прыватная гісторыя № 52-53 / 1282-1283 за 2016-12-24
Музей, які стварыў Пех
Заснавальнік Ваўкавыскага ваенна-гістарычнага музея, археолаг, калекцыянер і мастак Георгій Пех (1897 — 1969) сёння амаль забыты і нідзе не прыгадваецца. Яго постаць застаецца не самай вядомай да гэтага часу не толькі на Ваўкавышчыне, але і ў Беларусі наогул нават сярод тых, хто займаецца гісторыяй, краязнаўствам, археалогіяй. Даследчыкі ведаюць, што быў такі Пех, але ягоны лёс, творчасць і пошукі ніхто ніколі грунтоўна не даследаваў. А гэта быў таленавіты, адукаваны, апантаны сваёй справай чалавек. Ён шмат зрабіў для беларускай археалогіі. Прымаў удзел у археалагічных раскопках Ваўкавыска, Мінска, Слоніма, Турыйска, падрабязна іх апісаўшы, у тым ліку і ў друку. Гэта чалавек, які любіў і даследаваў свой край, які ва ўсіх анкетах і біяграфіях, дзе б ні жыў, заўсёды пісаў, што ён — беларус.
Далей
|
Рыцар дызайну
У кастрычніку 1955 года ў заходнегерманскім горадзе Ульме ішла цырымонія ўрачыстага адкрыцця новай вучэбнай установы — вучылішча мастацкага канструявання, якое потым стане вядомым на ўвесь свет як Ульмская школа дызайну. На цырымоніі прысутнічалі ганаровыя госці: Вальтар Гропіус — заснавальнік і першы дырэктар знакамітай дызайнерскай школы Баўхаўз , а таксама 92-гадовы Генры ван дэ Вельдэ — у свой час лідар нямецкага мадэрну, стваральнік веймарскай школы дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, папярэдніцы Баўхаўза. Ды ўсё сведчыла: новая школа за ўзор узяла акурат апошні, першую школу дызайну сучаснага тыпу, яго ідэі і педагагічную сістэму. Менавіта Баўхаўз упершыню стаў рыхтаваць мастакоў, якія маглі б працаваць з масавай прамысловай формай. Гэта дызайнерская школа мела вялікі ўплыў на развіццё еўрапейскай, а потым і сусветнай мастацкай культуры перадваеннага часу, аднак, у 1933 годзе была закрытая нацыстамі. Адрадзіць традыцыі даваеннага Баўхаўза — такую мэту паставіў стваральнік Ульмскай школы, дызайнер Макс Біл, які і ўзначаліў яе. Сярод яго прыхільнікаў былі амаль усе, каго Біл запрасіў у школу ў якасці выкладчыкаў. Аднак…
Далей
|
Ігар
Мастак і літаратар Адам Глобус працягвае дзяліцца на старонках "К" сваімі "Словамі..." пра мастакоў. Ужо апублікаваныя эсэ пра Міколу Селешчука, Андрэя Радзівонава, Руслана Вашкевіча. Сёння — тэкст з тэкстаў пра Ігара Цішына.
Далей
| |
№ 51 / 1281 за 2016-12-17
І месца красіць чалавека
Каму не вядомая прымаўка, што чалавек красіць месца. Але і месца здольна рабіць тое ж з чалавекам. Я маю падставы для такога меркавання. Сам я з маладзечанскіх і ганаруся, што мой горад на гэты год быў абвешчаны Культурнай сталіцай краіны. Учора гэты статус перайшоў да Бабруйска, але наш горад як быў, так і застанецца знакавым культурным цэнтрам, намоленай культурай зямлёй. Яна шчыра сілкавала сваімі сокамі таленты. Распавядаю толькі пра чатырох асоб, да культуры датычных, каго меў гонар асабіста ведаць.
Далей
|
№ 42 / 1272 за 2016-10-15
Паэт тонкага шкла бакала
У 1974 годзе ў дызайнераў Мінска была вялікая падзея — з Фінляндыі прыехала выстава самага знакамітага на той час фінскага дызайнера Ціма Сарпаневы. Са сваёй выставай павінен быў наведаць беларускую сталіцу і сам выдатны майстар. Тады, у 1974-м, гэтага гонару ўдастоіліся толькі тры гарады Савецкага Саюза — Масква, Мінск і Тбілісі.
Далей
|
№ 38 / 1268 за 2016-09-17
Піруэты лёсу слонімца
“Культура” завяршае знаёміць чытачоў з пакручастай біяграфіяй вельмі важнай для сучаснай гісторыі нашай музыкі, але прызабытай сёння постаці — хормайстра, педагога і кампазітара Антона Валынчыка.
Далей
|
№ 35 / 1265 за 2016-08-27
Ціха прайсціся пад бясконцым дажджом
Мастак і літаратар Адам Глобус працягвае сваю серыю партрэтаў-“словаў” пра мастакоў. “К” публікавала ўжо занатоўкі пра Мікалая Селешчука і Руслана Вашкевіча. Сённяшняя падборка прысвечана мастаку Андрэю Радзівонаву.
Далей
|
№ 34 / 1264 за 2016-08-20
Піруэты лёсу слонімца
Нядаўняе 120-годдзе з дня нараджэння Антона Валынчыка прайшло амаль незаўважаным. Што сумна, але, бадай, заканамерна: імя гэтае сёння мала каму вядомае. Хаця беларускі кампазітар, музыкант, харавы дырыжор, педагог, заслужаны работнік культуры Беларусі цягам свайго доўгага творчага веку нямала зрабіў для карысці роднага краю. Ды і само яго жыццё вартае ўвагі — яно спрэс насычана неверагоднымі піруэтамі, вартымі літаратурнага сюжэта. Прычым у любых жыццёвых варунках, пры любой уладзе ён заставаўся верным сваёй галоўнай місіі. Дзякуючы яму, беларускія харавыя спевы не змаўкалі нават у тыя часіны, калі рэй вялі гарматы…
Далей
|
№ 33 / 1263 за 2016-08-13
Дызайнер касмічнай станцыі і… “Масквіча”
Бываюць сустрэчы, якія, нягледзячы на іх кароткачасовасць, запамінаюцца на доўгія-доўгія гады. Пра такую і хачу распавесці, нават больш не пра саму сустрэчу, а пра чалавека, сяброўскі поціск рукі якога застаўся ў маёй памяці на ўсё жыццё. Гаворка пра легенду амерыканскага дызайну Райманда Лоўі. Але пра ўсё па парадку.
Далей
|
·
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .. 16
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|