Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Вяртанне Суціна на Радзіму, або Як парыжская “Rotonde” прапісалася ў Смілавічах
Так, вялікі французскі жывапісец, яркі прадстаўнік “Парыжскай школы” Хаім Суцін вярнуўся на радзіму. 12 лютага ў г. п. Смілавічы Чэрвеньскага раёна, дзе ён нарадзіўся 115 гадоў таму, у памяшканні Дома дзіцячай творчасці адкрылася экспазіцыя, прысвечаная жыццю і творчасці Суціна.
“Наяўнасць, актуальная па некалькіх прычынах”
Сёння на старонках рубрыкі абмяркоўваецца стратэгія творчасці ў кантэксце соцыума. Славуты балетмайстар Валянцін Елізар’еў разважае пра эксплуатацыю тэатра оперы і балета пасля рэканструкцыі, у тым ліку і як пра годную пляцоўку для буйнога Міжнароднага фестывалю харэаграфіі. Унікальныя тэхнічныя магчымасці абноўленага будынка дазволяць праводзіць падобны форум, аднавіўшы тым самым колішнюю традыцыю. Аднак не толькі дзяржаўную, але і дзейсную спонсарскую падтрымку бачыць майстар для ажыццяўлення падобных праектаў. Такім чынам, і сродкі, укладзеныя ў рэканструкцыю ды пераабсталяванне ўстановы, павінны вяртацца і працаваць. Прыкладам тут абноўлены летась віцебскі Летні амфітэатр, што мусіць дзейнічаць ад вясны і па верасень, дэманструючы мадэль рэальна эфектыўнай працы.
Згатаваць “зайца” пад акадэмічным соусам
Іншы сацыяльны аспект культуры закранае Сяргей Кавальчык, што днямі стаў галоўным рэжысёрам Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Максіма Горкага. “Тэатр спажывання” ці “нацыянальны прадукт”, стварэнне ці разбурэнне — тыя дылемы, што паўстаюць не перад адным маладым кіраўніком...
Прыватнаўладальніцкія бібліятэкі на Гомельшчыне
Як мала мы ведаем пра сядзібныя (прыватнаўладальніцкія) бібліятэкі! Хіба што пра некаторыя, найбольш значныя. Але ж яны складалі важкі пласт культурнай спадчыны краіны. Найбольш старадаўнія з вядомых нам шляхецкіх кнігазбораў пачалі стварацца ў XVII ст., а XVIII ст. прыўнесла моду на прыватныя бібліятэкі. Яны збіраліся, бывала, не адным пакаленнем уладальнікаў, таму тэматыка кніг была разнастайнай. Недаступныя для чужых, яны змяшчалі і рэдкія выданні, і каштоўныя рукапісы, і унікальныя фамільныя архівы. Шмат было кніг на англійскай, нямецкай мовах, і асабліва — на французскай.
Пад мудрай зоркай Агінскага
Ва ўтульнай канцэртнай зале Беларускага дзяржаўнага музея тэатральнай і музычнай культуры, дзе праходзіла афіцыйная цырымонія перадачы беларускаму боку копій архіва Міхала Клеафаса Агінскага і святкаванне гэтай падзеі, не толькі не было ніводнага свабоднага месца, але часам, здавалася, яблыку не было дзе ўпасці — столькі тут сабралася народу. І якія людзі! Даследчыкі гісторыі беларускай музыкі і творчасці М.К. Агінскага, рупліўцы музейнай і архіўнай спраў, прадстаўнікі акрэдытаваных у краіне пасольстваў, журналісты. Сярод удзельнікаў імпрэзы — міністр замежных спраў Беларусі Сяргей Мартынаў, першы намеснік міністра культуры Уладзімір Рылатка, Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Расійскай Федэрацыі Аляксандр Сурыкаў, Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны Ігар Ліхавы, старшыня Нацыянальнай камісіі па справах ЮНЕСКО, Пасол па асобых даручэннях МЗС нашай краіны Уладзімір Шчасны, старшыня Беларускага фонду культуры Уладзімір Гілеп.
Ад “А” да “Я” пра Дом рамёстваў
Першыя дамы рамёстваў з’явіліся, як вядома, на Віцебшчыне. У 1990-х ініцыятар гэтага руху, начальнік упраўлення культуры Віцебскага аблвыканкама Мікалай Пашынскі слушна заўважыў, што звужэнне дзейнасці культасветнікаў толькі да клубнай работы — прафанацыя справы. Маўляў, галоўныя носьбіты нашай культуры — бібліятэка, школа мастацтваў і дом рамёстваў. Натуральна, час пацвердзіў гэтую выснову. Дамы рамёстваў, якія адчыніліся ў кожным раёне рэспублікі, сталі не толькі цэнтрамі адраджэння і развіцця беларускага традыцыйнага мастацтва: яны абудзілі думку ды ініцыятыву людзей, спрычынілі іх да радасці творчай самарэалізацыі, аб’ядналі ў памкненні да яркага стваральнага жыцця... Чашніцкі раённы дом рамёстваў распачаў дзейнасць у 1995-ым. Праз год клуб творцаў “Майстар”, які арганічна ўвайшоў у структуру ўстановы новага тыпу, займеў званне “народны”. А сам Дом рамёстваў па выніках рэспубліканскага спаборніцтва 2000 года быў абвешчаны лепшым у Беларусі. На сёння ён актыўна супрацоўнічае з мясцовымі агульнаадукацыйнай школай, школай мастацтваў і гісторыка-краязнаўчым музеем, мае філіял у Новалукомлі. Дырэктар, метадыст і шэсць кіраўнікоў гурткоў аб’ядналі вакол сябе творчае дзеяздольнае ядро — сотню гурткоўцаў-аматараў беларускай культуры: 12 дарослых і больш за 80 школьнікаў з усяго раёна. А “Майстар” згуртаваў больш як 30 народных мастакоў і рамеснікаў, творы якіх з задавальненнем набываюць і госці з замежжа. Колькасць “жыхароў” Дома рамёстваў штогод няўхільна прырастае.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»