 |
| Г.Конанава. “Магілёўскія рарытэты”. |
— Мастацтва, мяркую, не прафесія — гэта жыццё. Майстэрства, прафесіяналізм — сродкі, неабходныя для гэтага жыцця, узровень якіх увесь час неабходна ўдасканальваць. І калі ты шчаслівы ў сваёй справе, атрымліваеш асалоду, то пытанне выбару не стаіць, тым больш — роздум аб тым, ці запатрабаваны жывапіс сёння.
— Што даюць вам творчыя спаборніцтвы, і ці наогул магчыма перамагчы ў іх?
— Творчыя спаборніцтвы — насамрэч унікальная з’ява. У іх можна ацаніць не столькі майстэрства ці патэнцыял, колькі ўменне сканцэнтравацца, забыцца на ўсё і быць самім сабой, нягледзячы на “спартыўныя абставіны”, тым больш, што для мастака нязвыкла быць “на сцэне”, у адрозненне ад спевака ці танцора. Галоўнае выпрабаванне — гэта жыццё. Таму мае перамогі — умоўныя, знешнія падарункі жыцця з адценнем поспеху. Сапраўдная ж — перамога над самім сабой.
— Летась у складзе беларускай студэнцкай дэлегацыі вы наведалі Расійскую акадэмію мастацтваў, дзе праводзіўся майстар-клас Зураба Цэрэтэлі. Якія ўражанні ад паездкі і ад сустрэчы з майстрам?
— У Зураба Цэрэтэлі, на мой погляд, варта павучыцца маладосці і актыўнасці нават юным мастакам.
— Ці ёсць у вас творчае крэда?
— Пакуль я толькі эксперыментую, шукаю сябе і мову выражэння, менавіта таму не страшна і памыляцца. А крэда — гэта мае ж погляды. Аднойчы, калія пісала эцюд у мінскім дворыку, дах старога дома быў заліты сонцам і блішчэў, як палац. Тамтэйшы жыхар, пабачыўшы эцюд, усклікнуў: “Ой, ажно жыць у сваім доме захацелася...” Вось і крэда: хачу ствараць дзеля таго, каб камусьці “раптам захацелася жыць...”.
Альбіна ДЗЕРЫГЛАЗАВА
Магілёў
Магілёў