Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Па-за “чыстым жанрам”
У гэтым годзе вядомаму жывапісцу, заслужанаму дзеячу мастацтваў Дзмітрыю Алейніку споўнілася б восемьдзесят... “Песня Палесся” — менавіта так называецца памятная выстаўка твораў Д.І. Алейніка, якая працуе ў палацы Румянцавых і Паскевічаў Гомельскага палацава-паркавага ансамбля. У экспазіцыі — 40 пейзажаў, створаных жывапісцам у 60-я — 80-я гады ХХ стагоддзя. Большую частку калекцыі прадставіла сям’я мастака.
Ансамбль у “папяровай версіі”
Наданне аматарскаму калектыву звання “народны” або “ўзорны” — сапраўднае свята на вуліцы таго гарадка або вёскі, дзе знаходзіцца яго рэпетыцыйная база. Але часам у рашэнні калегіі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь можна сустрэць пункт, дзе гаворка вядзецца пра адваротнае: пазбаўленне звання тых калектываў, якія свайму статусу не адпавядаюць. Штогод на Беларусі ганаровыя званні атрымлівае 70 — 80 калектываў. Сярэдняя ж колькасць клубных фарміраванняў, якія гэтае званне губляюць, — у дзесяць разоў меншая... Аднак важна знайсці адказ на пытанне: што становіцца прычынай для падобных рашэнняў? Чым яны матывуюцца, і якія “прафілактычныя меры” неабходны, каб унікнуць гэткага лёсу?
Пераадоленне “нязручнага” свету
Магутным кантрапунктам Міжнароднага тэатральнага фестывалю “Панарама” стаўся пачатак міжнароднай праграмы. Яе адкрылі спектаклі “Чаму чаму” ў рэжысуры Пітэра Брука тэатра “Шаўшпільхаус” са Швейцарыі і “Соня” ў пастаноўцы Алвіса Херманіса “Новага рыжскага тэатра” з Латвіі, якія сталіся сапраўдным тэатральным гурманствам для многіх гледачоў. Аднак у шэрагах тых, хто набыў білеты на гэтыя пастаноўкі, нямала аказалася і тых, хто са здзіўленнем і пэўным непаразуменнем паставіўся да гэтых работ: прад’яўляючы да Брука прэтэнзіі ў адсутнасці сюжэтнай лініі і яркай відовішчнасці, а да Херманіса — у ігры на акцёрскім “крыўлянні”. Між тым, абедзве пастаноўкі, прадстаўленыя ў афішы “Панарамы”, уяўляюць з сябе лепшыя ўзоры тых перспектыўных накірункаў, па якіх сёння рухаецца сусветнае тэатральнае мастацтва.
“Я не Шумахер, а — збіральнік спакою”
20 кастрычніка стала сапраўдным святам на “музычнай вуліцы”. Не толькі таму, што ў гэты дзень адкрылася “Беларуская музычная восень”, але і таму, што да нас зноў прыехаў зорны расійскі піяніст, народны артыст СССР Мікалай Пятроў — даўні сябра Беларусі і нашых музыкантаў.
“Эклектычны” абанемент
2009 год — вельмі плённы ў стасунках паміж беларускай і літоўскай культурамі. Надзейны падмурак гэтаму заклалі шматлікія акцыі ў межах міжнароднай грамадска-культурнай акцыі “Мы — беларусы!” яшчэ летась. У ліпені ў Вільнюсе адбылася сустрэча міністраў культуры Беларусі і Літвы,у час якой, у прыватнасці, абмяркоўваліся пытанні аб сумесным правядзенні абменных Дзён культуры, аб падпісанні Праграмы культурнага супрацоўніцтва паміж міністэрствамі культуры Беларусі і Літвы на бліжэйшыя два гады. А ў кастрычніку міністр культуры Літоўскай Рэспублікі Рэмігіюс Вілкайціс наведаў Беларусь па запрашэнні міністра культуры нашай краіны Паўла Латушкі, каб прыняць удзел у мерапрыемствах з нагоды святкавання 600-годдзя ўстанаўлення запаведнага рэжыму ў Белавежскай пушчы… Краіну-суседку заўжды наведваюць і нашы тэатралы, цікавячыся культурным жыццём Літвы. Адно з уражанняў прапануе чытач “К”.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»