Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Мастацкі погляд: думкі і вобразы
Адвечнае пытанне, што было напачатку? Думка? Слова? А мо загад і прымус? Відаць, у залежнасці ад сітуацыі, вызначанай мэты і прагназуемага выніку напачатку можа быць што заўгодна. Але творчасць пачынаецца толькі са свабоды. Гэта ў свой час геніяльна патлумачыў вялікі рэжысёр і рэфарматар тэатра Канстанцін Станіслаўкі. Ягоная славутая тэза гучыць як біблейная прыпавесць.
— Як вы мяркуеце, з чаго пачынаецца палёт птушкі? — пытаецца ён у калегі. — Птушка спачатку распраўляе крылы, — чуецца ў адказ. — Нічога падобнага, птушцы для палёту патрэбна найперш свабоднае дыханне, птушка набірае паветра ў грудную клетку, становіцца гордай і пачынае лятаць.
Далей
|
Мастацтва без “спецэфектаў”
У Гарадской мастацкай галерэі твораў Леаніда Шчамялёва працуе выстава жывапісу і графікі Міхаіла Андрэевіча Карпука (1930 — 2018). Сёлета мастаку споўнілася б 90 гадоў.
Далей
|
Анёлкі для дзетак паважанага ўзросту
Cлухаюць казкі і гуляюць у лялькі не толькі дзеці. Крысціяна Андэрсана ці Шарля Перо можна чытаць у якім заўгодна ўзросце і знаходзіць у даўно вядомых тэкстах новы сэнс. Тое ж і з лялькамі… Не нагуляўшыся з імі ў дзяцінстве, чалавек кампенсуе гэты прагал у дарослыя гады. Ставіцца да гэтага можна па-рознаму — скептычна, іранічна. Але лепей хай людзі гуляюць у лялькі, чым “у салдацікаў”. Асабліва калі “салдацікі” не алавяныя, а жывыя.
Далей
|
Запіс у творчым нататніку
Відаць, у памяці кожнага чалавека ёсць “нататнік”, дзе пазначаны творы мастацтва, якія яго калісьці ўразілі. У маім “нататніку”, у раздзеле “жывапіс”, лічы, палову спіса складаюць краявіды. Магчыма, таму што я заспеў той час, калі жытло, каб яно лічылася “багатым”, было прынята ўпрыгожваць рэпрадукцыямі карцін у рамах. Было тое ў дзяцінстве, у 50-х. Некаторыя з іх захаваліся ў мяне дагэтуль. Хачу адзначыць, што хоць тагачасная савецкая паліграфія была вельмі далёкай ад дасканаласці, якасць тых рэпрадукцый была даволі высокай. Не толькі блізка да арыгінала перадаваўся колер, але чыталася нават фактура палатна.
Далей
|
…нават важней за жыццё
Калі пра некага гавораць “ аўтар аднаго твора”, гэта не значыць, што на ягоным рахунку няма больш нічога вартага. Проста адзін верш, песня ці карціна пераважваюць ўсё астатняе са зробленага гэтым творцам на працягу жыцця. І, адпаведна, усё астатняе ўспрымаецца як падрыхтоўчы матэрыял да адного шэдэўра. Славуты рускі жываапісец Аляксандр Іванаў лічыцца аўтарам аднаго палатна, Агінскі — аднаго паланэза, Сервантэс — адной кнігі. Тыя, хто “ў тэме”, ведаюць, што гэта не так, але я кажу пра шырокую грамаду. Са згаданымі творцамі беларускага рэжысёра Валерыя Рубінчыка (1940 — 2011) яднае тая акалічнасць, што ў вачах тае грамады ён рэжысёр аднаго фільма — “Дзікае паляванне караля Стаха”.
Далей
|
Неўміручае!
Вось і прайшоў Дзень беларускага пісьменства ў Бялынічах, што на Магілёўшчыне. Трэба нагадаць, што свята, заснаваная ў 1994 годзе, сёлета сустрэла свой 27-мы дзень нараджэння. Першы Дзень пісьменства адбыўся ў Полацку, і потым горад прымаў удзельнікаў фэсту яшчэ тройчы.
Двойчы Дзень пісьменства ладзіўся ў Тураве і Заслаўі. Сталіцамі свята былі таксама гарады ва ўсіх абласцях краіны. Паглядзеўшы на геаграфію свята бачыш, што яно, як правіла, адбываецца ў раённых цэнтрах. Прызначэнне менавіта такіх гарадоў сталіцамі Дня пісьменства дае магчымасць прыцягнуць увагу ўсёй Беларусі да паселішчаў, якія знаходзяцца, так бы мовіць, у цені абласных гарадоў. Свята спрыяе выхаванню мясцовага патрыятызму, пачуццю знітаванасці з мясцінамі, якія мы звыкла называем “малой радзімай”.
Далей
|
Вяртанне ў Наваградак
У першыя дні жніўня наш супрацоўнік, які ў гэты час знаходзіўся ў адпачынку, даслаў на рэдакцыйную пошту фотаздымкі Наваградскага замка. Нашага калегу ўразіла смецце на тэрыторыі нацыянальнай святыні, графіці хамскага зместу на старажытных камянях і тое, што па руінах старажытнай вежы турысты гойдаюць як па скаладроме, што небяспечна і для жыцця экстрэмалаў, і для захаванасці помніка дойлідства. Мы з жонкай якраз збіраліся ў Гродна і вырашалі па дарозе заехаць у Навагрудак, каб праверыць наколькі той крык душы адпавядае рэчаіснасці.
Далей
|
Няспыннасць жыцця
Днямі, “гартаючы” інтэрнэт, патрапіў на такое відэа. Мастак, даволі вядомы, з ліку тых, каму,
на маю думку, можна даваць Дзяржаўную, Нацыянальную ці якую іншую прэстыжную прэмію і нават не за канкрэтны твор, а за комплекс творчых дасягненняў і відавочны ўнёсак у развіццё беларускага мастацтва, выступае на адным з мітынгаў. Трымаючы ў правай руцэ мікрафон, а левую пафасна ўзняўшы над галавой, мастак фактычна дзякуе тым, хто нядаўна зрабіў краіне вельмі балюча. І наэлектрызаваны натоўп
у адказ загіпнатызавана скандуе “Спа-си-бо! Спа-си-бо! Спа-си-бо!”
Далей
|
Дызайнер працуе заўжды
Наш суразмоўца — загадчык кафедры тэорыі і гісторыі дызайну Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў Якаў Ленсу. Ён — доктар мастацтвазнаўства (дарэчы, першы ў Беларусі носьбіт такога звання ў галіне дызайну і тэхнічнай эстэтыкі). Адмысловец адзначае, што гэтым годам ён, на жаль, не бачыў прыёмных іспытаў, не быў у складзе экзаменатараў. Але запэўніў, што сістэма ў акадэміі мастацтваў напрацавана добрая, і яна няблага функцыянуе. Бо дазваляе далучаць да студэнцтва менавіта тых, хто патрэбны акадэміі, з каго можна вырасціць прафесіянала.
Далей
|
Адпаведнасць праўдзе
У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіць выстава жывапісца Уладзіміра Сулкоўскага. Мастак нарадзіўся у 1954 годзе. І безумоўна, калі б ён быў жывы, выстава была б юбілейнай. Але паколькі творца пайшоў з жыцця семь гадоў таму, гэта выстава памяці.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"