Да Гран-пры - з аркес­трам!

За­доў­га да аса­біс­тай сус­трэ­чы з ма­эстра і яго сла­ву­тым ка­лек­ты­вам удак­лад­няў­ся рэ­пер­ту­ар, які яны вы­ка­на­юць з аркес­трам, да­сы­ла­лі­ся за­пі­сы пе­сень, па­вод­ле іх ра­бі­лі­ся аркес­троў­кі...

І вось - сус­трэ­ча ў бе­ла­рус­кай ста­лі­цы!

А сус­трэ­ча з аркес­трам для кож­на­га са­ліс­та бы­вае хва­лю­ючай. Для кан­кур­сан­таў -  гэ­та хва­ля­ван­не ўдвая. Але доб­ра­зыч­лі­вая атмас­фе­ра на рэ­пе­ты­цыі і ўжо са­мо тое, як сар­дэч­на сус­трэ­ла іх Бе­ла­русь, зды­мае ўсе тры­во­гі. Прэ­тэн­дэн­ты на зван­ні лаў­рэ­атаў і дып­ла­ман­таў з лі­ку тых, ка­го ка­рэс­пан­дэн­ты "К" за­спе­лі ў дзень зда­чы ну­ма­ра ў друк на рэ­пе­ты­цыі ў ма­эстра Фін­бер­га, шчы­ра дзе­ляц­ца сва­імі ўра­жан­ня­мі.

Ку­ба ўдзе­ль­ні­чае ў на­шым фес­ты­ва­лі ўпер­шы­ню, да­слаў­шы на кон­курс ма­ла­дую спя­вач­ку Да­ні­уску Па­чэ­ку.

- Пра "Сла­вян­скі ба­зар у Ві­цеб­ску", - ка­жа Да­ні­уска, - я да­ве­да­ла­ся ўжо не­ка­ль­кі га­доў та­му ад на­ша­га жур­на­ліс­та Аль­бер­та Ло­рэй­ды­са Пе­рэ­са.  Аль­берт з'яўля­ецца сво­еа­саб­лі­вым па­слом ку­ль­ту­ры Бе­ла­ру­сі ў  нас на Ку­бе:  двац­цаць га­доў та­му ён скон­чыў  Мін­скі індус­тры­яль­ны пед­ага­гіч­ны тэх­ні­кум, ве­ль­мі лю­біць і ша­нуе Бе­ла­русь, апан­та­на па­пу­ля­ры­зуе бе­ла­рус­кую ку­ль­ту­ру на Ку­бе. У пры­ват­нас­ці, у го­ра­дзе Ба­яма, дзе я жы­ву, на ба­зе га­рад­ско­га До­ма ку­ль­ту­ры  ён стаў фун­да­та­рам пра­екта "Сла­вян­скі го­лас":   не­вя­ліч­кай шко­лы, у якой ма­ла­дыя вы­ка­наў­цы мо­гуць на­ву­чыц­ца спя­ваць на рус­кай і бе­ла­рус­кай мо­вах. На на­ступ­ны год за­пла­на­ва­ны на­ват фес­ты­валь "Сла­вян­ская пес­ня"! Мне ж пад­аба­ецца ў сла­вян­скай пес­ні ўсё:  ме­ло­ды­ка, рыт­мі­ка, ха­рак­тар... А фес­ты­валь для  мя­не - гэ­та, па-пер­шае, ста­сун­кі, зно­сі­ны з артыс­та­мі з роз­ных кра­ін све­ту. Па-дру­гое, маг­чы­масць па­зна­ёміц­ца з той кра­інай, пра якую я сто­ль­кі чу­ла ад Аль­бер­та. Ура­жан­ні - ве­ль­мі пры­емныя:  па сва­ёй чыс­ціні, ла­год­нас­ці, не­йкай не­та­роп­кас­ці ў рыт­ме жыц­ця Мінск пад­обны да Ба­ямы. Бе­ла­ру­сы ж - ве­ль­мі ад­кры­тыя і му­зыч­ныя. І я зра­зу­ме­ла, што  на­шы на­ро­ды ве­ль­мі бліз­кія...

