Аўтары
Аўтар Генадзь ВОХІН ( 42 cт. )Соцыум № 40 / 1375 за 2018-10-06
Хмызы на старым цвінтары
У 2015 годзе было зацверджана палажэнне аб гісторыка-мемарыяльным статусе месцаў пахавання. Дакумент дае магчымасць надаць ахоўны статус тым цвінтарам, якія маюць гістарычную і культурную значнасць, але пры гэтым не могуць прэтэндаваць на ўключэнне ў спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей.
З ініцыятывай надання такога статусу старым кладам горада звярнулася да ўладаў “Магілёўская яўрэйская грамада”. Спраўдзіць, якім чынам праходзіць сумесная работа гарадскіх уладаў і грамадскага аб'ядння ў справе захавання спадчыны,
“К” выправілася на месца.
Далей
|
№ 38 / 1373 за 2018-09-22
Дызайн і аўтэнтыка “брамы ў нябёсы”
У рэдакцыю “К” прыйшоў ліст ад брэсцкага краязнаўцы. Яму баліць душа за здабыткі сваёй малой радзімы. Таму і звярнуўся “брастчанін Аляксандр Пашчук” (менавіта так ён падпісваецца) у рэдакцыю. Нагода, здавалася б, дробная, але… Без увагі зварот такога неабыякавага грамадзяніна пакідаць у кожным разе не выпадала. Тым болей, што выпадак — далёка не адзінкавы.
Далей
|
№ 33 / 1367 за 2018-08-18
Толькі адрэстаўраваць — замала
Гэтую велічную старадаўнюю камяніцу ў цэнтры Слоніма старажылы памятаюць пад кодавым найменнем “Рогі і капыты”. Так называлася размешчаная ў яе прыбудове мясная крама. Побач былі галантарэя, “Дываны”, “Малочны бар”, склад мэблі.
Магчыма, гэта не самае дыхтоўнае прымяненне для ўнікальнага помніка культавага дойлідства — Вялікай альбо Галоўнай сінагогі. Тым не меней, як паказаў час — лепей, чым нічога. Пасля таго, як камяніца спусцела ды перастала выкарыстоўвацца, яе стан пачаў імкліва пагаршацца.
Толькі ў лютым гэтага года яна займела ўласны праект зон аховы. І гэта пры тым, што такі праект мусіць рэгуляваць штодзённае жыццё не толькі самаго помніка, але і ўсіх навакольных тэрыторый, дзе несупынна віруе рух.
Распрацоўка зон аховы амаль супала па часе з другой, не менш значнай падзеяй у жыцці старой бажніцы. На пасяджэнні Брытанскага парламента быў заслуханы і ўхвалены праект “Гістарычныя сінагогі Еўропы”. У выніку інвентарызацыі больш чым трох тысяч аб’ектаў з 48 краін, арганізаванай брытанскім Foundation for Jewish Heritage, слонімская сінагога трапіла на чацвёртае месца ў спісе найбольш каштоўных іўдзейскіх бажніц Еўропы! Праўда, яе стан эксперты ацанілі як D — “вельмі дрэнны”. Наступная катэгорыя — толькі E: страчаны беззваротна.
Далей
|
№ 28 / 1363 за 2018-07-14
Мёртвым не баліць...
Вайсковыя могілкі ў Мінску вось ужо каторы тыдзень з’яўляюцца прычынай і месцам канфлікту. Камунальныя службы працягваюць свае працы па, як яны лічаць, добраўпарадкаванні некропаля, замяняючы старыя арыгінальныя надмагіллі на стандартныя пліты. А грамадскія актывісты — і, зрэшты, многія простыя мінчукі — бяруць слова “добраўпарадкаванне” ў двукоссі і перакананыя, што яго было б дарэчы замяніць на іншае — руйнаванне. А таму спрабуюць уратаваць хаця б тое, што яшчэ магчыма.
Пабываўшы на цвінтары, ты разумееш, што гэтае месца мае выключную ролю не толькі ў гісторыі Мінска. Яно вельмі шчыльна знітавана і з асабістымі гісторыямі многіх яго жыхароў. Толькі вось ці ўлічылі гэта тыя, хто вырашыў навесці тут прыгажосць?
