Аўтары

Вы­ста­ва «Нас зра­зу­ме­юць праз 100 га­доў. Ла­зар Хі­дэ­кель», што пра­цуе ў На­цы­я­наль­­ным мас­тац­кім му­зеі Бе­ла­русі, ста­ла га­лоў­най падзе­яй маш­таб­на­га пра­екта #UNOVIS100, які рэ­алі­зу­ецца Цэн­трам бе­ла­рус­ка-яўрэй­скай ку­ль­тур­най спад­чы­ны су­мес­на з Му­зе­ем гіс­то­рыі Ві­цеб­скай на­род­на­й мас­тац­ка­й ву­чэльні і кам­па­ні­яй А1. Дзя­ку­ючы пад­трым­цы А1 для вы­ста­вы з Нью-Ёрка да­стаў­ле­ны ка­ля ста ары­гі­на­ль­ных ра­бот і да­ку­мен­ты УНО­ВІ­Са з архі­ва ся­м’і Хі­дэ­ке­лей.

«За­плюш­чы­це во­чы і ад­чуй­це пра­сто­ру ўнут­ры ся­бе», — за­клі­кае вя­до­мы ску­льп­тар, які хо­ча рас­тлу­ма­чыць сва­ім слу­ха­чам, з якой мэ­тай яго ску­льп­ту­ра змя­няе на­ва­ко­ль­ны лан­дшафт. І ча­му гэ­та важ­на для ўсіх. Каб зра­зу­мець Літ­ві­на­ву, вар­та так­са­ма ад­клю­чыць па­вер­хне­вы зрок і ўклю­чыць унут­ра­ны. Та­ды ад­чу­еш, як во­ль­на мас­тач­ка ру­ха­ецца ўнут­ры раз­на­стай­ных жы­ва­піс­ных струк­тур, дзе вя­дзе свой азар­тны, упар­ты і мэ­та­на­кі­ра­ва­ны по­шук.

ЗА­МАК УЯЗ­ДОЎ­СКІ — ВАР­ШАЎ­СКАЯ РЭ­ЗІ­ДЭН­ЦЫЯ ВА­ЗАЎ — БЫЎ У 1975 ГО­ДЗЕ ЎЗНОЎ­ЛЕ­НЫ ПА­ВОД­ЛЕ ЎЗО­РУ ХVІІ СТА­ГОД­ДЗЯ, А ПРАЗ ДЗЕ­СЯЦЬ ГА­ДОЎ У ІМ АД­КРЫ­ЛІ ЦЭНТР СУ­ЧАС­НА­ГА МАС­ТАЦ­ТВА. МЫ ГУ­ТА­РЫМ З ЯГО ДЫ­РЭК­ТАР­КАЙ МАЛ­ГА­ЖА­ТАЙ ЛЮД­ВІ­СЯК ПРА СПЕ­ЦЫ­ФІ­КУ І АСАБ­ЛІ­ВАС­ЦІ ЦЭН­ТРА І, ЗРА­ЗУ­МЕ­ЛА, ПРА МЕЖЫ НАЙ­НОЎ­ША­ГА АРТУ.

Дру­гая па лі­ку Armenia Art Fair 2019 пра­ца­ва­ла з 31 мая па 3 чэр­ве­ня ў Ерэ­ван­скім Экс­па­цэн­тры. На кір­ма­шы бы­лі прад­стаў­ле­ны 35 га­ле­рэй і ку­ра­та­раў з уся­го све­ту. Но­вым кро­кам у па­ра­ўнан­ні з мі­ну­лым го­дам ста­ла пра­гра­ма дыс­ку­сій і се­мі­на­раў ART WEEK на тэ­мы, што ты­чы­лі­ся су­вя­зі мас­тац­тва і тэх­на­ло­гій, тэн­дэн­цый на арт-кір­ма­шах...

Не­вя­лі­кая экс­па­зі­цыя аб’ядна­ная на­звай, што апіс­вае па­сіў­ны псі­хіч­ны стан, які ха­рак­та­ры­зу­ецца ад­сут­нас­цю інта­рэ­су да лю­бой дзей­нас­ці. На­сам­рэч, сцвяр­джае аўтар, сум — да­во­лі прад­уктыў­ны пе­ры­яд, у ім кры­ецца па­ча­так но­ва­га. Пра зме­ны, сло­вы і пе­ра­мяш­чэн­ні мы раз­маў­ля­ем з Іга­рам Ці­шы­ным на яго вы­ста­ве.