- 7 лі­пе­ня, - да­даў Аль­берт Ло­рэй­дыс Пе­рэс, - спаў­ня­ецца аку­рат 20 га­доў, як я па­кі­нуў Бе­ла­русь. Для мя­не га­ды, што пра­вёў у ва­шай кра­іне, - па­праў­дзе за­ла­тыя.  І я ве­ль­мі ра­ды, на­рэш­це, зноў пры­ехаць сю­ды і ўба­чыць Мінск, які ў свой час стаў для мя­не род­ным...

Да на­шай раз­мо­вы да­лу­ча­ецца армян­ская кан­кур­сан­тка  Ана­ід Шах­ба­зян.

- Вы­бар кан­кур­сан­та ад Арме­ніі вы­ра­шаў­ся сё­ле­та на са­мым вы­со­кім узроў­ні, і ве­ль­мі пры­емна і па­чэс­на, што гэ­ты го­нар да­ве­ры­лі мне, са­ліс­тцы  Дзяр­жаў­на­га тэ­атра пес­ні. Я шмат чу­ла аб ва­шым фо­ру­ме, та­му, без­умоў­на, хва­лю­юся, але па­чу­ваць ся­бе бо­льш упэў­не­на мне  да­па­ма­гае мой зям­ляк, му­зыч­ны прадзю­сер Сяр­гей Гры­га­ран, які па­за­ле­тась сам пры­язджаў да вас кан­кур­сан­там.

- Гэ­та быў для мя­не не­ацэн­ны досвед. Цяпер, - тлу­ма­чыць Сяр­гей, - я кан­су­ль­тую Ана­ід, да­па­ма­гаю ёй ад­чуць, зра­зу­мець шмат­лі­кія ню­ансы вы­канан­ня, звяр­таю яе ўва­гу  на роз­ныя дро­бя­зі. "Сла­вян­скі ба­зар у Ві­цеб­ску" - адзін з най­мац­ней­шых між­на­род­ных кон­кур­саў. Мне да­вя­ло­ся ўдзе­ль­ні­чаць у мно­гіх, але пад­обны ўзро­вень ма­юць адзін­кі. Доб­ра і тое, што тут звяр­та­ецца ўва­га не то­ль­кі на знеш­насць артыс­та, рэ­жы­су­ру ну­ма­ра, а ме­на­ві­та на пра­фе­сі­яна­лізм му­зы­кан­та...

Не менш як сем раз­оў на­зі­ра­ла за хо­дам "Сла­вян­ска­га ба­за­ру..." па тэ­ле­ба­чан­ні кан­кур­сан­тка з Санкт-Пе­цяр­бур­га Ган­на Ма­лы­ша­ва. І пры­езд на кон­курс ма­ла­дых вы­ка­наў­цаў фес­ты­ва­лю стаў для яе пер­шым пад­арож­жам у Бе­ла­русь.

- "Сла­вян­скі ба­зар у Ві­цеб­ску", - раз­ва­жае Ган­на, - тое мес­ца, дзе сус­тра­ка­юцца доб­рыя вы­ка­наў­цы з мно­гіх кра­ін. Што да ма­ла­дых спе­ва­коў, якія спра­бу­юць ся­бе на кон­кур­се... Увесь час вар­та раз­ві­вац­ца! Ле­тась на Між­на­род­ным кон­кур­се "Но­вая хва­ля" я па­зна­ёмі­ла­ся з ва­шым зем­ля­ком Мак­сам Лоў­рэн­сам, і мне ве­ль­мі ха­це­ла­ся б па­чуць вы­ступ­лен­ні на "Сла­вян­скім..." іншых бе­ла­ру­саў...

Для Дзі­на­ры Сул­тан­га­лі­евай з Ка­зах­ста­на "Сла­вян­скі ба­зар..." не стаў не­ча­ка­ным сюр­пры­зам:

- Мае зна­ёмыя, сяб­роў­кі па ву­чо­бе ў Ка­зах­скай ака­дэ­міі мас­тац­тваў не раз спа­бор­ні­ча­лі ў гэ­тым кон­кур­се ма­ла­дых вы­ка­наў­цаў. Ад­на з іх на­ват за­ва­ява­ла II мес­ца. Мы та­ды ве­ль­мі ўзра­да­ва­лі­ся яе по­спе­ху! Бо гэ­та надзвычай прэс­тыж­ны фо­рум. Мя­не ве­ль­мі кра­ну­ла чыс­ці­ня ста­лі­цы і шчы­рая доб­ра­зыч­лі­васць бе­ла­ру­саў. Тут усе - такія ўваж­лі­выя і доб­рыя!

