У будынку ЦК КПБ, у кабінеце сакратара ЦК Аляксандра Трыфанавіча Кузьміна, сабраліся пісьменнікі, і мяне запрасілі зрабіць фотаздымак для "Беларускай энцыклапедыі". Заданне - няпростае. Прыйсці ў кабінет сакратара ЦК, і ўбачыць там увесь гонар нашай літаратуры было хвалююча і ўрачыста.
З некаторымі пісьменнікамі я быў ужо знаёмы. Андрэй Макаёнак, выдатны драматург, чые спектаклі пры поўных залах ішлі ў тэатрах краіны. "Зацюканы апостал" у Купалаўскім тэатры збіраў аншлагі, і тыя фразы, якія нам палюбіліся, мы выкарыстоўвалі ў сваім паўсядзённым ужытку. Напрыклад: "Ты такая мяккая, добрая - табой акуляры можна праціраць..."
У той час Макаёнак быў галоўным рэдактарам "Нёмана" і запрашаў мяне для ўдзелу ў афармленні часопіса.
У ЦК для фотасесіі быў запрошаны і класік рамана Іван Пятровіч Шамякін, з кім мы таксама былі знаёмы. Для адной з кніг творцы я зрабіў ягоны партрэт, якім ён, падаецца, быў задаволены.
Калі здымкі закончыліся, Іван Пятровіч запрасіў мяне да сябе дадому:
- Хачу падарыць вам маю новую кнігу - "Атланты і карыятыды". Толькі што выйшла ў выдавецтве "Молодая гвардия"...
Андрэй Макаёнак сябраваў з Шамякіным, і мы пайшлі
ўтрох, уніз па вуліцы Карла Маркса, пераступаючы цераз ручаінкі, якія беглі да дома, дзе жыў Іван Пятровіч.
Раптам выглянула сонца, і зрабілася весела і цёпла.
Па сонечнай вуліцы ішлі два класікі, і мне падалося, што ад іх зыходзіла сапраўднае ззянне.
Да гэтай пары не магу сабе дараваць, што не зафіксаваў той факт гісторыі на фота...
Дома ў Шамякіна я атрымаў запаветную кнігу з аўтографам, і Андрэй Ягоравіч прапанаваў адзначыць гэты дзень візітам у рэстаран.
- Адзначым дастойна, Іван.
Макаёнак пасміхнуўся, а Шамякін засаромеўся і, паляпаўшы сябе па кішэнях, паказаў рукой у бок дзвярэй, што вялі ў суседні пакой:
- Разумееш, Андрэй, я ўсе грошы жонцы аддаў...
- Не бяда, Іван! - Макаёнак хітравата ўсміхнуўся. - Будзеш расплачвацца з афіцыянтам аўтографамі на сурвэтках!