Ка­лі на­ра­джа­ецца мас­так? Па­сля за­кан­чэн­ня пра­фе­сій­най ад­у­ка­цыі вы­пус­кні­кі вы­хо­дзяць у са­ма­стой­нае жыц­цё ў адзі­но­це. І да­во­дзіц­ца зноў ву­чыц­ца. Зда­ра­ецца, што дып­лом­ная ра­бо­та ста­но­віц­ца апош­няй твор­чай пра­цай вы­пус­кні­ка, але звы­чай­на гэ­та кроп­ка ад­лі­ку ці ад­маў­лен­ня — для та­го, каб зра­біць свой пер­шы са­ма­стой­ны крок.

Ку­ль­тур­ныя ко­ды мас­тац­тва Ва­сі­ля Ша­ран­го­ві­ча бы­лі за­кла­дзе­ны яшчэ ў дзя­цін­стве.«Вёс­ка ляг­ла на сэр­ца на ўсё жыц­цё», — пад­су­муе мас­так, ана­лі­зу­ючы свой твор­чы шлях. Вёс­ка 1940—50-х, ня­гле­дзя­чы на бед­насць, без­гра­шоў­е, аб­ме­жа­ва­насць у сва­бо­дзе пе­ра­мяш­чэн­ня, усё яшчэ за­ста­ва­ла­ся за­ха­ва­ль­ні­цай тра­ды­цый і мо­вы, асаб­лі­ва­га све­та­пог­ля­ду і ла­ду жыц­ця, да­лё­кае рэ­ха яко­га ўлоў­лі­ва­ла­ся ў па­эзіі Ко­ла­са, Ку­па­лы (га­лоў­ным чы­нам та­му, што ўступ­лен­не мясц­овых ся­лян у кал­гас па­ча­ло­ся то­ль­кі ў 1948 го­дзе).

ВЫ­СТА­ВА КНІЖ­НАЙ ГРА­ФІ­КІ АД­БЫ­ВА­ЛА­СЯ Ў РАМ­КАХ XXVI МІН­СКАЙ КНІЖ­НАЙ ВЫ­СТА­ВЫ-КІР­МА­ШУ.

ВА­ЛЕ­РЫЙ МАР­ТЫН­ЧЫК — АСО­БА ЛЕ­ГЕН­ДАР­НАЯ ЯК МІ­НІ­МУМ З ДЗВЮХ ПРЫ­ЧЫН. ЁН АДЗІН З ЗА­СНА­ВА­ЛЬ­НІ­КАЎ МАС­ТАЦ­КА­ГА АБ’ЯДНАН­НЯ «ФОР­МА» ЧА­СОЎ СА­ВЕЦ­КА­ГА АНДЭГ­РАЎ­НДУ (1989), А ТАК­СА­МА ТВОР­ЦА З БЛІС­КУ­ЧАЙ ЛОН­ДАН­СКАЙ МАС­ТАЦ­КАЙ КАР’ЕРАЙ: ЯГО ПРА­ЦЫ ЗА­ХОЎ­ВА­ЮЦЦА Ў БУЙ­НЫХ КА­ЛЕК­ЦЫ­ЯХ, А РАЗ­МО­ВУ ЁН ВЁЎ З СІН­ГА­ПУР­СКА­ГА АРТ-КІР­МА­ША, ТО-БОК АЎТАР ЦАЛ­КАМ ЗА­ПАТ­РА­БА­ВА­НЫ Ў ВЯ­ЛІ­КАБ­РЫ­ТА­НІІ, ГЕР­МА­НІІ І ФРАН­ЦЫІ. ЯГО ВЫ­СТА­ВЫ АД­БЫ­ВА­ЛІ­СЯ Ў РАС­ІІ, ЭСТО­НІІ І УКРА­ІНЕ. АЛЕ НЕ Ў НАС.

Сфе­ра твор­чых за­ці­каў­лен­няў Ба­ры­са За­бо­ра­ва ве­ль­мі раз­на­стай­ная, ён жы­ва­пі­сец, гра­фік, ску­льп­тар, кніж­ны ілюс­тра­тар, тэ­атра­ль­ны мас­так. На­ра­дзіў­ся ў Мін­ску ў 1935 го­дзе, там жа скон­чыў мас­тац­кае ву­чы­ліш­ча, па­сля ву­чыў­ся ў Інсты­ту­це жы­ва­пі­су, ску­льп­ту­ры і архі­тэк­ту­ры імя Рэ­пі­на і ў Мас­коў­скім дзяр­жаў­ным мас­тац­кім інсты­ту­це імя Су­ры­ка­ва. У 1980-м эмі­г­ра­ваў з Мін­ска ў Па­рыж. У 2010 го­дзе ў Мін­ску пра­йшла вы­ста­ва «Ба­рыс За­бо­раў. Жы­ва­піс. Ма­лю­нак. Ску­льп­ту­ра».