 |
Генадзь Плескацэвіч. |
Спачатку гэта былі некалькі краін-удзельніц, але з кожным годам спіс павялічваўся, і сёння ўжо ў нашай праграме “Лістападзік-2007” удзельнічаюць 12 мастацкіх і звыш 60-ці анімацыйных фільмаў з розных краін свету: Бразіліі, Германіі, Ірана, Іспаніі, Кітая, Латвіі, Літвы, Расіі, Сербіі, ЗША, Узбекістана, Украіны, Чэхіі, Швейцарыі, Швецыі і, канешне, Беларусі. Хаця павелічэнне ўдзельнікаў нашага фестывалю — гэта не самамэта: мы рупімся пра тое, каб гэта былі высокамастацкія фільмы з густам і маральнымі каштоўнасцямі, якія ўласцівы менавіта нам, славянскім краінам.
— Паказаць такую вялікую праграму адзін кінатэатр не “асіліць”?
— Традыцыйна наш фестываль праходзіў у сталічным кінатэатры “Піянер”, які арыентаваны на дзіцячую публіку, праходзіў ён і ў “Кастрычніку”, і ў Доме кіно, але сёлета вярнуўся ў “Піянер”, дзе пройдуць адкрыццё і закрыццё форуму і дзе адбудуцца прагляды мастацкіх фільмаў. Другім кінатэатрам, у якім асобна ад фільмаў пройдзе анімацыя, будзе сталічны Дом кіно. У кожнай фестывальнай секцыі будзе працаваць сваё журы, у анімацыі — пад старшынствам расійскага рэжысёра Леаніда Носырава, у гульнёвым кіно — пад кіраўніцтвам народнай артысткі Расіі, кінаактрысы Валянціны Цялічкінай. І там, і там будзе “працаваць” яшчэ і глядацкае журы на чале з беларускай актрысай тэатра і кіно Аленай Дуброўскай. Гран-пры глядацкага журы, дзе кожны глядач прагаласуе па дзесяцібальнай шкале, і ёсць галоўны прыз фестывалю.
— Відавочна, што “Лістападзік” расце. Ён не толькі адгалінаваўся ад агульнага кінафестывалю, а і сам у сабе пачаў драбіцца на блокі — анімацыю і кіно. Гэта ж не выпадкова?
— Так, у мінулы фестываль я прапанаваў разгалінаваць праграму. Справа ў тым, што я
 |
| Кадр з фільма “Агі і Эма” (Сербія). |
— Аднак уласна конкурсам “Лістападзік” не абмяжоўваецца. Што мы ўбачым апроч яго праграмы?
— Канешне, “Лістападзік” — гэта не толькі конкурс, а і пазаконкурсная праграма, у якую ўвойдуць новыя выпускі кіначасопіса “Ералаш”, шведскі мастацкі фільм “Эліна” Клауса Хааро, анімацыйныя стужкі Аляксандра Пятрова “Мая любоў” і аскараносны “Стары і мора”, шведскі поўнаметражны анімацыйны фільм “Петсон і Фіндус” і, канешне, анімацыйныя фільмы пра гарады Беларусі. Конкурсныя ж прагляды пройдуць ва ўсіх кінатэатрах сталіцы, а таксама ў кінатэатрах Бабруйска і Магілёва. Апроч гэтага, адбудуцца творчыя сустрэчы з акцёрамі і рэжысёрамі, гасцямі дзіцячага кінафоруму стануць Уладзімір Грамацікаў, Чырвоны Каптурык — Яна Паплаўская, Бураціна — Дзмітрый Іосіфаў, Леанід Мазгавой, Аляксандр Герасімаў, Аляксандр Ленкін, Леанід Нячаеў, які прадставіць сваю новую стужку ў Мінску, Магілёве і Бабруйску, і яшчэ шмат не менш вядомых артыстаў і дзеячаў кіно.
— Мінск, Магілёў, Бабруйск — толькі тры гарады ахоплівае дзея міжнароднага фестывалю?
 |
| Кадр з фільма “Дзюймовачка” (Расія). |
— Калі меркаваць па глядацкай зале, “Лістападзік” — запатрабаваны фестываль?
— Вельмі. Залы ў кінатэатрах на сеансы заўсёды поўныя. За дзевяць гадоў існавання наш фестываль стаў папулярным, і школы за некалькі месяцаў просяць, каб для іх навучэнцаў “забраніравалі” месцы. Вы ж разумееце, што дзіця само ў кінатэатр не прыйдзе, — у сённяшніх дзяцей шмат гульняў, забаўлянак, якімі можна заняцца, нават не выходзячы з дому. Таму вывесці дзяцей у кінатэатр, паказаць ім якаснае кіно, анімацыю — гэта задача дарослых. І фестываль — гэта выдатны момант для бацькоў, увогуле дарослых накіраваць дзяцей у патрэбнае ім рэчышча. З нашага боку стаіць задача прапанаваць ім глебу, матэрыял для гэтага: высокамастацкае, духоўнае, сучаснае кіно.
— Ці шмат сёння ў свеце такога кіно — духоўнага і высокамастацкага?
— Як правіла, у праграме фестывалю — фільмы, якія ўжо атрымалі ўзнагароды на розных конкурсах, Гран-пры і дыпломы ў намінацыях. Атрымаць гэтыя фільмы — праца не
 |
| Кадр з мультфільма “Мядзведжыя гісторыі” (Расія). |
Тады фестываль зможа выйсці на больш высокі ўзровень і прэстыж. Бо фестываль — гэта не толькі магчымасць прадставіць кіно, магчымасць быць ацэненым, знайсці новую аўдыторыю, гэта яшчэ і прэстыж краіны, уражанне аб Беларусі замежных гасцей скрозь прызму фестывалю.
Гутарыла Святлана ЖУРАЎСКАЯ