 |
Сцэна са спектакля “Жанчына як сродак ад бяссонніцы”. |
У спектаклі фонам гучыць праблема адзіноты герояў, адна з найбольш актуальных у наш час: усе персанажы — з неўладкаваным асабістым жыццём. Героі — людзі паспяховыя і займаюць значнае, устойлівае становішча ў грамадстве, але гэтага відавочна не стае, каб адчуць сябе па-сапраўднаму шчаслівым. І ў такім кантэксце сватаўство Ванды ўжо не выглядае смешна: яе імкненне здавацца маладзейшай і неверагодныя ідэі наконт таго, як утрымаць каля сябе маладога мужчыну, — усё гэта страх адзіноты.
Добра ўпісаліся ў дзею, ажыўляючы яе, танцавальныя нумары. Два з іх, прычым вельмі розныя па стылі — балгарскі і індыйскі, — выконвае Марыя Малішэўская: свабодна, з запалам, рухаючыся па сцэне з лёгкасцю балерыны і разбураючы некаторую застыласць сваёй станоўчай гераіні. Добра ўдаўся актрысе і момант абуджэння ў яе гераіні пачуцця да Кірыла. Таксама пераканаўча выбудавалася ў спектаклі развіццё адносін паміж героямі: ад іранічных, з падколваннем адно аднаго, праз усплёск суперажывання да сапраўднай блізкасці.
У гісторыі гэтай адмоўны персанаж усяго адзін — нейкі аферыст, што спрабуе атрымаць вялікі крэдыт у банку, якім кіруе Інеса (адсюль — і інтрыгі вакол яе). Аднак персанаж гэты выключна “тэлефонны” і не парушае рамантычнага ладу спектакля. У цэлым жа дзейства выбудавана з усімі асаблівасцямі камедыі: прысутнічаюць рамантызм і рэўнасць, іронія і гатоўнасць да самаахвяравання, дасціпныя жарты і шчаслівы фінал. І можна цалкам пагадзіцца з аўтарам п’есы, што камедыя павінна быць лёгкай і іскрыстай, як шампанскае. Асабліва згадваючы ключавую рэпліку Інесы: “Як, ты не ведаеш, што лепшы сродак ад бяссонніцы — жанчына?!”.
Генадзь БЛАГУЦІН
Бабруйск
Фота Дзмітрыя МЯКІНА