Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Мулявін, якога вы не ведалі (+ відэа і аўдыя)
Прапануем Вашай увазе творы ў выкананні лідара ансамбля “Песняры” Уладзіміра Мулявіна, якія дакладна вас уразяць. І праз тое, што яны амаль невядомыя шырокай публіцы, і праз тое, што сапраўды чапляюць сваёй сапраўды мулявінскай глыбінёй. Гэта не “Касіў Ясь канюшыну”, не “За полчаса до весны” і дакладна не “Волагда”. Гэта, лічы, амаль невядомы Мулявін.
Акцыя ў Жылічах
У мінулую пятніцу Жылічы Кіраўскага раёна наведалі Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Кітайскай Народнай Рэспублікі ў Беларусі Цуй Цымін, яго саветнік па культуры Чжан Хунвэй і сакратар Хэ Цывей, міністр культуры Рэспублікі Беларусь Барыс Святлоў, намеснік старшыні Магілёўскага аблвыканкама Валерый Малашка, сакратар Бабруйскага епархіяльнага ўпраўлення пратаіерэй Сергій Каровінскі. Суправаджаў ганаровых гасцей старшыня Кіраўскага райвыканкама Аляксандр Бутараў.
Груфала і Лізелота: а нашы дзе?
У дзіцячай бібліятэцы я заўсёды імкнуся ў стос сусветнай класікі пакласці беларускамоўную кнігу. Вось толькі тыя друкаванкі для дашкалят на 90 % складзены… з перакладных выданняў замежных аўтараў. Рэдкім айчынным томікам часта бракуе арыгінальных, захапляльных з першага погляду ілюстрацый. Дык дзе ж шукаць роднае слова ў смачным мастацкім афармленні?
Стварыць. І абараніць!
Часцяком людзі не атаясамліваюць паняцце самабытнасці краіны непасрэдна з творцамі, але менавіта яны і назапашваюць нашу непаўторную культурную спадчыну.
Дык шмат ці няшмат?
Ізноў працягну тэму фестывальнага руху на прыкладзе фестывалю “Звіняць цымбалы і гармонік”.
Адсеў — справа звычайная
Нашы выпускнікі маюць прафесію падвойнага прызначэння. Каледж рыхтуе мастака і выкладчыка. І калі па заканчэнні каледжа яны не паступаюць у вышэйшую навучальную ўстанову, дык едуць працаваць па размеркаванні.
ШТО ЗНАЧЫЦЬ БЫЦЬ У СПІСЕ UNESCO?
Музей “Замкавы комплекс “Мір” і Нацыянальны гісторыка-культурны музей-запаведнік “Нясвіж”, як вядома, уключаны ў Спіс Сусветнай прыроднай і культурнай спадчыны UNESCO. Пятнаццацігоддзе гэтай падзеі было адзначана ў Міры 2 снежня, а 4 снежня ў Нясвіжы святкавалася дзесяцігоддзе з моманту надання палацава-паркаваму ансамблю сусветнага статуса, які дае дадатковыя гарантыі захавання ўнікальных аб’ектаў, павышае прэстыж краіны. Мы задалі аднолькавыя пытанні дырэктару Музея “Замкавы комплекс “Мір” Вользе ПАПКО і дырэктару Нацыянальнага гісторыка-культурнага музея-запаведніка “Нясвіж” Сяргею КЛІМАВУ і вось якія атрымалі адказы.
Пінскія маркеры
Ці мог бы стаць Уладзімір Пугач кімсьці іншым, а не музыкантам гурта “J:морс”, яго лідарам? Атрымаўшы юрыдычную адукацыю, Пугач каля 10 гадоў паспяхова працаваў па прафесіі, пакуль яе не выцесніла паралельнае хобі. Але першы званочак, а больш дакладна — акорд на акардэоне, мабыць, пакінуў сваю метку ў падсвядомасці яшчэ ў васьмігадовым узросце, калі Валодзя пачаў браць прыватныя ўрокі ігры на гэтым інструменце. Праз 4 гады ўзяў у рукі першую гітару — не спадабалася. Паўтарыў спробу яшчэ праз пару гадоў, і...
“Лекавыя травы” з фолькам
Гурт “Re1ikt” выдаў альбом “Лекавыя травы”, які прэзентуе 7 снежня ў Мінску. Бубнач гурта Аляксандр ДЗЕМІДЗЕНКА і бас-гітарыст Зміцер НАРКЕВІЧ распавялі “К” аб працы над рэлізам і пра сваё судакраненне з аўтэнтыкай.
Цэнтравы падыход
Вынікі працы Культурнага цэнтра Беларусі ў Варшаве — навідавоку, асабліва для тых беларусаў, якія пражываюць у суседняй краіне. А вось самі жыхары Беларусі ведаюць пра Цэнтр не так ужо і шмат. Пра тое, чым сёння займаецца названая ўстанова, наколькі добра пачуваюць сябе нашы суайчыннікі ў Польшчы ды як праз культуру можна спрыяць эканоміцы, “К” пагутарыла з яе дырэктарам, саветнікам Пасольства нашай краіны ў Польшчы Эдуардам ШВАЙКО.
