Свежы нумар
Крытычная маса
Пра сям’ю рэальную і ўяўную
Яшчэ летась выстава “Родны склон” у Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў засведчыла, што сямейная фатаграфія можа быць вартай увагі. Як высветлілася, тое, што зразумела і здаецца блізкім толькі табе, можа знайсці водгук у многіх. Сёлета ўдалы праект атрымаў свой працяг, зноў прадэманстраваўшы пераканаўчую сілу асабістых і чужых архіваў. Куратары “Роднага склону — 2” Дзіна Даніловіч і Алена Пратасевіч сабралі выказванні 14 мастакоў.
Далей
art-блог
Мядзведзь і метафізіка
17 — 18 сакавіка Гродзенскі абласны драматычны тэатр прыязджаў з міні-гастролямі ў сталіцу і паказваў два свае спектаклі на сцэне Драматычнага тэатра Беларускай арміі. А некалькімі днямі раней гродзенцы справілі прэм’еру — “Калі мы, мёртвыя, абуджаемся” паводле аднайменнай п’есы Генрыха Ібсена ў пастаноўцы Саўлюса Варнаса.
Далей
Кармэн у гатэлі. Ды без дэкарацый
“Кармэн” Бізэ — адна з самых папулярных опер у свеце. А ў нашым Вялікім тэатры яна ўвогуле штосьці накшталт талісмана. Замацавалася на яго сцэне з дня адкрыцця — і практычна не сыходзіць, хіба пастаноўкі змяняюцца. Ды яшчэ і гастрольныя спектаклі прыязджаюць. Дык што на такім фоне могуць зрабіць студэнты Опернай студыі Акадэміі музыкі? Асабліва пры сціплым бюджэце, амаль без выдаткаў на сцэнаграфію і касцюмы. Але ж пры ўсім гэтым вучэбны, здавалася б, спектакль атрымаўся рэзанансным.
Далей
Далі без ажыятажу
Да добрага хутка прызвычайваешся і пачынаеш успрымаць яго як данасць. Здаецца, не так даўно,
каб пабачыць мастацкі авангард ХХ стагоддзя (які, дарэчы, ужо і забранзавець паспеў), беларусу трэба было выпраўляцца кудысьці за мяжу. А цяпер і ў нашым Нацыянальным мастацкім адкрылася выстава Сальвадора Далі. Прычым шалёнага глядацкага ажыятажу яна ўжо не выклікае: у тым самым музеі рэгулярна ладзяцца выставы знакамітасцяў. Прызвычаіліся…
Далей
Унія вобразу і факту
“На адным полі ваяры” — выстава, што выхоўвае патрыятызм
Ёсць гісторыя і ёсць гістарыяграфія. Гісторыя — гэта тое, што было. Гістарыяграфія — як пра гэта распавядаюць. Сама логіка развіцця нашай дзяржавы і фарміравання нацыянальнай ідэі вядзе да стварэння гістарыяграфіі праўдзівай. Зрэшты, яна ўжо ёсць, хіба што крытычнай масы не стае. З гэтай прычыны асветніцкая справа і выхаванне патрыятызму ў значнай ступені ляжыць на плячах людзей культуры і мастацтва. Гэтай мэце падпарадкаваная, у прыватнасці, творчасць скульптара Сяргея Аганава і графіка Ігара Гардзіёнка. Іх супольная выстава “На адным полі ваяры” — эмацыйны аповед цпра беларускае Сярэднявечча — якая раней экспанавалася ў Нацыянальным гістарычным музеі Беларусі, праходзіць у Нясвіжскім палацы.
Далей
На людным месцы
Напісана вайной — увекавечана літаратурай
Кінарэжысёр Сяргей Салаўёў усё ж дазняў сваю “Ганну Карэніну”. Здымкі расцягнуліся
на гады па трывіяльнай прычыне: не было грошай. Зацікавілі развагі творцы на гэты конт. Ён, да прыкладу, упэўнены, што Леў Талстой, як і Аляксандр Пушкін, мелі, маюць і будуць мець уладу над расійскім народам. І цурацца такога ўплыву не варта, бо кожны твор класікаў утрымлівае генакод і архетып нацыі. Інакш кажучы, чытанне класікі выхоўвае грамадзяніна. Цяжка не пагадзіцца. Таму дзіўным
падаецца тое, калі на экранізацыю нацыянальнага твора ў нацыі не хапае памкнення.
