Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Шкадаваць грошай на развіццё мастацтва ў Беларусі не будуць
6 сакавіка ў Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы і балета Рэспублікі Беларусь адбылася прэзентацыя і творчая сустрэча з намінантамі на суісканне Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры 2016 года. У падзеі прыняў удзел Кіраўнік дзяржавы Аляксандр Лукашэнка. Якраз беларускі Лідар і ініцыяваў правядзенне гэтага мерапрыемства, як і папярэдняе знаёмства з дасягненнямі намінантаў на суісканне дзяржпрэміі ў галіне навукі і тэхнікі, каб да падпісання ўказа асабіста азнаёміцца з прэтэндэнтамі на высокую дзяржаўную ўзнагароду.
Кніга кніг: тое, што стварае чалавека
10 сакавіка Нацыянальная бібліятэка Беларусі стала цэнтрам святкавання Дня праваслаўнай кнігі, што адзначаецца сёлета ў рамках 500-годдзя беларускага кнігадрукавання. З гэтай нагоды галоўная кніжніца краіны арганізавала буйную і сапраўды ўнікальную выставу, праз якую можна прасачыць гісторыю кнігі на працягу амаль 2 тысяч гадоў. Гаворка вядзецца, вядома ж, пра Біблію.
Тэст на сімвал
Магілёўскі гарвыканкам зацвердзіў лагатып святкавання 750-годдзя Магілёва. На ім скампанаваны выявы найбольш вядомых архітэктурных аб’ектаў горада. Кожны з іх сімвалізуе пэўны перыяд у гісторыі Магілёва, а разам яны ўвасабляюць шлях праз стагоддзі. Гэты прыём у рэкламнай і прапагандысцкай графіцы не новы, але ўсё адно часта скарыстоўваецца, дзякуючы высокай інфармацыйнасці і лёгкасці ўспрымання гледачамі. Нацыянальны чыннік знака падкрэсліваецца стылістыкай малюнка, якая нагадвае беларускую вышыўку крыжыкам. Гэты знак ужо існуе і працуе, таму крытычна абмяркоўваць яго не мае сэнсу (хоць з’явіліся і такія прэцэдэнты). Што ёсць, то ёсць.
“Сашка, гэта ты ўсё намаляваў?”
Зараз існуе агульны кірмаш дылетанцкага мастацтва, назостранага і карэжлівага (кіч ды папса), прыхаванага за ўражлівым фасадам гуллівай рыторыкі, эстэтызаванай захопленасці і падманлівага пафасу. Стан мастацтва сёння такі, што ім могуць займацца і пачаткоўцы, і аматары, якія нідзе не вучыліся і аніяк не падрыхтаваныя. А так званыя крытыкі прапагандуюць гэтую спрошчаную філасофію мастацтва і эстэтыкі. І што рабіць, калі ў краіне ў кожнага свая эстэтыка?.. Нейкія значныя праекты ствараюцца. Але разам з бізнесам і пад ягоную дыктоўку. Дык каму ў такім выпадку належыць мастацтва сёння?
Аскепак Горада Сонца ўжо страчаны?..
Лёс пасёлка Трактарнага завода даўно вісіць у паветры, але ўрэшце крытычная сітуацыя стала схіляцца да фатальнага зыходу. Ужо ў сакавіку запланаваны знос першай часткі ансамбля — адзінаццаці двухпавярховак. На іх месцы маюць паўстаць сучасныя жылыя гмахі. Як часта бывае ў такіх выпадках, пік грамадскага клопату пра аб’ект спадчыны назіраецца акурат наконадні прыезду спецтэхнікі. Публікацыі і рэпартажы ў найбуйнейшых СМІ і экскурсіі, якія збіраюць сотні людзей, прыцягнулі да “Трактарагорада” немалую ўвагу. Але ці паўплывае гэта на яго будучыню, сказаць пакуль цяжка. Без сумневу, аб’ект вельмі складаны — і сваімі маштабамі (гэта не адзін будынак, але… сапраўды цэлы гарадок, прычым каштоўны ён менавіта ў комплексе), і геаграфічным становішчам (далёка ад цэнтра) і, вядома ж, фізічным станам саміх пабудоваў. Што ж рабіць у дадзеных варунках, калі і захаваць цяжка, і страціць шкада? Гэтае пытанне мы вырашылі адрасаваць экспертам у сферы аховы спадчыны.