Філармонія на выездзе
Каму яна патрэбна, гэтая музычная класіка? Няўжо толькі пенсіянерам ды самім музыкантам-прафесіяналам? І што робіцца для яе папулярызацыі — найперш, за межамі сталіцы? Пытанні, можна сказаць, вечныя. Толькі ў розныя гістарычныя перыяды маюць розную ступень актуальнасці. А якая роля ў гэтым працэсе ў так званых сельскіх філармоній?
Бібліятэка: рэжым "live"
У нядзелю не працуюць нават паліклінікі. А бібліятэкі — зусім наадварот. Не раўнуючы — найважнейшыя сацыяльныя службы. І не прастойваюць гэтыя ўстановы культуры пустымі, а поўняцца людзьмі. Але ў гэтым лепш пераканацца самому, наведаўшы адну з кніжніц асабіста, як зрабіла ў нядзелю я. І вось якім атрымаўся мой адзін дзень з жыцця бібліятэкі. Дарэчы, а вы даўно бывалі ў бібліятэцы?
Жугжда: без гучных словаў
З галоўным рэжысёрам Гродзенскага абласнога тэатра лялек Алегам ЖУГЖДАМ мы сустрэліся акурат пасля яго працяглага ваяжу па Расіі. У Омскім тэатры “Арлекін” ён паставіў казку Карла Гоццы “Воран”, вырашыўшы яе ў жанры артпанк-story і нарабіўшы неверагоднага фурору. Потым гродзенскія лялечнікі рушылі на Сахалін. Нарэшце, прыехалі з гастролямі ў Мінск, прывезлі два спектаклі: “Вій” і “Царэўна-жабка”. З іх абмяркоўвання і пачалася наша размова.
Genus loci: ад аркуша да аркуша
Выстаўка “Дзівосны свет акварэлі” з’яўляецца прыкладам супастаўлення творчасці мастакоў рознага часу, непадобнага жыццёвага досведу і адрознага творчага шляху. Больш за тое, мастакі Артур Фанвізін (1883 — 1973 гады) і Дзмітрый Сурыновіч (нарадзіўся ў 1953-м) адметныя віртуозным валоданнем гэтай тэхнікай і сталай адданасцю ёй.
Просты кодэкс цудоўнага
Мастацтва Уладзіміра ХІНА — гэта роздум пра свет і чалавека, пра “natura rerum” (прырода рэчаў і светабудова); гэта сімбіёз адлюстравання і слова, прасторы і часу, літары-знака і лініі, чорнага і белага, дакладнага шрыфта і дэкаратыўнага “павуціння”, прадметнасці і абстракцыі, рацыянальнасці і пачуццёвасці. Ён па сваёй натуры — інтуітыўны мысляр-інтэлектуал, які самастойна прыйшоў “да сябе”. І таму яго ўвагу прыцягваюць толькі тыя мудрыя пісьменнікі, якія блізкія яму па духу, якія падыходзілі да свайго асэнсавання свету па-філасофску і ў той жа час імкнуліся паказаць чытачу ў сваіх творах, што ісціна дзесьці побач з імі, а сусветную ісціну знайсці цяжка: можна яе перажыць толькі сэрцам, і тым самым дайсці хаця б крыху да ейнай сутнасці. Менавіта такая “формула” самога мастака, выпакутаваная яго семідзясяцігадовым жыццём і лёсам, не падобным да іншых калег.
Як з Гётэ сустрэліся (б) Караткевіч з Кашкурэвічам
У 1970-я на адной з прыступак Парнаса сустрэліся беларусы — мастак Арлен Кашкурэвіч і пісьменнік Уладзімір Караткевіч. А натхняльнікам гэтай сустрэчы стаў… нямецкі паэт Ёган Вольфганг Гётэ, трагедыю якога “Фаўст” пераклаў на беларускую мову Васіль Сёмуха. Для першага выдання перакладу мастак рабіў ілюстрацыі, а пісьменнік каментаваў іх, завітаўшы да сябра на Парнас. Такім Парнасам стала майстэрня Кашкурэвіча, дзе і адбылася (а чаму б, у рэшце рэшт, і не?) сустрэча беларусаў з вялікім алімпійцам. Прынамсі, так пра тое спатканне мне распавёў Арлен Міхайлавіч, а сёе-тое для стварэння палілогу дадала аўтар гэтых радкоў.
Фотаанталогія Магілёва
У выставачнай зале Музея гісторыі Магілёва 2 снежня прэзентавалі нявыдадзеную ў свой час анталогію “Магілёўскі фотаальбом. 1864 — 2000”. Том мусіў распавесці гісторыю фатаграфіі ў горадзе над Дняпром у названы часавы адрэзак. Здымкі паходзяць як з музейных фондаў, так і з прыватных збораў. Некаторыя фота ў рамках праекта прадставяць шырокай публіцы ўпершыню. Складальнікі кнігі — магіляўчане Ірына Савосіна і Аляксандр Ліцін, дызайнер — Генадзь Карчэўскі. Значная і дапамога старшыні магілёўскага народнага фотаклуба “Вясёлка” Анатоля Талкачова.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»