 |
Яна — Вольга Насулька, Я — Сяргей Здаранкоў. |
Ды што там, — ва ўсёй сусветнай літаратуры мала знойдзецца ўзораў такой высокай паэзіі, здольнай гэтак шчыра, з любоўю і пашанай-пакланеннем апець жанчыну і каханне да яе. Відаць, такая лірычная ўзнёсласць і “палохае” айчынных рэжысёраў, таму што, у параўнанні з іншымі творамі Купалы, гэтая паэма надзвычай рэдка з’яўлялася на сцэне. Натуральна, бо фальшы і “прыкладнасці” ў пошуку тэатральных сродкаў для яе ўвасаблення акурат тут быць не можа — шчырасць не церпіць наігранасці.
Рэжысёр Віктар Куржалаў сабраў у гэтым праекце на магілёўскай сцэне цікавую пастановачную групу: яркага маладога сцэнографа Алесю Снапок-Сарокіну і кампазітара Андрэя Зубрыча — з Мінска, балетмайстра-пастаноўшчыка Дзіяну Юрчанка і мастака па святле Сямёна Давыдзенку (апошні ўжо даўно і плённа “засвяціўся” на “Славянскім базары”) — з Віцебска. Ну, а з фінансавага боку да пастаноўкі далучыўся Фонд Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па падтрымцы культуры і мастацтва.
Галоўную ролю ў спектаклі выконвае малады акцёр тэатра Сяргей Здаранкоў, які толькі-толькі скончыў Беларускі дзяржаўны універсітэт культуры і мастацтваў і працуе ў калектыве ўсяго першы сезон. Мажліва, камусьці падасца, што гэта занадта смелы ход — даручыць яшчэ зусім нявопытнаму акцёру “несці” на сабе ўвесь спектакль. Але гэта — прынцыповая пазіцыя кіраўніцтва: “Малады акцёр, — зазначае дырэктар тэатра Андрэй Новікаў,— не павінен “чакаць” свайго шчасця, яму неабходна адразу ж даваць працу. Ён мусіць заявіць пра сябе, паказаць свае магчымасці і здольнасці, а не сядзець немаведама колькі, пакуль яму “давераць ролю”. Разгледзець патэнцыял акцёра, яго талент можна толькі ў рабоце”.
Зрэшты, акцёрскі склад спектакля “Яна і Я” спрэс малады, пацвярджаючы імкненне тэатра быць цікавым не толькі “прафесійным тэатралам”, але і звыкламу гледачу, у тым ліку і самаму патрабавальнаму— маладому.
Пры гэтым на іх долю выпала не проста тая ці іншая “сялянская” роля, а стварэнне цэлага свету напаўрэальных істот, што метафізічна насяляюць свет галоўнага героя. Прывабны, нават, можна сказаць, магнетычна-чароўны, з пэўнай рытуальнасцю ўсяго, што адбываецца навокал. Характарныя Стары Максіма Гагарскага і Старая Ірыны Лысенка, прадстаўнікі жывёльнага свету: карова Марыны Дзямідчык, свіння Кацярыны Кондалевай, кот і певень Аляксея Кілесы, сабака Дзмітрыя Дудкевіча існуюць нароўні з такімі містэрыяльна-алегарычнымі постацямі, як Зайздрасць чорная і Святло нябеснае (Таццяна Шыбалава), Зямля Пашанька (Ганна Печнікава) ды Пава з Бабай квяцістай (Мікалай Раманоўскі). Вось толькі прыцягальнасць гэтага свету не надта лаяльная да галоўных герояў. Яна вымагае цалкавітай ахвярнасці, адданай і пакорнай уключанасці ў той велізарны, няспынны рытуал, які мы называем жыццём — свайго роду дабравольнае сектанцтва.
Менавіта таму галоўныя героі спектакля — Яна ў выкананні Вольгі Насулькі і Я акцёра
 |
| Сцэна са спектакля “Яна і Я”. |
Таццяна КОМАНАВА