Алена Дудзіч у сцэне са спектакля. / Фота Марыям ТАБАГАРЫ, MogilevNews.by
Аўтар пастаноўкі — актрыса тэатра Алена Дудзіч. Яна падкрэслівае, што доўгі час выношвала ідэю монаспектакля і выбрала згаданы ўрывак з твору Святланы Алексіевіч з падачы калегі — рэжысёра і акцёра Уладзіміра Пятровіча. Спадарыня Алена прызнаецца, што гісторыя армянскай жанчыны вельмі ўразіла яе, эмацыйна “зачапіла”. Актрыса імкнулася надаць твору агульначалавечае, гуманістычнае гучанне, каб засцерагчы людзей ад варожасці і агрэсіі. Дарэчы, адразу пасля прэм’еры ў Магілёве яна выправілася ў Арменію, каб са сваёй новай працай прыняць удзел у фестывалі монаспектакляў “Арммона”. Сама Алена Дудзіч найперш вылучае ў спектаклі любоўную лінію: “Гэта гісторыя кахання армянскай Джульеты і азербайджанскага Рамэа, якая нарадзілася падчас страшных падзей у Нагорным Карабаху, прайшла выпрабаванні варожасцю, смерцю і вайной, але засталася жывая. Няма аповесці больш сумнай у гэтым свеце? Дык і прыгажэйшай не адшукаць!”
Актрыса выконвае ролю саракагадовай армянскай бежанкі Маргарыты, якая патрапіла ў эпіцэнтр канфлікту паміж армянамі і азербайджанцамі. Гераіня вымушана пакінуць родны, улюбёны Баку, каб пераехаць у чужую, абыякавую да яе лёсу Маскву. Шчырая, адкрытая і неверагодна мужная ды моцная — менавіта такой паўстае гераіня. Яе белая сукенка і такога ж колеру хустка ўспрымаюцца шлюбным уборам і сімвалам чысціні. Здавалася, актрыса не завучаную ролю іграе, а разам з гераіняй то блукае па пакутах, то пражывае хвіліны светлага шчасця. Яе вочы то зіхацяць радасцю, то засцілаюцца горам, калі Маргарыта распавядае пра гвалт і забойствы. Напэўна, у зале не застаецца абыякавых, а мабыць, нехта і прымервае гісторыю да сябе ці сваіх знаёмых. А колькі такіх лёсаў — паламаных войнамі, міжнацыянальнымі канфліктамі.
Жорсткі свет акружае бязвінных ахвяраў часу second-hand. І не кожны прыме споведзь Маргарыты, бо гэта “занадта прыгожая і страшная гісторыя, каб паверыць”. “Вы мне верыце?” — пытаецца Маргарыта ў гледачоў напрыканцы. “Верым! Усім сэрцам!” — хочацца выгукнуць у адказ… Урэшце, каму як, відаць…
Спектакль “Пра Рамэа і Джульету...” — другая спроба Магілёўскага абласнога драмтэатра адаптаваць для сцэны найноўшы твор Святланы Алексіевіч. У рэпертуары ўжо маецца пастаноўка Уладзіміра Пятровіча паводле іншых фрагментаў кнігі.
Вольга СЕМЧАНКА
Магілёў