Свежы нумар
Соцыум
Масюкоўшчына: след, які не зацерці
У юбілейную пару 75-годдзя Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне асаблівая ўвага скіроўваецца на ўдзельнікаў і сведкаў тых падзей — ветэранаў, вязняў нацызму, тых, хто перажыў нягоды ваеннага ліхалецця пад акупацыяй альбо працаваў для патрэбаў фронту ў тыле. Але не меншай увагі патрабуюць і месцы памяці аб падзеях часоў той вайны, якіх багата ў нашай краіне. Асабліва важнай робіцца праблема іх захавання ў працэсе росту і развіцця гарадоў, асвойвання новых тэрыторый — у выніку чаго месцы памяці аб вайне трапляюць у новы горадабудаўнічы кантэкст і спазнаюць пэўныя змены. Што адчуваюць сучасныя гараджане, жывучы побач з такімі месцамі, і як успрымаюць іх?
Далей
Давай пагаворым, мама…
Як Барысаўская бібліятэка дапамагае дзецям у сітуацыі зняволення іх бацькоў
З чаго нараджаецца творчы праект? Да прыкладу, з павеву вясновага ветрыку, які прыносіць нечаканую згадку пра колішняе прыемнае ды важкае. З убачанага, адчутага і перажытага вось у гэты канкрэтны момант, калі штосьці прымусіла спыніць хаду і задумацца над вытокам высокага палёту чалавечых зносін. Словам, з чаго толькі той праект не нараджаецца. Толькі варта для гэтага пільнаваць не металічны рубель пад нагамі, а водбліск вячэрняй зоркі ў дажджавой лужыне… Ведаю сталічнага бібліятэкара, які на ўласныя прэміі адпраўляецца ў Маскву, каб наведаць Дом кнігі і пацікавіцца, над чым працуе сёння Захар Прылепін. Каб яна так цікавілася, якія творчыя турботы хвалююць гэтымі днямі Андрэя Федарэнку. Я разумею: усяму — свой час…
Далей
"К" інфармуе
Майстры культуры — ветэранам
Як паведаміла прэс-служба Белтэлерадыёкампаніі, разам з Міністэрствам культуры працягваецца сумесная акцыя “Майстры культуры — ветэранам”, прымеркаваная да 75-годдзя Вялікай Перамогі. Сёння і заўтра на тэлеэкране можна будзе ўбачыць першыя канцэрты, запісаныя ў пустой зале Беларускай дзяржаўнай філармоніі, зачыненай для публікі.
Далей
Пра Горад...
У першай палове бягучага дзесяцігоддзя мастак і літаратар Артур Клінаў назваў Мінск Горадам Сонца. Горадам, “які паўстаў на месцы загубленых гарадоў як дэкарацыя да ўзнёслай рамантычнай п’есы”. А праваднік па Мінску ягонага аўтарства стаў “першай спробай псіхагеаграфічнага апісання аднаго з самых загадкавых гарадоў былога СССР”. У ідэалагічнай канцэпцыі, паводле якой Мінск адбудоўваўся, а фактычна — будаваўся нанова пасля ваеннага ліхалецця, горад уяўляўся трыумфальнай аркай на ўездзе ў Савецкі Саюз, праз якую сонечныя промні мусілі асвятляць яго велічную перспектыву. І калі ў італьянца Тамаза Кампанэла горад з аднайменнай назвай твора называюць утопіяй, дык Мінск — рэальнасць.
Далей
Ды не пад замком у сховішчы!
Незвычайны дзень у Вялікім
Шосты год запар наш Вялікі тэатр, які адкрыўся 87 гадоў таму акурат 25 мая, адзначыў свой Дзень народзінаў — днём адчыненых дзвярэй. Сёлета гледачоў было больш, чым можа змясціць памяшканне, бо свята прайшло ў фармаце “адчыненага інтэрнэта”: на сайце тэатра былі змешчаны і віртуальная экскурсія па закуліссі, і незвычайны “хатні канцэрт”.