З гэтай нагоды ў мяне пытанне да нашых чытачоў (перш за ўсё — бібліятэкараў). Шаноўныя, а каго з нашых літаратурных класікаў вы лічыце для ўвасаблення на кінаэкране? Свае адказы, калі ласка, аргументуйце. Лепшыя мы апублікуем у наступных аглядах пошты.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! Творца пра творцу
Калі ружа лунае...
Свабода і метафары Уладзіміра Тоўсціка
І вось надышоў час, калі на даляглядзе яго жыцця замільгацела лічба “70”. У біяграфіі мастака — тэрмін нежартоўны. Асабліва калі гаворка ідзе пра творцу, які зрабіў ужо нямала, але прагне зрабіць яшчэ больш — бо гэтага патрабуе назапашаны досвед, сталасць, майстэрства, глыбокі выпакутаваны погляд на навакольны свет, на спадчыну беларускай зямлі з яе добрымі і таленавітымі людзьмі, на тое, што саграе сэрца.
Далей
Тэма
Імёны ля Брамы памяці
Дзесяць аднолькавых пліт з фібрабетону ў цэнтры спярэшчаныя літарамі. Толькі падышоўшы бліжэй, можна зразумець, што гэта імёны — тых дзесяці тысяч жыхароў Аўстрыі, якія былі закатаваныя нацыстамі ў мінскім канцлагеры Малы Трасцянец.
Манумент “Масіў імёнаў”, адкрыццё якога адбылося 28 сакавіка з удзелам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Аляксандра Лукашэнкі і Федэральнага канцлера Аўстрыі Себасцьяна Курца, распачынае новую частку мемарыяльнага комплексу “Трасцянец”, якая падкрэслівае, што трагічныя падзеі Другой сусветнай вайны аб’ядналі ўсю Еўропу. Тут, на ўскраіне Мінска, знайшлі свой
спачын прадстаўнікі многіх нацый.
Далей
Дзевяць дзён, якіх не забыць
75 гадоў таму, у сакавіку 1944 года, нямецкай арміяй напярэдадні адступлення з Гомельшчыны былі створаныя Азарыцкія лагеры смерці. У іх гвалтоўна ўтрымлівалі каля 50 тысяч чалавек, каля 20 тысяч з іх загінулі. Сёння частка даследчыкаў лічыць, што гэта была спроба выкарыстання цывільнага насельніцтва ў якасці своеасаблівай біялагічнай зброі — у лагерах была справакаваная і пашыраная эпідэмія тыфу, якая, паводле задумы нямецкага вайсковага кіраўніцтва, павінна была спыніць наступ савецкай арміі.
Лагеры ля Азарычаў існавалі толькі дзевяць дзён, але былыя вязні падкрэсліваюць, што гэта былі самыя страшныя дні ў іх жыцці, якія ім удалося перажыць толькі цудам.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Актуаліі
Каб кожны тут пачуваўся як дома
29 сакавіка пасля капітальнага рамонту быў адкрыты інтэрнат для студэнтаў Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі. На ўрачыстай цырымоніі Міністр культуры Рэспублікі Беларусь Юрый Бондар павіншаваў студэнтаў з улазінамі.
Далей
Здаровая канкурэнцыя?
Напярэдадні Сусветнага дня тэатра прадстаўнікі беларускіх дзяржаўных калектываў і антрэпрызы сабраліся на “круглы стол” у Доме прэсы, каб паразважаць над тым, ці ёсць канкурэнцыя на тэатральным рынку.
