фатаграфічная калекцыя № 46 / 1276 за 2016-11-12
Яніс Райніс: Мінск-1926 у трох здымках
У Беларусі ніколі не забываліся на Яніса Райніса — паэта і перакладчыка, драматурга, філосафа і грамадскага дзеяча Латвіі. Ён нарадзіўся на прыберагу Даўгавы, у тых мясцінах, дзе і ў вуснах яго маці не зжылася мова беларусаў і перадаваліся сыну Жаныню матывы нашай спеўнай творчасці.
Далей
|
№ 41 / 1271 за 2016-10-08
Адкрыццё Эмерыка
Сумесна з Нацыянальным гістарычным музеем Рэспублікі Беларусь “К” працягвае рубрыку, прысвечаную мінуламу беларускай фатаграфіі і яе творцам. Каго і як здымалі фатографы на тутэйшых землях у ХІХ і ХХ стагоддзях? Пра што нам распавядаюць гэтыя адбіткі? Каго называюць аўтарамі хрэстаматыйных фотаздымкаў? Пачынаючы ад ХІХ стагоддзя, мы будзем знаёміцца з тымі, хто ствараў беларускую фатаграфію на самым пачатку яе станаўлення і пазней, як высілкі тагачасных майстроў дазваляюць нам казаць сёння пра наяўнасць апошняй у сучаснасці. Рэй у гэтым даследаванні вядуць гісторык і загадчык аддзела пісьмовых і візуальных крыніц музея Надзея Саўчанка, фатограф і педагог, заслужаны работнік культуры краіны Юрый Васільеў і аглядальнік “К” Дар’я Амяльковіч. Усе яны спрабуюць пашырыць погляд на знакамітыя фатаграфіі беларускіх майстроў, правёўшы свае паралелі. Вядома, мы зацікаўлены ў тым, каб удзел у праекце прынялі ўсе, хто неабыякавы да фатаграфіі (і, адпаведна, гісторыі, мастацтва). Сёння дэтальна разглядаем постаць Эмерыка Адамовіча.
Далей
|
№ 36 / 1266 за 2016-09-03
Раман з Мінскам
Сёлета я перадаў у Музей гісторыі горада Мінска каля 160 фотаздымкаў, знятых у 1980-я. Для мяне любая дакументальная фатаграфія наўпрост звязаная з часам і гісторыяй. І неабавязкова здымак павінен пры гэтым захоўваць нейкую гістарычную падзею. Гісторыя мусіць аказацца ўнутры здымка, і тады нават калі кадр зроблены для сямейнага архіва, ён становіцца цікавы многім. Сама сутнасць фатаграфіі, яе фізіка — гэта спыненне часу, імгнення. Прычым ніводнаму выяўленчаму мастацтву — ні жывапісу, ні кіно — непадуладна спыніць імгненне.
Далей
|
№ 33 / 1263 за 2016-08-13
№ 32 / 1262 за 2016-08-06
Чалавек з фотакамерай
“Амаль усе мае даваенныя здымкі не захаваліся”, — і тым не менш наш суразмоўца прыносіць дзве торбы з вялікага фармату адбіткамі. Вось так і захоўваюцца часам унікальныя сведчанні гісторыі — у партфелях, куфрах, скрынках, у пакетах… А адкрыеш архівы — і не пазнаеш у кадрах знаёмых постацяў. Вось на імпрэзе Іван Шамякін, Максім Лужанін, Заір Азгур, вось Янка Маўр — у прыватнай абстаноўцы, а вось — Якуб Колас у форме палкоўніка… Гаворка — пра сямейны архіў Міхася Канстанцінавіча Міцкевіча — малодшага сына народнага паэта Беларусі Якуба Коласа. Наш герой — доктар тэхнічных навук, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР, які захапіўся фатаграфіяй у школьныя гады і здымаў на працягу ўсяго жыцця. Сёння ў Міхася Канстанцінавіча, бадай, адзін з найцікавых сямейных альбомаў краіны, які дае магчымасць пазнаёміцца з жыццём беларускай інтэлігенцыі цягам некалькіх дзесяцігоддзяў.