Далей
На “адкрытым паветры”: Мінск і Крэва
Культурныя ініцыятывы выходзяць у open air і нечакана ў іх з’яўляюцца дадатковыя перавагі: вось вам і бяспечная дыстанцыя і доступ да культурных здабыткаў і новых мастацкіх твораў. Чэрвень, нарэшце, распачынае сезон вольнага (але тым не менш асцярожнага) перамяшчэння, і мы прапануем даведацца
пра дзве бліжэйшыя ініцыятывы — Нацыянальнага гістарычнага музея і аматараў культуры з Крэва, — якія прапануюць спрычыніцца да гісторыі, культуры і мастацтва ў публічным гарадскім асяроддзі.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! Prof-партфоліа
Кінатэатры ў чаканні, або Як працаваць без кантэнту і гледача?
Кінаіндустрыя, як і сферы турызму ды грамадскага харчавання, сёння перажываюць не лепшыя часы. Каранавірус прыўнёс свае карэктывы, і вось ужо глядач не ідзе ў кінатэатр, а кінастудыі не выпускаюць ці пераносяць прэм’еры сваіх новых фільмаў на больш познія тэрміны. Скарачэнне гледачоў, натуральна, уплывае і на даходы кінаіндустрыі. Усе пералічаныя праблемы, зразумела, датычыць не толькі замежных, але і айчынных кінатэатраў. Калі нават у Мінску з дзяржаўных кінатэатраў сёння функцыянуе толькі “Беларусь”, дык што ж адбываецца ў кінаіндустрыі ў рэгіёнах краіны? Пра гэта паспрабавала даведацца “К”.
Далей
art-блог
Прафарыентацыя? На профіт
У Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі некалькі разоў пераносілі падрыхтаваную прэм’еру спектакля “Профіт”. Нарэшце, наважыліся на смелы крок — упершыню ў гісторыі беларускага тэатра правесці яе анлайн на відэасэрвісе VOKA, афіцыйна пазначыўшы 12 мая датай прэм’еры.
Далей
Тэлефонныя “шкілеты” з рэнамэ-скрыні
Спектакль-інтэрактыў “ШкілеТы” — такое загадкавае найменне з вылучаным апошнім складам-словам з’явілася на афішы Беларускага дзяржаўнага маладзёжнага тэатра ў канцы сакавіка. Каб далучыцца да дзеі,
не трэба было адчыняць шафу — дастаткова было патрапіць у малую залу і настроіцца на зусім не віртуальны дыялог з артыстамі.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў На людным месцы
Cваё неба з сабой…
Пагаворым пра жыццё, падобнае на лепшыя ўзоры літаратуры, і пра літаратуру, якая застаецца пэўным адбіткам жыцця, хоць і з’яўляецца для аўтара хутчэй не люстэркам, а палітрай для самых розных мастацкіх эксперыментаў-перастварэнняў. І гаворка тут не толькі пра літаратараў. Мы ўсе — аўтары гэтага жыцця. І калі яно нас у нечым не надта задавальняе, значыць дзесьці не вельмі стараліся, рукі апусцілі, пусцілі справу на самацёк. А чарнавікі рабіць ды перапісваць усё начыста часу не стае…
Далей
Гістарыёграф
Таямніцы Манюшкаў
Частка IX
Такім чынам, разарваўшы выгодны кантракт з будучым уніяцкім мітрапалітам Лявонам Шаптыцкім, спявак і кіраўнік прыдворнай капэлы Аляксандр Данэзі з’язджае ў Варшаву. Як пісалі польскія даследчыкі, завабіў яго ў сталіцу яе мэр Алойзы Фрыдэрык Бруль. Італьянцу прапаноўвалі пасаду капельмайстра пры самым статусным тэатры Рэчы Паспалітай — тады “грамадскім”, а неўзабаве — Нацыянальны. Але патаемныя спружыны закулісся далі няверны тон, і Данэзі апынуўся на беразе Віслы без сродкаў да існавання. І вось чаму.