“Таму што паркі не растуць на дрэвах”
Даўно не выходзіла на прамую сувязь з чытачом, таму дазволю сабе гэта сёння. Прыём-прыём! Днямі зразумела праз уласны вопыт, што браць за абсалют нейкага жывога чалавека і яго ўчынкі няслушна, хоць і вельмі зручна: расчараванне прыйдзе рана ці позна. Часцей за ўсё — рана. А ці можа так расчараваць персанаж? Наўрад ці.
Ці патрэбен музей дэтэктыва, калі палац расцягваюць на цэглу?
Напрадвесні выправіліся ў чарговы аўтаваяж. Пралягаў ён гэтым разам праз Глускі раён Магілёўшчыны, Любанскі ды Слуцкі раёны Міншчыны. Як і заўжды, пабачылі і пачулі шмат цікавага, на вус наматалі, цяпер паступова размотваць будзем. Для ўсеагульнай, так бы мовіць, навукі, бо і станоўчага досведу назапасілі і з непазбежнымі праблемамі сутыкнуліся. Словам, ёсць што аналізаваць, ёсць над чым задумацца ды паразважаць пра стан і перспектывы сельскай культуры.
Не ў маштабе шоу справа
“А як “лютий” по-білоруськи?” — “Люты!” — “Чудово!” І стала адразу зразумела, што ў гутарцы беларускіх журналістаў з лідарам гурта “Бумбокс” Андрэем ХЛЫЎНЮКОМ, якая адбылася падчас яго нядаўняга наведвання Мінска, не будзе праблем з паразуменнем. Друкуем фрагменты той сустрэчы.
Рэканструкцыя тэатральнага
Доктар філалогіі, дацэнт Варшаўскага ўніверсітэта Андрэй МАСКВІН займаецца праблемамі славянскай драматургіі і тэатра. Папулярызуе беларускую драматургію за мяжой. Напрыканцы 2016 года ён пабываў у Мінску і Віцебску з прэзентацыяй сваёй кнігі “Беларускі тэатр 1920-х — 1930-х: адабраная памяць”, якая выйшла ў перакладзе на беларускую мову. Па словах складальніцы беларускага варыянту Таццяны Арцімовіч, кніга Масквіна для нашага кантэксту ўнікальная. Гэта першае выданне, у якім здзейсненая спроба рэканструкцыі беларускага тэатра перыяду ягонага прафесійнага станаўлення. Упершыню паўстае шмат імёнаў і фактаў, якія ў савецкі перыяд былі выкрасленыя з нашай культурнай памяці. Крок па кроку рэканструюючы падзеі той пары, аўтар звяртаецца да крыніцаў, доўгія часы недаступных для даследчыкаў, такім чынам вяртаючы беларускаму тэатру ягоную памяць і гісторыю. Падчас знаходжання Андрэя Масквіна ў Віцебску і было зроблена гэта інтэрв’ю.
Другой спробы не будзе...
Чалавек, якога мы “прыплюсавалі” на час калектыўнага інтэрв’ю, настолькі па-свойму натуральны (калі працытаваць, да прыкладу, Дэкарта, думку сваю ён можа працягнуць з “неперадавальнымі мясцовымі дыялектамі”), што ў кагосьці гэта выклікае пачуцце негатыўнае. Урэшце, натуральны ён і на старонках газеты “СБ — Беларусь сегодня”, дзе працуе не першы год калумністам. Такі ж і на сцэне ў гурце, які ачольвае больш за 25 гадоў. Да такой яго “прастаты” журналісты “К” таксама “прыстасаваліся” на гадзінку — другую (і засталіся ў большасці сваёй задаволенымі сустрэчай).
“Санеты” і новае “…Возера”
Балетныя прэм’еры заўсёды выклікалі асаблівы ажыятаж публікі і прыцягвалі ўвагу спецыялістаў. Некаторы час таму ў Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры Беларусі з’явіўся новы аднаактовы балет “Санеты” ў пастаноўцы Аляксандры Ціхаміравай, уладальніцы медаля Францыска Скарыны. Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр прэзентаваў класіку — “Лебядзінае возера”. Якімі ж атрымаліся гэтыя творчыя працы?
Эра “Джэйн Эйр”?
3 сакавіка Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр пачаў свой Першы міжнародны фестываль “Тэатральная вясна ў Музычным тэатры”. Цягам некалькіх тыдняў мы ўбачым больш за два дзясяткі спектакляў і канцэртных праграм пяці замежных тэатраў — з Калінінграда, Тулы (Расія), Вільнюса, Панявежыса (Літва), Даўгаўпілса (Латвія). Разам з гастрольнымі, афіша нашага Музычнага тэатра не абдзелена і ўласнымі спектаклямі, сярод якіх ёсць не толькі цалкам айчынныя пастаноўкі, але і замежныя, ажыццёўленыя на нашу трупу запрошанымі камандамі. Адзін з такіх спектакляў — мюзікл “Джэйн Эйр”, які нязменна збірае аншлагі.