Далей
|
№ 25 / 1360 за 2018-06-24
Рэстаўрацыя мястэчка сваімі рукамі
Можна шмат разважаць пра захаванне традыцыйнай культуры — як вясковай, так і гарадской. Напісаць безліч навуковых артыкулаў і зняць папулярныя фільмы пра “страчаную” спадчыну нашых продкаў. А можна проста і без лішніх словаў зберагаць гэтую самую спадчыну — ахоўваць, вывучаць, адаптаваць да сённяшніх умоў і перадаваць наступным генерацыям. Не забываючыся пры тым і на культуру цяперашнюю. Далібог, гэтым і займаецца каманда праекта “Культыватар” з беларускага мястэчка Лынтупы на Пастаўшчыне.
Далей
|
Рэпарцёрскі марафон № 39 / 1374 за 2018-09-29
Хворыя на бортніцтва
Іван Восіпаў — апошні лоеўскі бортнік. Адначасова і першы: больш у раёне бортнікаў не засталося. Малады мужчына адраджае промысел свайго роду, якім у ягонай сям’і ўжо даўно ніхто не займаецца. Нават яго дзед толькі збіраў мёд дзікіх пчол, а сваіх борцяў не трымаў. Іван жа вырашыў аднавіць даўнюю традыцыю фактычна з нуля — і здзейсніў сваю мару.
Далей
|
Тэма № 36 / 1371 за 2018-09-08
“Машына часу” на мінскіх вуліцах
Пры ўсёй старажытнасці нашай сталіцы, рэальных сведчанняў яе даўніны — тых, якія можна памацаць рукамі — на жаль, захавалася вобмаль. І таму напярэдадні свята горада Мінска вельмі хацелася б убачыць на яго вуліцах доўгачаканыя згадкі пра іх мінуўшчыну — можа, у выглядзе інфармацыйных стэндаў з апісаннем гісторыі той ці іншай мясціны, а можа — вынаходлівых інсталяцый у гарадскім асяродку.
Балазе, не так даўно творчыя саюзы дызайнераў і архітэктараў разам з маладзёжным аб’яднаннем “Гісторыка” правялі конкурс па стварэнні такіх праектаў “Рэтрапанарама — Мінск”. З членамі яго журы — даследчыкам гісторыі горада Вадзімам ЗЕЛЯНКОВЫМ і архітэктарам Галінай ЛЕВІНАЙ — мы гутарылі пра магчымыя шляхі прэзентацыі гістарычнай памяці ў публічнай прасторы Мінска.
Далей
|
№ 31 / 1366 за 2018-08-04
Ці народзіцца ісціна ў спрэчках?
Даўгачаканая рэстаўрацыя Старога замка ў Гродне ідзе поўным ходам, але адначасова з ёю не сціхаюць і спрэчкі —прычым ужо не толькі ў коле прафесійных рэстаўратараў і ахоўнікаў спадчыны. Да іх заўзята падключыліся і многія простыя грамадзяне, занепакоеныя лёсам колішняй каралеўскай і вялікакняскай рэзідэнцыі. Пра рознасць падыходаў да рэстаўрацыі вельмі значнага для нашай культуры помніка засведчыў і круглы стол па гэтай тэме, праведзены ў Гродне 24 ліпеня.
Далей
|
№ 28 / 1363 за 2018-07-14
Каб не развучыліся летуценіць
Ці можа стаць трансгранічны турызм панацэяй для маленькіх музеяў, размешчаных па абодва бакі беларуска-украінскай мяжы? Пра гэта вялася гутарка падчас буйнога музейнага форуму, які прайшоў у Чарнігаве ў рамках праекту “Дняпроўскі паром” (гл. “К” № 19 за 2018).
Далей
|
Гістарыёграф № 30 / 1365 за 2018-07-28
Нашто пчале ласіныя рогі?
У гомельскім філіяле Веткаўскага музея стараверства і беларускіх традыцый імя Фёдара Шклярава адкрылася выстава, прысвечаная традыцыйнаму беларускаму бортніцтву. Так, менавіта бортніцтву, а не пчалярству — старадаўняму промыслу, які квітнее і сёння, калі на падворку побач з хатай стаяць вуллі. Борці ж заўжды знаходзіліся ў лесе, далей ад людскіх вачэй. Традыцыя ляснога бортніцтва вельмі старадаўняя. Больш за тое — жыве яна, аказваецца, і дагэтуль. Летась ёй быў нададзены статус нематэрыяльнай гісторыка-культурнай каштоўнасці.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|