|
Дырыжыруе Сяргей Лішчэнка. |
- Бах для мяне - кумір, - усміхаецца Сяргей Юр'евіч. - Ён невычэрпны, у яго творах штораз знаходзіш штосьці новае. Я шмат займаўся вывучэннем нямецкага барока, асаблівасцей тагачаснага выканання, штрыхавой тэхнікі - гэта дапамагае знайсці "код да Баха".
Невыпадкова на рэпетыцыях дырыжор звяртае ўвагу на асэнсаванасць выканання, тэмбравую і штрыхавую зладжанасць, бахаўскую пульсацыю (для С.Лішчэнкі, як я заўважыла, увогуле больш важкім складнікам выканання з'яўляецца менавіта пульсацыя, а не проста тэмп).
- Яшчэ большую актуальнасць, - працягвае С.Лішчэнка, - набыла творчасць Баха для ўсіх магіляўчан, калі наш горад стаў пабрацімам нямецкага Айзенаха - радзімы кампазітара. Летась у фестывалі ўдзельнічалі тамтэйшыя музыканты, і Магілёву быў падораны бюст Баха - ён усталяваны ля нашага музычнага вучылішча.
За 20-годдзе свайго існавання капэла таксама стала "амаль навучальнай" установай (праўда, без выдачы дыпломаў), бо салісты-вакалісты "гадуюцца" непасрэдна ў калектыве - з адораных вакальнымі данымі інструменталістаў. А разам з Магілёўскім абласным мастацкім музеем імя П.Масленікава капэла выхоўвае "прафесійных", калі можна так сказаць, слухачоў: дзякуючы пастаянным сумесным праектам, у музеі сфарміравалася свая суполка наведвальнікаў-меламанаў, а сам ён стаў адной з вядучых камерных залаў горада.
- Капэла ў нас літаральна "прапісалася", - расказвае дырэктар музея Аляксандр Хахракоў (дарэчы, колішні выпускнік Магілёўскага музычнага вучылішча па класах баяна і дырыжыравання народным аркестрам). - У нас добрая акустыка, для слухачоў мы набылі ўтульныя крэслы, для музыкантаў - асвятленне да пультаў, і музыка тут гучыць, нават калі ідзе змена экспазіцыі. Хочам яшчэ набыць арган і адкрыць у музеі арганную залу, а ў перспектыве - стварыць адпаведную школу, падрыхтаваць плеяду магілёўскіх арганістаў.
Фота аўтара