 |
Пераважная большасць з прадстаўленых на выстаўцы карцін напісана ў цёплых, сонечных колерах: “Апошні прамень”, “Час спелай рабіны”, “Вячэрні водар”. Твор, які даў назву выстаўцы — “Вераснёўскія туманы”, — сапраўды вылучаецца сярод астатніх.
Маю ўвагу прыцягнула работа “Старая вулачка”, матыў якой вельмі блізкі кожнаму: усе мы маем такую ціхую вулачку, дзеля сустрэчы з якой часам гатовы пакінуць усе свае клопаты.
“Відаць, найбліжэй душы кожнага чалавека натуральная прырода. Але і без сучаснага асяроддзя мы не можам існаваць. У горадзе працуем, а на прыродзе, у вёсцы — адпачываем душой, набіраючыся сіл: і маральных, і фізічных. Я з тых, хто чакае, каб хутчэй прыйшло лета: мусіць, чалавек больш “лясны”, чым гарадскі”, — адзначыў Уладзімір Рынкевіч.
На пытанне, чаму выстаўка ладзіцца менавіта ў Літаратурным музеі Янкі Купалы, мастак сказаў: “Сёлета Міністэрствам культуры Рэспублікі Беларусь была закуплена адна мая акварэль “Аколіца” — таксама вясковай тэматыкі. Яна была размеркавана ў гэты музей. Такім чынам у нас наладзіліся цесныя, сяброўскія стасункі, і, урэшце, з’явілася прапанова: зрабіць выстаўку. Я з задавальненнем пагадзіўся і не шкадую: у гэтай зале ўсё свеціцца, усё так узвышана! Гэта атмасфера мастацтва, асяродак паэзіі.
Яна, падаецца, дапамагае ўспрыманню твораў жывапісу...”
Кацярына АЛЯКСАНДРАВА