В.Спорскі. “Апошняя прыстань”. |
Карціны прыроды таксама прасякнуты глыбокім суб’ектыўным пачуццём творцы. Напрыклад, у відарысе марской гавані ўвага акцэнтуецца не на водных даляглядах, а менавіта на старым без ветразяў караблі, які знайшоў тут свой апошні прытулак.
В.Спорскі тонка адчувае трапяткую гармонію прыгажосці жанчыны, эмацыянальна эстэтызуючы сутнасныя праявы яе шматаблічнай асобы. Яна — то загадкавая русалка ва ўмоўнай прасторы азёрных глыбінь, то залатая жар-птушка, упэўненая ў сваіх чарах царыца, але з моцнымі драпежнымі кіпцюрамі. Аўтар сцвярджае высокую духоўную місію жанчыны праз вобраз Божай Маці, якая пануе над сусветам, у кампазіцыі “З’яўленне”. Апелюючы да рэнесансавага светавыяўлення, мастак нагадвае пра хрысціянскую сутнасць свят, пра нараджэнне радасці і чысціні ў існаванні чалавека.
Марына ЗАГІДУЛІНА
Гродна