Аляксандр Кулінковіч. «Я принёс тебе УРА!!!»
Напрыканцы лістапада ў Мінску адбылася прэм’ера фільма-канцэрта «Я принёс тебе УРА!!!», у яго аснову леглі здымкі канцэрта-прысвячэння памяці лідара гурта «Нейро дюбель» Аляксандра Кулінковіча. Ягоныя песні 25 кастрычніка мінулага года прагучалі ў выкананні многіх вядомых рок-музыкантаў Беларусі. Над фільмам працавала здымачная група з Масквы на чале з рэжысёрам-мінчанінам Кірылам Папакулем, які цяпер займаецца тэлепраграмай «Квартирник у Маргулиса». Кірыл — выпускнік маскоўскай майстэрні гульнявога кіно Алы Сурыкавай і Уладзіміра Фокіна. Прадзюсарам стужкі выступіў былы ўдзельнік «Нейро дюбеля» Максім Паравы. Усяго падчас здымкаў канцэрта было задзейнічана 12 камер, што адбілася на высокай якасці выніковага матэрыялу. Кірыл Папакуль прызнаўся: «Найбольш складаным для мяне былі інтэрв’ю. Музыкі нагаварылі ў суме на гадзіну… Без слёз іх спічы слухаць немагчыма. Быццам перад камерай яны ў той дзень былі як на споведзі, выкладваючы ўсё, што ў іх на душы, — пра Сашу, пра краіну, пра жыццё. І фільм гэты — як у Тыбет з’ездзіць ці ў кляштар. Гэта будзе сустрэча сам-насам з Сашам».
Дарэчы, першымі гледачамі фільма былі маскоўскія калегі рэжысёра. Яны надзвычай здзівіліся, пачуўшы беларускіх музыкантаў, пра якіх раней нічога не ведалі. Расіяне прызналіся, што беларускі рок вельмі еўрапейскі…
Ідучы на прэм’еру, я больш за ўсё трывожыўся, каб гэтая стужка працягласцю крыху больш за дзве гадзіны не атрымалася занадта пафаснай, каб не стварылася ўражанне нейкага панегірыка ў гонар памерлага лідара «Нейро дюбеля». На шчасце, нічога падобнага не адбылося. Уся карціна працятая адкрытасцю, непадробнасцю эмоцый. Для мяне асабіста здарыўся нават пэўны цуд, бо ў выкананні нашых музыкаў многія песні, якія я чуў неаднаразова непасрэдна ад гурта, прагучалі зусім па-іншаму, адкрываючы ў тэкстах цалкам новыя адценні і сэнсы. Што яшчэ раз падкрэсліла неардынарнасць асобы Аляксандра Кулінковіча і ягоны талент як аўтара песень.
Віктар Сямашка. Каб была такая прэмія…
Сапраўды, калі б у нашай краіне існавала нацыянальная прэмія ў галіне радыёжурналістыкі, я адназначна прагаласаваў бы за музыканта, аўтара і вядучага праграм Віктара Сямашку. Сёлета ў эфір выйшаў падрыхтаваны ім цыкл «Jazz БССР», які складаецца з сямі праграм працягласцю амаль з гадзіну кожная. Мэта цыкла была ў тым, каб сабраць у адно цэлае ўсю магчымую інфармацыю пра зараджэнне джазу ў БССР. Безумоўна, у цэнтры ўвагі журналіста аказаўся Эдзі Рознер, кіраўнік Дзяржаўнага джаз-аркестра рэспублікі, выканаўца з сусветнай вядомасцю. Віктар Сямашка надзвычай падрабязна распавядае пра музычную палітру Заходняй Беларусі, пра тое, хто з народжаных на беларускіх землях людзей спрычыніўся да развіцця джазу ў Еўропе. Адна з перадач, напрыклад, цалкам прысвечана ўраджэнцу Дзвінска, славутаму аўтару танга Оскару Строку, які называў уласную творчасць менавіта джазам. Шмат цікавага можна пачуць пра парыжскі і берлінскі перыяды творчасці Эдзі Рознера. Надзвычай моцны пункт цыклу — часам проста ўнікальныя фанаграмы. Можна толькі дзівіцца, дзе і як Віктар раскапаў гэтыя творы, як здолеў атрымаць каментары ад знаўцаў джазу з розных краін. Адкрыццём для мяне былі выказванні даваенных дзеячаў пра джаз і нават вершы тых часоў, у якіх згадваецца гэтая музыка. Як прыклад, радкі з твора Васіля Шашалевіча: «Гэй, музыка! Грай! Джаз! Рэж! Смалі!.. Гэй, джаз-бандыты, іграйце! Я расплачваюся натураю. Лаві».
Адным словам, зробленае Віктарам Сямашкам — рэч звышпрафесійная і неверагодна інфармацыйная. Згадаю, што некалькі гадоў таму ён жа падрыхтаваў іншы цыкл з шасці перадач, якія распавядалі пра зараджэнне ў Беларусі рок-музыкі. Тая праца таксама выклікала захапленне. Што да цыкла «Jazz БССР», дык праслухаць яго можна ў падкастах на сервісах Mixcloud, Podfm, Racyja.com, а таксама на сайце tuzinfm.by.
Вахтанг Кікабідзэ. Адкрыццё «Аллеи друзей»
5 снежня рэстаран-бровар «Друзья», што на вуліцы Кульман у Мінску, запрасіў шматлікіх прыхільнікаў музыкі на ўрачыстасць: адкрыццё «Аллеи друзей». Гэтая ідэя ўзнікла ў дырэктара «Друзей», а галоўная мэта была ў тым, каб праз скульптуры вядомых людзей з розных краін дадаць новыя адценні рэстарану з такой назвай. Найперш аўтары ідэі звярнуліся ў амбасаду Грузіі ў нашай краіне, дзе ініцыятыва атрымала поўную падтрымку. Гэтак жа адрэагавала і амбасада Рэспублікі Беларусь у Грузіі. І няма нічога дзіўнага ў тым, што ў якасці сімвала Грузіі быў абраны славуты Міміно — акцёр і спявак Вахтанг Кікабідзэ, якога і запрасілі ў Мінск на адкрыццё алеі. Скульптуру Кікабідзэ выканаў беларускі мастак Сяргей Возісаў. Зірнуўшы на яе, акцёр прызнаўся: «Падобны да мяне ў юнацтве». Адбылася і прэс-канферэнцыя, на якой госць і сябра Беларусі сыпаў жартамі і нават паведаміў, што фільм «Міміно» зусім не камедыя, а трагедыя, бо канцоўку фільма проста абрэзалі. Затым ён праспяваў дзве песні, у тым ліку і тую, што гучала ў «Міміно». Такім чынам, «Аллея друзей» была адкрытая. Варта спадзявацца, што з часам яна ператворыцца ў яшчэ адзін цікавы і арыгінальны мастацкі аб’ект Мінска.