Далей
Тэма
Палеская рабінзанада
Па просьбе “К” Марыя Касцюковіч напісала пра экранізацыі галоўнага беларускага “вандроўнага сюжэта” для дзяцей
Калі ў 1928-м годзе заўзяты эсперантыст і спірыт Янка Маўр скончыў трылогію пра заморскія прыгоды на востраве Ява і вырашыў напісаць пра такія ж прыгоды ў роднай Беларусі, не ведаў ён, што на ягоным сюжэце вырасце і будзе трымацца беларускае дзіцячае кіно.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
“Не губляць нітку выказвання”
Якая стужка стала першай карцінай для дзяцей у беларускім кінематографе? Ці выпадковасць — тэма дзіцячага фільма на кінастудыі “Беларусьфільм”? Якое кіно, увогуле, можна лічыць, што яно менавіта для дзіцячай аудыторыі? “Дзіцячае кіно — яно ўсё пра нашы галовы”, — кажа мне даследчыца экранных мастацтваў Марыя Касцюковіч, аўтар новай манаграфіі пра беларускі, і як вы ўжо здагадаліся, дзіцячы кінематограф. Калі можна казаць пра падзею ў сувязі з выхадам новай даследчай працы — гэта акурат той выпадак. Такога ў нашым кінакрытычным полі не рабіў ніхто. “Дзіцячы сеанс”, — а такую назву мае будучая кніга аб’ёмам больш за 400 старонак, — убачыць свет ужо ў ліпені, і закране амаль усю гісторыю беларускага дзіцячага кіно — ад часу стварэння трэсту Белдзяржкіно — да 2018 года. Прапусціць выхад такога выдання “К” палічыла для сябе недаравальным.
Далей
Фрыстайл
Michael Soul: “Заўсёды хацеў працаваць у Лондане...”
Малады, таленавіты, артыстычны — спявак і аўтар песень Michael Soul з таго новага пакалення папулярнай музыкі Беларусі, што творыць у рэчышчы сусветных актуальных і модных трэндаў. На сцэне Michael Soul, ён жа Міхаіл Сасуноў, з самага маленства, прайшоў праз мноства конкурсаў, зведаў поспех, зведаў і правал — некалькі гадоў таму нават ставіў кропку ў артыстычнай кар’еры. А праславіўся Майкл ва ўкраінскім шоу “Голас краіны”. І ўвогуле, за межамі Радзімы ў яго болей прыхільнікаў, чым у роднай Беларусі. Такім чынам, яшчэ адну гісторыю пра тое, як таленавітым людзям даводзіцца шукаць сябе ў чужых краях, мы вам сёння раскажам.
Далей
Праз гасцінец
Там, дзе ўсё могуць і ўмеюць
Так ужо атрымалася, што ў паездках па краіне мне не заўсёды ўдавалася дэталёва азнаёміцца з дзейнасцю тых устаноў культуры, якія заслугоўвалі таго, каб расказаць пра іх менавіта ў падрабязнасцях. І раптам настаў час, калі можна прыпыніць свой жыццёвы бег, агледзецца, успомніць і пагутарыць з людзьмі, якія маюць самае непасрэднае дачыненне да такіх устаноў.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Аўдыя & Відэа
Аўдыя & Відэа
Красавіцкія аўдыя / відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць кампазітар Генадзь МАРКЕВІЧ (A.) і аглядальнік газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).
Далей
Страта
Анатоль Іванавіч ВАСЕНДА
Беларуская культура панесла цяжкую страту. На 59-м годзе жыцця пайшоў ад нас паэт і музыкант, дырэктар філіяла “Летні амфітэатр” дзяржаўнай установы “Цэнтр культуры “Віцебск” Васенда Анатоль Іванавіч.
Далей
Погляд з XXI стагоддзя
“Мудрагеліста тасуецца калода...”
Пакручасты шлях графа Сямёна Зорыча праз Шклоў
(Працяг. Пачатак у №№ 15 — 18, 20, 21)
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |