Праз гасцінец № 35 / 1370 за 2018-09-01
Калі рэй вядзе практык
Стаўбун вядомы на ўвесь край як адзін з цэнтраў аўтэнтычнага абраду пахавання стралы. Пра яго “К” ужо не так даўно пісала. Таму гэтым разам, згодна з нашай завядзёнкай — не пра “разынкі” і святы, а пра самыя што ні ёсць будні культурнага жыцця аграгарадка.
Менавіта сваёй натуральнасцю, непрыдуманасцю, “без пылу ў вочы”, гэтым “як ёсць, так ёсць”, культура Стаўбуна і мілая. Ці тыповая яна для нашага сяла? У нейкай ступені, так. Ці шмат такіх “стаўбуноў” у краіне? Хапае. Дзе дом культуры і бібліятэка — гэта і ёсць усе “агмені мастацтва”. Установы, у якіх ідзе звычайная, руцінная праца — без узлётаў у выглядзе эксклюзіўных праектаў (абрады я ў разлік не бяру) і без падзенняў, за якія бэсцяць на кожнай нарадзе ў раёне. Карацей, жыццё як жыццё.
Далей
|
№ 34 / 1369 за 2018-08-25
Пастаральная казка і будзённая быль
Культура Чабатовiчаў анансуецца на ўездзе ў вёску скульптурай... лапця і бота. Выгляд гэтага твора манументальнага мастацтва сведчыць за тое, што яго стан адсочваюць не па святах, а рэгулярна. А далей заезджага чалавека чакае цэнтральная вуліца — з упрыгожанымі калодзежамі, платамі, невялікімі скульптурамі. І прылеглая да лесу сядзіба Цэнтра народнага побыту. Здаецца, варта кінуць чароўны клубочак — і ён прывядзе па зялёнай дарожцы ў казку. Але я вам буду распавядаць, як звычайна, пра быль.
Далей
|
№ 27 / 1362 за 2018-07-07
Эфект залюстроўя
Так і не вызначыўся я з якасцю паслягуст’я ад знятай мною пробы з культуры гэтага аграгарадка. Адчуванне падобна таму -- з савецкіх часоў, калі нярэдка прыстойны тавар ўпакоўваўся ў такую абгортку, што купляць тое, што знаходзілася ўнутры, не было ніякага жадання. Як і штосьцi ў фанціку прыгожым, якое ляжала на прылаўку побач: асадак распаўсюджваўся і на гэта. Вось і ў Хаціславе ўстановы культуры не прастойваюць, забаўляюць людзей і навучаюць, аднак жа настолькі мяне ўразіла зона перад адной з іх, што дакладнае меркаванне пра ўбачанае і пачутае я не сфармуляваў для сябе і па гэты дзень.
Далей
|
№ 26 / 1361 за 2018-06-30
Што загарыцца з іскраў?
У Батчы мне трэба было з’ездзіць хоць бы затым, каб пачуць, як спявае, вобразна кажучы, культавая фігура не толькі для гэтага месца, але і для фальклорнай Беларусі ў цэлым. Вярнуўшыся дадому, я пракруціў некалькі песень пары вядомых айчынных этна-калектываў — тых, што змешваюць у сваёй творчасці аўтэнтыку з сучаснымі тэхналогіямі. “У адны вароты” яны прайгралі. “А што ў гэтым аграгарадку “на кані” ў культуры ўвогуле?” — спытаеце вы. Адказваю.
Далей
|
№ 25 / 1360 за 2018-06-24
Яблонаўка пры дарозе
Жыхары гэтай вёскі называюць яе па-рознаму — хто Яблонаўка, хто Яблынаўка. “Блытаніне” спрыяюць і дарожныя ўказальнікі: тыя, што па баках трасы М1 (на ўчастку Мінск — Брэст), паведамляюць пра знаходжанне населенага пункта, у назве якога пасля літары “л” ідзе літара “о”; той, што хаваецца
на ўездзе-выездзе самой вёскі, абвяшчае, што за “л” — “ы”. Праўда, апошні вельмі пацёрты часам, таму і я буду прытрымлівацца афіцыйнага “ойконiма”.
Далей
|
№ 24 / 1359 за 2018-06-16
Прысмак беларускай кнігі
Гледзячы на сённяшні Моталь, цяжка паверыць, што калісьці адміністрацыйна-тэрытарыяльна ён з’яўляўся вёскай. Ва ўсялякім выпадку, цэнтр яго мала чым адрозніваецца ад невялікага горада. У крокавай, а то і меншай даступнасці тут — Дом культуры, дзе знаходзяцца і бібліятэка, і Музей народнай творчасці, і гасцініца, і кафэ... Рай для прыезджых, што жадаюць правесці тут час культурна. І з карысцю для страўнікаў, бо месца гэта — радзіма знакамітага міжнароднага кулінарнага фэсту “Мотальскія прысмакі”. А таксама радзіма першага Прэзідэнта Дзяржавы Ізраіль Хаіма Вейцмана. Але за прысмакамі “К” адправіцца сюды налета — на чарговы форум. Пакуль жа “праінспектавала” дзве ўстановы культуры аграгарадка.
Далей
|
№ 23 / 1358 за 2018-06-09
Аб ролі Міхаіла Булгакава ў культуры адной вёскі
Гэты населены пункт служыць прыкладам таго, як пры абмежаваных магчымасцях і ў вельмі сціснутых абставінах можна “рабіць” культуру ў вёсцы. 73 жыхары засяляюць Леснiкi — у асноўным, людзі пенсіённага ўзросту. Якія і самі не хочуць проста “дажываць”, і якім не дае бавіць дні толькі ва ўспамінах аб мінулым і ў хвалюючым чаканні наступнага наведвання іх сваякамі чалавек яркі — і сваёй знешнасцю, і сваёй дзейнасцю. Пра такіх у гады развітога сацыялізму сказалі б — з актыўнай жыццёвай пазіцыяй. І як жа выдатна, што не зніклі яны і дагэтуль!
Далей
|
№ 22 / 1357 за 2018-06-01
Танцы “на старане”
“К” не прывыкла шукаць лёгкіх шляхоў і агульных тэмаў, таму ў гэты раз яе карэспандэнт вырашыў не трывожыць сваёй увагай знакаміты і за межамі краіны Музей народнай творчасці “Бездзежскі фартушок” (тым больш, што пра яго наша газета неаднаразова пісала). І звярнуў погляд на іншыя ўстановы культуры, размешчаныя ў тым палескім аграгарадку.
Далей
|
№ 20 / 1355 за 2018-05-19
У чаканні “ўважухі” ды аптымістычных навін
Не раз і не два я рэдагаваў гэты тэкст. Але пачуццё, мякка кажучы, дыскамфорту ад яго канчатковай версіі мяне не пакінула. Фарбы не згушчаў, аднак і не прыхарошваў нічога — як ёсць, так ёсць. Пра сёе-тое пісаць не стаў. Напрыклад, пра заробкі ў гэтым аграгарадку ў не самы насычаны сельскагаспадарчымі працамі перыяд. Хіба дадаў трохі ад сябе аптымізму.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|