Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
“Мільфлёр” — тысяча кветак
У Арт-гасцёўні “Высокае места”, што ў гістарычным цэнтры сталіцы, праходзіць выстава кафедры дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва і касцюма Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. Яна была прымеркаваная да 75-годдзя навучальнай установы.
Далей
|
У цемры прасцей быць сабой
У красавіку ў галерэі “Art-Беларусь” праходзіла выстава гродзенскай мастачкі Дар’і Сямчук пад назвай “Сemra”. Назва адпавядае творчаму псеўданіму Дар’і, а той, у сваю чаргу, з’яўляецца выяўленнем яе жыццёвай філасофіі. Дар’я лічыць, што ў прыцемках чалавеку лягчэй быць самім сабой. Нікому не падабаецца, калі чужыя занадта пільна ўглядаюцца ў твар ці ў душу. Цемра бароніць.
Далей
|
Мо і эфектны, але ж дысананс
Нацыянальны цэнтр сучасных мастацтваў у мінулым месяцы прапаноўваў гледачам падзівіцца на “ТэкСтыльны букет”. Гэта назва міжнароднай выставы і Адкрытага фестывалю дэкаратыўнай творчасці. Удзел у імпрэзе бралі мастакі з Беларусі, Расіі, Казахстана.
Далей
|
Маршруты Бацькаўшчыны, або Як праявіць грані турыстычнага дыямента
Некалькі гадоў таму мне давялося прысутнічаць на культурніцкай імпрэзе з удзелам аднаго са статусных дыпламатаў. Запомніўся ягоны аповед пра тое, як калісьці ён быў здзіўлены, даведаўшыся, што некаторыя яго падначаленыя, якія за час службы фактычна сталі “старажыламі” Еўропы, у прыватнасці, Парыжа, Берліна, Вены ды іншых славутых цэнтраў замежжа, ніводнага разу не пабывалі ў Полацку. Паколькі, на ягоную думку, людзі, што не ведаюць гісторыі сваёй краіны, не здольныя паўнавартасна прадстаўляць яе інтарэсы за мяжой, ён загадаў усім у абавязковым парадку наведаць горад-калыску беларускай дзяржаўнасці, і асабіста яму рабіць справаздачы аб выкананні гэтага даручэння. Сапраўды, патрыятызм можна выхоўваць самымі рознымі сродкамі. Галоўнае — вынік!
Далей
|
Пра Горад...
У першай палове бягучага дзесяцігоддзя мастак і літаратар Артур Клінаў назваў Мінск Горадам Сонца. Горадам, “які паўстаў на месцы загубленых гарадоў як дэкарацыя да ўзнёслай рамантычнай п’есы”. А праваднік па Мінску ягонага аўтарства стаў “першай спробай псіхагеаграфічнага апісання аднаго з самых загадкавых гарадоў былога СССР”. У ідэалагічнай канцэпцыі, паводле якой Мінск адбудоўваўся, а фактычна — будаваўся нанова пасля ваеннага ліхалецця, горад уяўляўся трыумфальнай аркай на ўездзе ў Савецкі Саюз, праз якую сонечныя промні мусілі асвятляць яго велічную перспектыву. І калі ў італьянца Тамаза Кампанэла горад з аднайменнай назвай твора называюць утопіяй, дык Мінск — рэальнасць.
Далей
|
Нельга двойчы ўвайсці ў адну плынь
Cёлета праект “Мастак і горад” прысвечаны стагоддзю УНОВИСа. Значнасць кожнай з’явы, у дадзеным выпадку культурніцкай, вызначаецца тым, які досвед яна ўвасобіла і як паўплывала на будучыню. Гісторыя УНОВИСа распісана, бадай, па днях. Жыццяпіс стрыжнявых асоб віцебскага авангарда таксама не з’яўляецца таямніцай. Больш-менш зразумелая і перадгісторыя авангардысцкага выбуху. А вось спрэчкі пра тое, ці разбурыў той выбух заганныя стэрэатыпы, што засцілі далягляд будучыні, доўжацца дагэтуль і скончацца не хутка. А можа і ніколі.
Далей
|
Паміж маскай і лікам
У Мемарыяльным музеі-майстэрні Заіра Азгура працуе выстава “Лик, лицо, личина”. На ёй экспануюцца творы сучасных беларускіх мастакоў са збору музея.
Далей
|
Шматаблічная сімволіка
У памяшканні мінскай ратушы праходзіць выстава “Сімвалы Перамогі”. Большую частку экспанатаў прадставіў Музей гісторыі горада Мінска, спрычыніліся да справы Беларускі саюз дызайнераў і ўладальнікі прыватных калекцый.
Далей
|
Рэтрапанарама эпапеі
З Савецкіх часоў маем добрую завядзёнку адзначаць юбілейныя даты Вялікай Перамогі буйнамаштабнымі мастацкімі акцыямі. Вось і да сёлетняга 75-гадовага юбілею Беларускі саюз мастакоў падрыхтаваў рэспубліканскую выставу. Яна разгорнута ў сталічным Палацы мастацтва.
Далей
|
Лічацца толькі з моцнымі
У другой палове 80-х мне ўпершыню давялося браць інтэрв’ю ў святара. Каб увайсці ў тэму я наведаў у нядзелю царкву, дзе пабачыў майго будучага суразмоўцу “на рабочым месцы”. Давялося тады паслухаць і ягоную, звернутую да вернікаў, казань, якую памятаю і сёння. Уступам да прамовы былі словы з Бібліі пра тое, што чалавек, які жыве мінулым, страчаны для будучыні і дня сённяшняга. А сэнс яе ў тым, што жыццё дадзена Богам чалавеку дзеля радасці, жыццё ніколі не канчаецца, таму не варта назапашваць у памяці крытычную масу крыўдаў і няўдач, засяроджвацца на стратах, на перажытых пакутах. Але і забываць нічога не трэба. Усё гэта досвед, які робіць нас мудрэйшымі і мацнейшымі. Асэнсаваць, каб у перспектыве не наступаць на тыя ж граблі, пераадолець і з улікам гэтага вопыту жыць сённяшнім днём і дбаць пра заўтра.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"