 Ву­ка­шын Брай­іч з Бос­ніі і Гер­ца­га­ві­ны пры­ехаў у Мінск то­ль­кі га­дзі­ну та­му і ад­ра­зу вы­пра­віў­ся на рэ­пе­ты­цыю:

- Мае ўра­жан­ні ад Бе­ла­ру­сі - ве­ль­мі ста­ноў­чыя. Спа­дзя­юся, што цягам кон­кур­сных дзён зма­гу па­зна­ёміц­ца блі­жэй з Мін­скам і Ві­цеб­скам, а так­са­ма з жы­ха­ра­мі гэ­тых га­ра­доў. І, ка­неш­не, я на­стро­ены на пе­ра­мо­гу. Да мя­не да­во­лі шмат спе­ва­коў з кра­ін бы­лой Югас­ла­віі пры­ма­лі ўдзел у "Сла­вян­скім ба­за­ры ў Ві­цеб­ску". Яны за­йма­лі пры­за­выя мес­цы, не­адной­чы бра­лі Гран-пры. Та­му я ве­ль­мі ра­д удзе­ль­ні­чаць у кон­кур­се і спа­дзя­юся па­ўта­рыць по­спех сва­іх зем­ля­коў...  

Да­мір Ке­джа з Хар­ва­тыі так­са­ма шчас­лі­вы, што пры­ехаў у Бе­ла­русь:

- На жаль, мы ў Хар­ва­тыі бо­льш ве­да­ем пра іншыя еўра­пей­скія кра­іны - Іспа­нію, Іта­лію, а вось пра Бе­ла­русь - ку­ды менш. Та­му я ве­ль­мі ра­д, што зма­гу, вяр­нуў­шы­ся да­до­му, рас­па­вес­ці пра ва­шу кра­іну ўсім ма­ім сяб­рам і зна­ёмым. Мне тут ве­ль­мі пад­аба­ецца. У Мін­ску ве­ль­мі чыс­та і ўту­ль­на, па­ўсюль - зе­ля­ні­на, усё ра­дуе во­ка і ду­шу. "Сла­вян­скі ба­зар у Ві­цеб­ску"  збі­рае вы­дат­ных вы­ка­наў­цаў, і я га­на­ру­ся, што ўдзе­ль­ні­чаю ў ва­шым фо­ру­ме раз­ам з імі. На­ват па тых спе­ва­ках, з які­мі я сус­трэў­ся  на рэ­пе­ты­цыі, ві­да­воч­на, што кон­курс мае вы­со­кі пра­фе­сій­ны ўзро­вень. Усе ўдзе­ль­ні­кі - ве­ль­мі та­ле­на­ві­тыя лю­дзі. Та­му пе­ра­мо­га на та­кім фес­ты­ва­лі - гэ­та вя­лі­кі го­нар і прэс­тыж для кож­на­га...

Ве­ль­мі ра­ды ўдзе­ль­ні­чаць у кон­кур­се і Ла­ша Ра­міш­ві­лі з Гру­зіі:

- Я ўпер­шы­ню ў Бе­ла­ру­сі, у Мін­ску, але ўжо па­спеў за­ка­хац­ца ў гэ­ты го­рад, у тых лю­дзей, з які­мі да­во­дзі­ла­ся сус­тра­кац­ца і гу­та­рыць. Хва­лю­юся, бо вы­кон­ваю пес­ню з рэ­пер­ту­ару "Пес­ня­роў" - "За­ча­ро­ва­ная мая". Спа­дзя­юся, маё вы­ступ­лен­не спа­да­ба­ецца, бо звяр­тац­ца да пе­сень гэ­та­га сла­ву­та­га ка­лек­ты­ву на яго ра­дзі­ме, у Бе­ла­ру­сі, - спра­ва ве­ль­мі ад­каз­ная.  І, на­ту­ра­ль­на, мне ве­ль­мі пры­емна пра­ца­ваць з На­цы­яна­ль­ным кан­цэр­тным аркес­трам Рэ­спуб­лі­кі Бе­ла­русь пад кі­раў­ніц­твам зна­на­га ма­эстра Мі­ха­іла Фін­бер­га.

