Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Алег КЛІМАЎ ( 477 cт. ) |
Маленькая рэвізія вялікай кампаніяй
Андрэй НОВІК нарадзіўся ў Дзень памежніка, прычым 28 мая ён адсвяткаваў сваё 30-годдзе! Відаць, лёсам яму і было наканавана з нейкага ўзросту жыць у “памежным стане”, — існуючы ў жыцці звычайным і акцёрскім, бо наш сённяшні “віп-персанаж” служыць у сталічным Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі, грае ў пастаноўках “Альфа-тэатра” і здымаецца ў кіно. А надведаць установы культуры яго роднага Століна мы пусціліся ўпяцёх — разам з намі ў падарожжа скіравалася жонка Андрэя Дар’я (артыстка Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь і тэатра Генадзя Гладкова “Тэрыторыя мюзікла”) ды іхнія котка з сабакам…
Далей
|
У турнэ як у турнэ
Падазраю, шмат каму з тых, хто далёкі ад артыстычнага свету, здаецца, што жыццё зорак папулярнай музыкі складаецца выключна з феерычных падзей і дасягненняў. Што яны атрымліваюць велізарныя ганарары за свае хіты, якія выходзяць адзін за адным, іх выступы на пляцоўках вялікіх і малых праходзяць пры рэгулярных аншлагах. I ўсё ў іх — жыхароў неба — у творчым і бытавым сэнсе абсалютна бясхмарна. Аднак не спяшайцеся цешыцца за куміраў. І сёння аб некаторых нюансах гастрольна-канцэртнай дзейнасці нам раскажуць тыя, хто да яе датычны, прычым з розных бакоў.
Далей
|
Не чакаць, але спадзявацца
Песня пра 33 каровы ў вёсцы Янкавічы — недарэчная. Нават у выкананні заезджых гасцей, зусім не дасведчаных аб колькасці гэтай рагатай жывёлы ў дадзеным населеным пункце. Аднак з культурай справы ідуць лепш, нягледзячы на адкрытыя прызнанні адной з маіх суразмоўніц. Ва ўсякім выпадку, рэцэнзент “К” сітуацыю не лічыць крытычнай. Ці ж — усё ведае і бачыць, проста можа параўнаць з іншымі месцамі…
Далей
|
Хто бліжэй да ісціны?
Шукаючы ў вёсцы Сянькова адзіную ўстанову культуры, я звярнуўся на дапамогу да старэнькай бабулі, якая з чымсьці корпалася ў сваім двары. “Што-што шукаеце? — перапытала яна мяне. — Культуру? Ды колькі яе ў нас засталося... Ды і не патрэбна яна цяпер нікому”. Але як прайсці — патлумачыла. І адправіўся я па ўказаным маршруце — увесь такі ў роздумах…
Далей
|
Прадзюсар рокавых традыцый
14 жніўня сустрэў сваё 40-годдзе Віталь СУПРАНОВІЧ — адзін з тых, хто ставіў на рэйкі ў Беларусі так званы “альтэрнатыўны шоу-бізнес”, выпускаючы рэлізы і праводзячы канцэрты артыстаў, якія да эстраднай музыкі дачынення не мелi. Пачынаў ён гэтую сваю добрую дзейнасць бліжэй да сярэдзіны 1990-х, калі яму яшчэ і 20 гадоў не было! Але і не толькі рок з авангардам рухаў ён у масы, а шмат намаганняў прыклаў і да таго, каб пабачылі свет архіўныя аўдыяматэрыялы з запісамі незаслужана забытых і напаўзабытых айчынных выканаўцаў, якія працавалі ў самых розных жанрах. Зараз госць “К” па-ранейшаму ладзіць выступы беларускіх музыкантаў, аднак справядлівасці дзеля варта сказаць, што вялікая частка мерапрыемстваў, якія праводзяцца ім, ужо даўно звязаная з гастролямі артыстаў замежных, за што ён у свой час быў неміласэрдна крытыкаваны заўзятымі фанатамі роднай музычнай альтэрнатывы. Мы ж не будзем крытыкаваць Віталя, а пусцімся з ім ва ўспаміны і пагаворым пра дзень сённяшні.
Далей
|
Аўдыя & Відэа
Ліпеньскія аўдыя / відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць музыкант гурта Port Mone Аляксей ВАРСОБА (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).
Далей
|
Аўдыя & Відэа
Чэрвеньскія аўдыя / відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць музычны журналіст Сяргей БУДКІН (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).
Далей
|
Раман КОЗЫРАЎ: “Юбілей “Песняроў” як юбілей беларускай культуры”
Гэтай размовай мы завяршаем цыкл інтэрв’ю з музыкантамі ансамбля “Песняры”, які пачалі ў студзені. Праўда, у верасні вас чакае яшчэ адна сустрэча — сустрэча-сюрпрыз, нават містычная. Сёння ж суразмоўцам “К” стаў цяперашні лідар калектыву Раман КОЗЫРАЎ.
Далей
|
Цыркі свету зноў у Беларусі
З 19 па 22 верасня ў беларускай сталіцы пройдзе Другі мінскі міжнародны фестываль цыркавога мастацтва, у якім прымуць удзел каля ста артыстаў з такіх краін, як Аўстралія, Бразілія, Ізраіль, Казахстан, Кітай, Малдова, Расія, Румынія, Паўночная Карэя, Таджыкістан, Туркменістан, Украіна, Германія, Чылі, Эфіопія (пададзена ж было больш за трыста заявак з усяго свету). Убачыць публіка, вядома ж, і беларускіх майстроў манежа.
Далей
|
А ў рэстаране, а ў рэстаране, а там гітары…
Я доўгі час знаходзіўся ў палоне стэрэатыпу, цi то навязанага мне звонку, цi то народжанага ўласным мозгам, што рэстаранны музыкант — гэта штосьці нядобрае. Асновы мае былі пахіснутыя, калі даведаўся, што некалі адзін з маіх найулюбёных рокераў — Уладзімір Кузьмін — аказваецца, таксама, “лабаў у шынку”. Яшчэ большыя сумневы сталі раздзіраць маю душу, калі падпрацоўваць ігрой на гітары ў кафэ скіраваўся мой блізкі прыяцель — у складзе квартэта, удзельнікамі якога былі студэнты. Ну а я канчаткова зразумеў, што выступаць у рэстаране — нават дзесьці ганаровая рэч, што ёсць такая прафесія — радзіму забаўляць. І ў думках нават сфарміраваў супергурт з беларускіх музыкантаў, што і сёння не грэбуюць цешыць слых публікі навесяле. Ігар Варашкевіч, Іван Маркаў, Андрэй Казлоўскі, Вадзім Касалапаў, Віктар Пшанічны — гэта яшчэ далёка-далёка не ўсе айчынныя рок- і поп-зоркі, якіх лёс занёс у рэстаран, кафэ, клуб.
Навошта ідуць туды працаваць музыканты — пачаткоўцы і мацёрыя, з імёнамі; у чым спецыфіка гэтага рамяства; куды вядзе падарожжа ў гэтым сацыяльным ліфце — да музычнага дна або на вяршыні музычнага Алімпу? На гэтыя і іншыя пытанні я паспрабаваў знайсці адказы ў гутарках з людзьмі, што маюць самае непасрэднае дачыненне да рэстараннай, клубнай культуры. Ім і слова.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"