Але не ў гэтым галоўная адметнасць кнігі, што на пачатку 2008 года выдадзена “Мастацкай літаратурай” у серыі “Залатое пяро”.
Аўтар не атаясамлівае свае аповесці з традыцыйнай прозай. У канву “Першага папяровага снегу”, напрыклад, упісана 70 лірычных вершаў. Выразная эпізадычная проза — толькі фон для зарыфмаванай летуценнай думкі.
Герой “Першага папяровага снегу” рве дзённік суперніка, закаханага, як і сам персанаж. Паколькі гаворка ў аповесці вядзецца ад першай асобы, Шніпу час ад часу тэлефануюць усхваляваныя чытачкі: “Ці ж варта паэту знішчаць вершы?” Шніп цярпліва даводзіць, што вершы не зніклі — інакш і кніжкі не было б, а атаясамлівасць лірычнага героя з аўтарам — справа, бадай, бессэнсоўная...
А яшчэ ў зборніку змешчаны балады. І ўсе яны, натуральна, прысвечаны Жанчыне: ад Рагнеды да мадоннаў сённяшняга дня.
Кніжка — запатрабаваная чытачом. У гэтым пераконваюць сустрэчы аўтара з аматарамі паэзіі ў Маладзечне, Старых Дарогах, Мар’інай Горцы, Любані...
— Настрой у гэтыя калядныя дні, — распавядае “К” Віктар Шніп, — надзвычай цудоўны! Дый навіна пра спецыяльную прэмію вельмі парадавала. Прыемна, што мая літаратурная праца высока ацэнена.
— Над чым цяпер працуеце?
— Над новай кнігай. Нават назву ўжо прыдумаў: “Проза і паэзія агню”...
— А якім клопатам жывеце ў якасці галоўнага рэдактара “Мастацкай літаратуры”?
— Клопату, як і заўжды, хапае... Рыхтуемся да Мінскай міжнароднай кніжнай выстаўкі-кірмашу, што, па традыцыі, ладзіцца ў лютым... Прэзентуем новыя выданні. Днямі выходзіць кніга мастацтвазнаўцы Барыса Крэпака пра мастака Уладзіміра Тоўсціка. Неўзабаве з’явіцца кніжка Наталлі Шаранговіч пра Гаўрылу Вашчанку.
Яўген РАГІН
Фота Юрыя ІВАНОВА
Фота Юрыя ІВАНОВА