Хваляванні апынуліся дарэмнымі. Праўда, у самым пачатку трохі насцярожыла танцавальная сцэна: Чашнік надумаў пацешыць шляхетных гасцей з нагоды заручын сваёй дачкі з Янушам. Балетны дуэт выглядаў суперсучасна — гэта побач са шляхецкімі касцюмамі старадаўняга ўзору! Гістарычны каларыт у тэатры ўсё-такі яшчэ ніхто не адмяняў... Затое ўсё, што было далей, заслугоўвае толькі шчырай пахвальбы.
Цудоўная музыка Манюшкі, выдатны аркестр, сімпатычныя маладыя твары, выдатныя галасы, а галоўнае — старанне стваральнікаў спектакля і выканаўцаў перадаць як мага дакладней аўтарскую задуму, пракрасціся ў самыя глыбіні драматычных вобразаў… Усё гэта прымушала слухачоў перажываць трагедыю Галькі ўсур’ёз, часам нават да слёз.
Асобнае добрае слова — для маладых спевакоў. Опернае мастацтва патрабуе выдатных галасоў — і яны ў спектаклі гучалі. Але асабліва хочацца адзначыць, што вакальнае і драматычнае выкананне зліліся ў адзінае цэлае. Так, студэнт 2-га курса Руслан Маспанаў у ролі Чашніка выглядаў на сцэне мужчынам суровым і ганарлівым (як і належыць). А выйшаўшы ў залу, апынуўся пры бліжэйшым разглядзе зусім маладым чалавекам — які ўжо падае абяцанні стаць добрым артыстам. Студэнт 3-га курса Міхаіл Кляпец у ролі Ёнтака здолеў разглядзець у грубаватым сельскім хлопцы чуллівую душу і стварыў рамантычны яго вобраз. Добра атрымалася і паненка Соф’я — у выкананні студэнткі 4-га курса Дар’і Тарасевіч.
Але сапраўдным адкрыццём стала сама Галька — студэнтка 5-га курса Дар’я Валковіч. Ейнае сапрана, цудоўнае само па сабе, было для яе, здавалася, толькі сродкам перадачы душэўнага стану сваёй гераіні. (Гэта, верагодна, і ёсць найважнейшая рыса нашай оперна-драматычнай школы — у адрозненне, скажам, ад італьянскіх традыцый, калі спеваку важней паказаць на авансцэне, што ён выдатна “бярэ верхняе до”). Драматызм яе выканання быў узмоцнены тым, што на сцэне ў руках Галькі аказалася яе няшчаснае “дзіця” (што адсутнічала ў іншых сцэнічных увасабленнях гэтага вобраза).
Выдатна гучаў і хор хлопчыкаў Рэспубліканскай гімназіі-каледжа пры Акадэміі музыкі пад кіраўніцтвам Вольгі Іжык.
Кранальна выглядала група кітайскіх студэнтаў у эпізодах са з’яўленнем лірнікаў. Хоць трохі, але далучыліся і яны да нашай гісторыі і музычнай творчасці.
Увогуле, гэта трэба было чуць і бачыць... Застаецца толькі павіншаваць сябе з такой выдатнай падзеяй у нашай культуры.
Алена ЧЫЖЭЎСКАЯ,
член Саюза пісьменнікаў Беларусі
Фота Сяргея СУЛАЯ