Адзначым, што гастролі балета Вялікага тэатра Беларусі неаднаразова праходзілі ў Францыі. У 2014 годзе легендарнае «Лебядзінае возера» Чайкоўскага ў выкананні нашых артыстаў убачылі ў 24 гарадах, сярод іх —Страсбург, Грэнобль, Дзіжон, Мец, Безансон, Тулон, Ніца, Марсэль, Тулуза, Ліён, Арлеан, Парыж, Руан, Ліль, Нант. А вось у 2015-м жыхары ўжо 26 гарадоў Францыі апладзіравалі артыстам балета беларускага Вялікага ў «Лебядзіным возеры» і «Спячай прыгажуні» Чайкоўскага.
Сем выступленняў за паўтары тыдні — на пачатку кастрычніка нашы артысты прынялі ўдзел у сумесным праекце: на пляцоўках Опернага тэатра Рэна, Вялікага тэатра ў Анжэ і Тэатра Граслін у Нанце прагучалі оперы «Алека» і «Іаланта» ў выкананні Сімфанічнага аркестра Брэтані, хору Опернага тэатра Рэна і Анжэ-Нант, салістаў і дырыжора Вялікага тэатра Беларусі.
Эмацыйная і неверагодна прыгожая музыка Рахманінава і Чайкоўскага аказалася блізкай французскаму гледачу: у кожным тэатры — аншлаг, публіка слухала салістаў, практычна не дыхаючы. Адзначым, што галоўныя партыі ў канцэртных версіях твораў выканалі сапраўдныя зоркі айчыннай оперы: народныя артысты Беларусі Анастасія Масквіна і Уладзімір Пятроў, заслужаныя артысты рэспублікі Андрэй Валенцій і Уладзімір Громаў, лаўрэаты міжнародных конкурсаў Ірына Кучынская, Наталля Акініна, Ілля Сільчукоў, Віктар Мендзелеў і Аляксандр Гелах. А кіраваў усімі дырыжор Андрэй Галанаў. «Гэта было сапраўднае свята! — не скупіліся на пахвалу крытыкі французскіх выданняў. — Галасы беларускіх салістаў — моцныя і выдатныя! Выстаяць перад іх абаяльнасцю немагчыма!»
Для французскай публікі паказы опер сталіся сапраўдным пагружэннем. Па словах нашых артыстаў, трэба было проста бачыць вочы гледачоў, поўныя слёз, — у такой ступені прыгожая музыка гэтых твораў. Пасля «Алека» Рахманінава — шквал апладысментаў, пасля «Іаланты» Чайкоўскага — шчырае захапленне! Салісты выходзілі на паклоны неаднаразова. Хоць падчас саміх выступаў стаяла неверагодная цішыня. І не таму, што так прынята ў французскіх тэатрах, проста гледачы баяліся прапусціць найменшую дробязь — уважліва сачылі за рухамі, лавілі кожны гук... Такі цёплы прыём чакаў міжнародную каманду падчас усіх выступленняў. Нават па канцэртах жыхары пазнавалі артыстаў на вуліцах — падыходзілі і зноў казалі словы ўдзячнасці ды захаплення. А пасля такога, натуральна, хацелася спяваць толькі лепш і лепш.
З Сімфанічным аркестрам Брэтані і харамі оперных тэатраў Анжэ-Нант і Рэна ўзнікла творчае паразуменне — і гастролі прайшлі выдатна. Але чаму трэба здзіўляцца — разам сабраліся артысты найвышэйшага ўзроўню! У прэсе не аднойчы падкрэслівалася, як камфортна пачуваўся аркестр пад кіраўніцтвам Андрэя Галанава, таленавітага беларускага дырыжора: «Ад яго погляду нічога не схаваецца, пераканаўчым жэстам ён дасылае музыкантам імпульс стваральнай энергіі і перадае ім бліскучае веданне двух твораў. Андрэй Галанаў здолеў увасобіць і вытанчаную лірыку казкі Чайкоўскага, і зямную жарсць у драме Рахманінава».
Так атрымалася, што оперу «Іаланта» артысты спявалі на радзіме караля Рэнэ Добрага — у Анжэ. Таго самога ўладара, які з’яўляецца адной з дзейных асоб музычнага шэдэўра Чайкоўскага. Цудоўнае супадзенне надавала гастролям настрой неверагоднай рамантыкі. Можа быць, яшчэ і таму беларускія салісты кажуць пра гэты праект так: «Кожны раз, выходзячы на сцэну, мы пагружаліся ў стан светлай і вялікай любові, якой, здавалася, было прасякнута ўсё: самі ўтульныя гарады, і ўдзячныя гледачы, і, вядома, геніяльная музыка...»
Алена Балабановіч