Далей
|
№ 31 / 1261 за 2016-07-30
Беларуская фатаграфія. Імёны / Станіслаў Антон Прушынскі
Сумесна з Нацыянальным гістарычным музеем Беларусі “К” адкрывае рубрыку, прысвечаную беларускай фатаграфіі і яе аўтарам. Каго і як здымалі фатографы на тутэйшых землях у ХІХ і ХХ стагоддзях? Пра што нам распавядаюць гэтыя адбіткі? Каго называюць аўтарамі хрэстаматыйных фотаздымкаў? Пачынаючы ад ХІХ стагоддзя, мы паспрабуем пазнаёміцца з тымі, хто ствараў беларускую фатаграфію на самым пачатку яе станаўлення і пазней, як высілкі тагачасных майстроў дазваляюць нам казаць сёння пра наяўнасць апошняй у сучаснасці. Рэй у гэтым даследаванні будзе весці гісторык і загадчыца аддзела пісьмовых і візуальных крыніц музея Надзея Саўчанка. Фатограф і педагог, заслужаны работнік культуры краіны Юрый Васільеў і аглядальнік “К” Дар’я Амяльковіч паспрабуюць пашырыць погляд на знакамітыя фатаграфіі беларускіх майстроў, правёўшы свае паралелі. Фармат рубрыкі плануецца адкрытым: мы зацікаўлены ў тым, каб удзел у праекце прынялі ўсе, хто неабыякавы да фатаграфіі (і, адпаведна, гісторыі, мастацтва). Распачынаем сёння, бадай, з самага старадаўняга беларускага здымка “Партрэт маці” Станіслава Антона Прушынскага, выкананага ў 1858 годзе. Дарэчы, менавіта сёлета аднаму з выбітных беларускіх майстроў, аўтару слыннага партрэта Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, спаўняецца 190 гадоў. Чым адметныя ягоныя партрэты? Якая менавіта майстэрня была ў гэтага прадстаўніка шляхецкага роду? Пра тое — у сённяшніх аглядах.
Далей
|
№ 27 / 1257 за 2016-07-02
Дашкевіч new?
“Святло і цень” — выстава-прэзентацыя фотаработ Льва Дашкевіча, якая адбылася на мінулым тыдні ў Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь, спалучае арыгінальныя работы мінскага майстра і яго рэканструяваныя фатаграфіі. Апошнія — плён працы ізраільскага фатографа, спецыяліста ў галіне хімічных і іншых узнаўляльных тэхнік Барыса Равіча, створаныя адмыслова ў рамках сумеснага беларуска-ізраільскага праекта. Зрабіць падобную калекцыю натхніў калегу Алік Замосцін, прадзюсар і фатограф з Ізраіля, які адкрыў для сябе ў Мінску постаць таленавітага беларускага піктарыяліста.
Далей
|
№ 24 / 1254 за 2016-06-11
Нечаканы “…Сон”
За трыццаць гадоў фатограф Сяргей Плыткевіч пабываў у Чарнобыльскай зоне з паўсотню разоў. Для яго гэта стала ўжо пэўным правілам — штогод ён выпраўляецца ў падарожжа, каб зафіксаваць сыход цывілізацыі. “Зараз я ўжо фатаграфую панаванне прыроды, звяроў у гэтых мясцінах, якія калісьці засяляў чалавек. З кожным годам яны ўсё больш адчуваюць сябе тут гаспадарамі. Ваўкі ў зоне зараз накідваюцца на сабак. Настолькі асмялелі …” Трагедыя Чарнобыля, на думку аўтара, гэта не толькі смерць і хваробы, але і сыход пэўнай культуры, страта дома для тысяч людзей, якія вымушаны былі пакінуць свае родныя мясціны праз чыюсьці памылку.
Далей
| |
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|