Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Яўген РАГІН ( 1052 cт. ) |
Ёсць вуліцы цэнтральныя…
Юрыю Антонаву — 75. Спявак, музыкант, кампазітар, паэт, акцёр… Літаральна кожная яго песня — шлягер, светлы гімн жыццю і каханню. Маё пакаленне вырасла пад кампазіцыі Юрыя Міхайлавіча. Не магу не захапляцца і тым, што Антонаў трымае асабісты прытулак для катоў і сабак. І гэта таксама — ад неўтаймоўнай любові да жыцця. Прыемна, што музычную адыкацыю папулярны выканаўца набываў у Маладзечна. Тамтэйшыя жыхары распавядалі, што ён яшчэ доўга прыязджаў у горад маладосці да сяброў і нават спяваў на іх вяселлях.
Далей
|
Мы — разам і пад “Ветразем”
Патэлефанавалі бібліятэкары з Бешанковічаў. Папярэдзілі, што дашлюць навіну пра клуб “Ветразь” і вельмі шчырыя сяброўскія зносіны. Хто ж ад такога адмовіцца?! А сутнасць ліста вось у чым. У Бешанковіцкай цэнтральнай раённай бібліятэцы дзейнічае клуб стасункаў “Ветразь”. Такім чынам установа наладзіла шчыльны творчы кантакт з аддзяленнем дзённага знаходжання для інвалідаў раённага тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва. Летуценны “Ветразь” паяднаў неабыякавых чытачоў. У супрацоўнікаў аддзела абслугоўвання і інфармацыі бібліятэкі задачы наступныя: далучэнне людзей з абмежаванымі фізічнымі магчымасцямі да чытання, забеспячэнне інфармацыйнай падтрымкі, развіццё творчых здольнасцяў, арганізацыя адпачынку.
Далей
|
Назва для габелена
Даўно заўважыў, што ў Гродзенскім абласным метадычным цэнтры народнай творчасці на дробязі не разменьваюцца, а займаюцца збольшага праектамі маштабнымі і доўгатэрміновымі. Вось і на гэты раз з установы прыйшла інфармацыя пра конкурс на лепшую назву габелена. А габелен — няпросты. Ткачыхі Алена Шунейка і Юлія Барадзіна днямі заклалі першую нітку будучага ўнікальнага габелена, прымеркаванага да 75-годдзя Вялікай Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне. Прайшоў пэўны час. Нават незавершаная работа ўражвае.
Далей
|
Бананы для СДК
“Глыбінкай жыве Беларусь”. Так назвалі свой допіс супрацоўнікі сектара пазастацыянарнага абслугоўвання насельніцтва Дзятлаўскага раённага цэнтра культуры і народнай творчасці. Назва цудоўная, бо актуальнасць дадзенай высновы з часам не зніжаецца, а маштабы пашырае. Я зразумеў канкрэтную сітуацыю так: аўтаклуб ажыццяўляе аднайменны праект і абяцае распавесці з гэтай нагоды пра старастаў вёсак, якія з’яўляюцца своеасаблівымі захавальнікамі звычаяў і традыцый сваёй малой радзімы. Ухвальна весці гаворку не пра нейкія абстрактныя паняцці, а пра канкрэтных асоб, на якіх наша вёска і трымаецца! Мая воля, я словы “глыбінкай жыве Беларусь” залатымі літарамі напісаў бы на ўсіх айчынных штандартах дзяржаўных устаноў, каб не забываліся там, што беларускай глыбінцы ўвага ды павага патрэбны. Нашу вёску яшчэ можна выратаваць.
Далей
|
Запаведнік хатнікаў, лесуноў і жытнікаў…
Аляксей Ненадавец — фалькларыст, літаратуразнаўца, краязнаўца, доктар філалагічных навук, прафесар кафедры беларускай і рускай мовы і літаратуры БДЭУ. Даўно займаецца даследаваннем міфалагічных істот, напісаў на гэтую тэму кнігу, якая яшчэ не выдадзена.
Далей
|
У эфіры — гаваркая кніга…
Летам 2016-га неяк выпадкова трапіў на Свіслаччыну. І вельмі здзівіўся, калі даведаўся, што тут рыхтуюцца да раённага кніжнага фестывалю. Нічога падобнага раней не бачыў. А дзея абяцала быць маштабнай ды значымай: выставы, тэатралізацыі, спектаклі паводле беларускіх твораў, прысутнасць знакамітых літаратараў і сталічных выдавецтваў. Так і атрымалася. Таму цалкам натуральным падалося тое, што праз год раённы фэст набыў статус абласнога. Летась бібліятэкары Свіслацкага раёна ладзілі другі па ліку абласны фестываль “Кніга і час”. Прайшоў пэўны час. Закарцела даведацца, а што новага прыдумалі на Свіслаччыне “кніжкіны гаспадары”. Вось так гэты артыкул і атрымаўся. Дзякуй дырэктару Свіслацкай раённай бібліятэкі Святлане Піваварчык за тое, што ўсяляк падтрымала і дапамагла.
Далей
|
Скажыце ёй: “Люблю!”
Усё правільна, родную мову не выбіраюць, яе любяць і шануюць, як сапраўдных бацькоў. Так што скажыце ёй (сёння, заўтра і заўжды): “Люблю!” І зрабіце гэта па-беларуску. Менавіта так ставяцца да роднай мовы ў нашай культуры.
Далей
|
Канцэрт у бібліятэцы
“К” працягвае адсочваць ход развіцця культурнай сферы Аршанскага раёна. Гэтым разам гаворка пойдзе пра бібліятэчны клопат. Хроніка падзей апошніх месяцаў падрыхтавана пры ўдзеле дырэктара Аршанскай цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэмы Аксаны Кулагінай.
Далей
|
Нарадзіцца пад кроснамі
Гранітныя прыступкі лесвіцы (у будынку старой архітэктуры былога рэдакцыйнага корпуса Дома друку) да нашага холдынга, што знаходзіцца на чацвёртым паверсе, палохаюць сваёй стромкасцю многіх. Прынамсі, пару перапынкаў, каб аддыхацца, той-сёй робіць. Яўген Сахута ўзняўся да нас з лёгкасцю, у добрым тэмпе і без задышкі з адпачынкамі. Гонкі, высокі, жыццярадасны. На 75, словам, ну ніяк не выглядае. З фізічных здольнасцяў і пачалі гутарку.
Далей
|
“Ягорава Гара”: узыходжанне працягваецца
У 2013 годзе фальклорны гурт з Гомеля “Ягорава Гара” пачаў канцэртную дзейнасць. У 2014-м “К” змясціла артыкул “Узняцца на Ягораву Гару”. З таго часу шмат падзей адбылося. У стваральніка праекта, якому цяпер — 58, значна пасівела барада. Але ўражваюць не змены аблічча. Гурт здолеў стаць прадзюсарскім цэнтрам, а экспепрыменты з музыкай набылі характар прынцыповай пазіцыі. Вось гэта і стала галоўнай тэмай для гаворкі з Ягорам Палешуком, які спарадзіў “…Гару” і паспрабаваў узняцца над светам будзённасці. У яго атрымалася.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"