 |
— На кожны “Лістапад” я еду заўсёды з вялікай асалодай, і не толькі таму, што некалі атрымаў на ім узнагароду: мне падабаецца тая атмасфера, што прысутнічае ў мінскіх кіназалах пад час прагляду таго ці іншага фільма. Ды і сам горад спрыяе творчаму настрою: чысты, утульны, спакойны. Тое самае можна сказаць і пра іншыя беларускія гарады, дзе бываў на гастролях: Віцебск, Гомель, да прыкладу. Што да самога фестывалю, то з прычыны здымак у Маскве на адкрыццё фестывалю я, на жаль, не паспею, аднак спадзяюся разам са сваімі калегамі па журы справядліва ацаніць усе прадстаўленыя ў конкурснай праграме фільмы.
— У чым вы бачыце развіццё беларускага кінематографа? Ці варта нам ісці па расійскім шляху камерцыялізацыі індустрыі мастацкіх фільмаў?— Сёння вялікі клопат для кінематаграфістаў выклікае сітуацыя, калі некаторыя людзі, што выдаткоўваюць сродкі на стварэнне мастацкай стужкі, абсалютна не маюць эстэтычнага густу. У выніку гэтага з кожным годам усё менш фільмаў здымаюцца “для душы”, а на першы план выходзіць масавая культура. Якасныя стужкі павінны прымушаць гледача задумацца аб вечных пытаннях, думаць пра чалавека.
І хацелася б адзначыць высокі прафесіяналізм вашых акцёраў, што, безумоўна, спрыяе развіццю кінематографа ў цэлым, выводзіць яго за межы выключна нацыянальнага ўзроўню.