— Не гавары: Зямля мая, —
Казаў мудрэйшы з інкаў, —
А гавары:Зямля, я — твой...
Бо кожная травінка
І кожны з нас удзячны ёй,
Спрадвечнай, жыццядайнай,
Сваім з'яўленнем, хоць на міг,
Сваім знікненнем тайным.
Таму і ў космасе, калі
Загубіцца шлях мой,
Я пазыўныя буду слаць:
"Дзе ты, Зямля? Я — твой..."