Ка­лі бу­дзе маг­чы­масць, аб­авяз­ко­ва на­ве­даю і іншыя пра­гра­мы фес­ты­ва­лю. Бо гэ­та так­са­ма  досвед, маг­чы­масць пе­ра­няць што­сь­ці но­вае ў іншых вы­ка­наў­цаў, каб па­вы­сіць свой уз­ро­вень і раз­ві­вац­ца над­алей. Уво­гу­ле ж, вы­ступ­лен­не на "Сла­вян­скім ба­за­ры ў Ві­цеб­ску" - сап­раў­дны іспыт для кож­на­га вы­ка­наў­цы з лю­бой кра­іны све­ту...

Да­дамо, што гэ­та  -  чар­го­вы "экзамен"  і для на­ша­га аркес­тра.

- Пры­знац­ца, я хва­лю­юся не менш за са­міх кан­кур­сан­таў, - га­во­рыць на­род­ны артыст Бе­ла­ру­сі, пра­фе­сар Мі­ха­іл Фін­берг. - Бо гэ­та ве­ль­мі ад­каз­на і сур'ёзна:  су­пра­ва­джаць кон­кур­сныя вы­ступ­лен­ні мо­ла­дзі з роз­ных кра­ін све­ту. Мы пра­вя­лі вя­лі­кую пад­рых­тоў­чую, рэ­пе­ты­цый­ную пра­цу, і я ма­гу за­пэў­ніць, што кан­кур­сан­ты бу­дуць за­да­во­ле­ны акам­па­не­мен­там, які яны па­чу­юць у Бе­ла­ру­сі. Яны яшчэ раз змо­гуць пе­ра­ка­нац­ца, што іх спе­вы су­пра­ва­джае адзін з леп­шых аркес­траў на­шай кра­іны і све­ту. Удзе­ль­ні­чаць у кон­кур­се -  ве­ль­мі скла­да­на, бо сён­ня эстрад­ныя спе­вы ацэ­нь­ва­юцца па са­мых роз­ных, ча­сам су­пя­рэч­лі­вых, кры­тэ­ры­ях. Хай кан­кур­сан­там кры­ху па­шан­цуе! Хай кож­ны вы­сту­піць уда­ла, знай­шоў­шы сва­іх пры­хі­ль­ні­каў! І хай сап­раў­дным пад­арун­кам і, ад­на­ча­со­ва, май­стар-кла­сам для ўсіх іх ста­не твор­чы ве­чар не­пе­раў­зы­дзе­на­га ма­эстра Рай­ман­да Па­улса. Я сус­тра­ка­юся з ім на су­мес­ным кан­цэр­це ўжо трэ­ці раз, і ве­ль­мі шчас­лі­вы, што за ра­ялем бу­дзе сап­раў­дны май­стар, му­зы­кант і кам­па­зі­тар, які па­ва­жае аркестр, ве­дае ца­ну жы­во­му гу­чан­ню. І ва ўсім гэ­тым мо­жа слу­жыць пры­кла­дам для твор­чай мо­ла­дзі.

...Па­куль мы на час за­ва­ло­да­лі ўва­гай твор­чай мо­ла­дзі з роз­ных кра­ін све­ту ад хва­лю­юча­га зна­ёмства з аркес­трам, ужо вось-вось ме­ла распа­чац­ца рэ­пе­ты­цыя. Со­неч­ныя пра­ме­нь­чы­кі ад­бі­ва­лі­ся не то­ль­кі ў шы­бах на­ва­ко­ль­ных да­моў, але і ва ўсмеш­ках кан­кур­сан­таў: мо якраз хто­сь­ці з іх, а мо­жа, і тыя артыс­ты, што пры­еха­лі ў Бе­ла­русь на­ступ­ны­мі дня­мі, возь­ме Гран-пры "Ві­цеб­ска-2010". Кон­курс па­ка­жа...

А па­куль - рас­пеў­ка з аркес­трам!

Фо­та Юрыя ІВА­НО­ВА