Дажынкі

Рунее зямля, і цвіце, і сталее,

І зерне нам дорыць, як вечнасць сваю,

Бо з ім кожны год яна зноў маладзее.

І я славу коласу сёння пяю.

Дажынкі, дажынкі — вянок наш лаўровы —

Вянок дум жытнёвых з вясны да вясны

Аб роднай калысцы пад спеў жаўруковы,

Ад той першай цёплай струны-баразны.

Вось сонечны бохан. Ў ім пота расінкі.

Ў ім кожны акраец такі дарагі.

Дажынкі, шчаслівае свята дажынкі:

Цячэ злата рэчанька праз берагі.

Нялёгкаю працаю хлеб здабывалі

Праз доўгія дні і кароткія сны.

Прыміце ж паклон ад людзей зблізу, здалі,

Зямлі нашай шчодрай умельцы-сыны.

Горкі