўшы невялічкі рэйд па сталічных фотавыстаўках. Аглядальнік “К” Дар’я АМЯЛЬКОВІЧ наведала праекты “Мінскі час” у Музеі гісторыі горада Мінска, “Беларусы ў фотаздымках Ісака Сербава (1911 — 1912 гг.)” у кінатэатры “Перамога” і выстаўку “Палескае мястэчка: Моталь” у Доме-музеі І З’езда РСДРП. Абмеркаваць убачанае карэспандэнт вырашыла з фатографам, кіраўніком Галерэі візуальных мастацтваў “NOVA”, чалавекам, абазнаным у культурным жыцці сталіцы, Уладзімірам ПАРФЯНКОМ.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|