Лісты з нябёсаў
Я не люблю словаспалучэння “выстава памяці”. Ёсць у ім адценне незваротнай страты. Выстава “Лісты з нябёсаў”, што працавала ў Палацы мастацтва, якраз з гэтага шэрагу.
Пра Пятра Кміту, залатую рыбку і чайныя прыпеўкі
Вясна перамагла! Мяркуючы па рэдакцыйнай пошце, ці не ў кожнай беларускай вёсцы масленічныя блінцы каштавалі пад вясёлы акампанемент нашых нястомных самадзейных калектываў. А потым, з не меншай радасцю, у клубах ды бібліятэках мы ўшаноўвалі Яе Вялікасць Жанчыну. А 9 сакавіка Віцебскі абласны краязнаўчы музей запрасіў на выставу “Выцінаная вясна”. Тут экспануецца 112 выцінанак з фондаў Беларускага саюза майстроў народнай творчасці, Віцебскага абласнога метадычнага цэнтра і з калекцый майстроў Бешанковіцкага, Віцебскага, Гарадоцкага, Глыбоцкага, Лепельскага, Полацкага, Сенненскага і Чашніцкага раёнаў.
Публічнасць сямейнай шафы
У бібліятэцы Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў прэзентавалі выданне “Кніжная справа ў Мінску (канец XVIII — пачатак XX стагоддзя)”. У склад манаграфіі прафесар кафедры тэорыі і гісторыі інфармацыйна-дакументальных камунікацый БДУКіМ Ларыса ДОЎНАР уключыла каталог мінскіх выданняў, які налічвае 3133 бібліяграфічныя запісы, у тым ліку больш за 600 не ўлічаных беларускімі бібліёграфамі. З чытачамі “К” Ларыса Іосіфаўна дзеліцца адметнымі фактамі з гісторыі мінскай кнігі, якія зацікавілі яе падчас падрыхтоўкі энцыклапедычнай працы ў фондах бібліятэк, музеяў і архіваў Беларусі, Літвы, Расіі і Польшчы.
Скажы, “Pauline”, навошта…
З чаго б гэта “Культура” вырашыла прадставіць вам менавіта гэтую маладую каманду, спытаеце вы? За якія такія заслугі? Усё вельмі проста. Гурт “Pauline” — тыповы ўзор калектыву-пачаткоўца, які за два гады існавання дасягнуў сякіх-такіх поспехаў, атрымаў прызнанне ў часткі меламанаў ды зусім нядаўна выпусціў дэбютны альбом. На прыкладзе ансамбля мы і хочам паспрабаваць разабрацца, як сёння жывецца маладым музыкантам, з якімі праблемамі сутыкаюцца яны ў сваёй творчай дзейнасці, і наогул — навошта ім усё гэта трэба?.. За бэнд у рэдакцыю “К” прыйшла яго ідэолаг ды лідар-вакалістка Паліна ЦІМОХІНА. “Ужо колькі іх упала ў гэтую бездань...”, Марына Цвятаева. У бездань шоу-бізнесу...
Галопам па концы
Урачыстым адкрыццём Музея мінскай конкі дапоўнілася святкаванне 950-годдзя сталіцы ў дзень, пад якім яна ўпершыню і згадваецца ў летапісных крыніцах — 3 сакавіка. Экспазіцыя — рэканструкцыя першай коннай чыгункі, а таксама элементы побыту гараджан канца XIX — пачатку XX стагоддзяў. Для “К” пра “кантэнт” новай кропкі на культурнай карце сталіцы распавяла вядучы навуковы супрацоўнік Музея гісторыі Мінска Лідзія МАРКОВІЧ.
Пашыраны суіцыд
У Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі паставілі “Сіндром Медэі” вядомай беларускай пісьменніцы і драматурга Юліі Чарняўскай. Прэм’ера сабрала неверагодны аншлаг і, як ні дзіўна, пасля антракту не страціла гледачоў, нягледзячы на складаную тэму і яе такое ж няпростае, пры ўсім мінімалізме, сцэнічнае вырашэнне, прапанаванае рэжысёрам Кацярынай Аверкавай.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»