Кінарэалізацыя

№ 17 (885) 25.04.2009 - 01.05.2009 г

Фільмы пра знакамітых акцёраў, пісьменнікаў, рэжысёраў, мастакоў, герояў Беларусі, цыклы, прысвечаныя малым гарадам, раённым цэнтрам, відэастужкі сацыяльнай тэматыкі, экалагічнай, хрысціянскай, амаль усе балеты Вялікага тэатра… Сярод больш чым 700 відэастужак РУП “Беларускі відэацэнтр”, мяркуем, кожная бібліятэка, музей, музычная школа, Дом культуры, кінатэатр здолее выбраць сабе найбольш цікавую, карысную для працы. “К” распавядала пра беларускае прадпрыемства не аднойчы, але цяпер нагода для гэтага — 20-годдзе “Белвідэацэнтра”, адзначанае 1 красавіка. Прымеркаваная да названай даты прэс-канферэнцыя адбылася 20 красавіка ў Доме кіно.

/i/content/pi/cult/205/2389/Kinarealizacyja.jpg

Больш чым 700 адзінак відэапрадукцыі за 20 гадоў, не менш як 30 відэафільмаў штогадова — у невялічкім прэзентацыйным роліку, прысвечаным юбілею прадпрыемства, плён працы “Беларускага відэацэнтра” выглядаў маштабна. Але ж сапраўды значнай перавагай дзейнасці РУП стаўся дзелавы падыход да ўласнай прадукцыі: “Калі на відэафільм выдаткоўваюцца грошы — яны мусяць вярнуцца”, — канстатуе дырэктар Андрэй Бычкоў.
“Сёння мы заключылі дамовы на рэалізацыю з “Белкнігай”, “Віцебсккнігай”, Нацыянальным Полацкім гісторыка-культурным музеем-запаведнікам, Бярэзінскім біясферным запаведнікам, прыватнымі прадпрыемствамі, якія распаўсюджваюць кінафільмы. У абласных цэнтрах адкрываем базы гандлю нашай прадукцыяй, імкнёмся ўкамплектоўваць бібліобусы, аўтаперасоўкі, што абслугоўваюць маланаселеныя пункты, аграгарадкі… Мы хочам, каб звычайны спажывец мог пабачыць і набыць нашы фільмы ў крамах, пунктах продажу, сельскіх кінапракатах, бо для гэтага і існуе кіно, — абмаляваў пазіцыю “Белвідэацэнтра” яго кіраўнік. — Мы сталі выпускаць прадукцыю на англійскай мове, на кітайскай: шукаем новыя рынкі збыту, пашыраем межы і спадзяёмся, што нашы стужкі будуць запатрабаванымі”.
“Сёлета мы падрыхтавалі блок з 20 фільмаў для рэалізацыі ў рознічным гандлі, ярка аформілі іх, — распавядае спецыяліст аддзела маркетынгу Алена Красуляк, — і ўжо цяпер, праз тры месяцы, некаторыя прадпрыемствы-распаўсюджвальнікі звяртаюцца да нас з паўторнымі заказамі”. Хутка “Белвідэацэнтр” адкрые свае гандлёвыя пункты ў Маскве, затым — прадстаўніцтвы ў іншых расійскіх гарадах-мільённіках. “Мы імкнёмся рыхтаваць план вытворчасці згодна са знакавымі падзеямі, датамі, шукаем тэмы, якія цікавыя розным інстытутам, установам, шукаем розныя мэтавыя аўдыторыі”, — зазначае дырэктар установы. Лідэрам жа апошніх продажаў, падзяліліся работнікі “Белвідэацэнтра”, стаў фільм “Беларускі народны каляндар”.
Але ж, акрамя істотных перамог, унітарнае прадпрыемства сутыкаецца і са значнымі праблемамі. “Адной з характэрных рэчаў з часу стварэння РУП, — падкрэсліў галоўны рэжысёр, мастацкі кіраўнік “Белвідэацэнтра” Аляксандр Карпаў, — быў прадзюсерскі падыход. Адразу на прадпрыемстве вырашалася пытанне адбору: калі рэжысёр зняў удалае кіно — яго зноў запрашалі да супрацоўніцтва, калі праваліўся — маўляў, што зробіш. Гэты падыход у выніку стаўся залогам добрых фільмаў. Але сёння сітуацыя змянілася: генерацыя сталых кіношнікаў сыходзіць, а маладых — рэжысёраў, аператараў, сцэнарыстаў — няма. І ў гэтым — вялікая праблема”.
Кінематаграфісты агучылі і такое надзённае сёння пытанне, як невялікая запатрабаванасць на Беларусі дакументальнага кіно ў цэлым, нават у параўнанні з Расіяй. І — патрэба ў спецыялізаваных каналах дакументалістыкі, кінатэатрах, а галоўнае — у яго, дакументальнага кіно, інфармацыйнай падтрымцы. “Часам здараецца, што некаторыя раёны нават не ведаюць пра існаванне “Белвідэацэнтра”, нашай прадукцыі, хаця мы рэгулярна адпраўляем каталогі ў абласныя цэнтры, — адзначыла Алена Красуляк. — І тут важна проста данесці да іх інфармацыю пра тое, што мы існуём і робім фільмы. А людзі, пабачыўшы, — самі разбяруцца”.
Паглядзеўшы апошнія відэанавінкі “Белвідэацэнтра” — “Мышалоўка” Дзмітрыя Міхнеева, “Аднойчы на лецішчы” Алены Цагальскай, “Лёс зубра” Ігара Бышнёва, — ды, прынамсі, узнаўляючы ў памяці і іншыя фільмы прадпрыемства, можна смела зазначыць, што “разабрацца” і пагутарыць у дачыненні да прадукцыі “Белвідэацэнтра” ёсць пра што.Таму і заклік аб інфармацыйнай падтрымцы выконваем.

Дар’я АМЯЛЬКОВІЧ

Падзяліцца