Далей
Крыштальныя шляхі
У Сусветны дзень тэатра Беларускі саюз тэатральных дзеячаў традыцыйна ўручыў свае ўзнагароды. Імпрэза ізноў ладзілася ў цэнтры Беларускага таварыства сяброўства і культурнай сувязі з зарубежнымі краінамі. На цырымоніі прысутнічала першы намеснік міністра культуры краіны Наталля Карчэўская.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Дзядзька Гена — гумарыст і франт
На сцэну Купалаўскага тэатра народны артыст СССР і Беларусі Генадзь Аўсяннікаў выходзіць ужо 62 гады! За гэты час змяніліся пакаленні ўнутры тэатра і эпохі за яго сценамі. Генадзь Сцяпанавіч жа працягвае з гумарам глядзець на жыццё, зачароўваць калег і сяброў не толькі сваімі творчымі працамі, але і іранічнымі байкамі. У гэтым змаглі пераканацца ўсе, хто прыйшоў на творчую сустрэчу са слынным “дзядзькам Генам”.
Далей
“Кантактныя” падзеі
Падведзены вынікі ХІV Міжнароднага маладзёжнага тэатральнага форуму “М.@rt.кантакт”, які днямі завяршыўся ў Магілёве. З 23 паказаных спектакляў з дзесяці краін свету былі вылучаны некалькі пастановак, названых “падзеяй форуму”.
Далей
Музычныя адкрыцці вясны
Міжнародная “Мінская вясна”, якая штогод расквечвае афішу Беларускай дзяржаўнай філармоніі, святкуе юбілей: гэта ўжо 35-ты такі фестываль. Чым ён будзе адметны? Творчымі знаходкамі — ад Баха да сучаснікаў.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Экспертыза "К"
На персіку да мэты бліжэй
Дзіцячых балетаў у сталіцы — па пальцах адной рукі пералічыць. А тыя, што ідуць, маюць доўгую гісторыю існавання, таму бацькам застаецца несур’ёзны выбар: ці па дзясятым разе павесці малечу на загледжаны на памяць спектакль, ці выбраць для іх іншы від мастацтва. Нарэшце з’явілася альтэрнатыва: на тыдні ў Музычны тэатр запрасіў на балет для ўсёй сям’і “Джэймс і Персік-велікан”. Напярэдадні прэм’еры аглядальнік “К” завітала да балетмайстра-пастаноўшчыка Сяргея МІКЕЛЯ, каб распытаць пра новы для яго досвед работы з дзіцячым матэрыялам.
Далей
Афiцыйна
Творцы ў Калегіуме
У Аршанскай гарадской мастацкай галерэі Віктара Грамыкі ў чарговы раз завершана рэалізацыя штогадовага праекта “Калегіум”. Сёлета выстава асаблівая — дзясятая, юбілейная. Доўгатэрміновая акцыя распачалася ў 2009 годзе. Назва — невыпадковая: у перакладзе з лацінскай яна абазначае “таварыства”, “садружнасць”.
Далей
"Песнярам" – 50
Алег Молчан: “Я заўсёды быў на баку Мулявіна”
Ён застанецца ў гісторыі “Песняроў” хаця б праз тое, што напісаў музыку да геніяльнай “Малітвы”: калі я бачу па тэлевізары тыя архіўныя кадры, у мяне разам з Уладзімірам Мулявіным па шчоках коцяцца слёзы.
Але было б найвялікшай несправядлівасцю назваць Алега МОЛЧАНА аўтарам адной песні. “Стася”, “Маргарыта”, “Кума”, “Падманіце мяне”, “Калі мы былі юныя”, “Гуляй, казак” увайшлі не толькі ў “залатую калекцыю” вялікага калектыву, але і ў гісторыю беларускай музыкі. Пра тое, чым яшчэ (і вельмі шматлікім) яму абавязаныя “Песняры”, і чым ён — яшчэ больш шматлікім — абавязаны ансамблю,
наша гутарка з кампазітарам.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Праз гасцінец
Пра Дзякавічы — з удзячнасцю
Вядомыя з тэлевізара твары ў гэты населены пункт не завітваюць. Будзем спадзявацца — пакуль. Але і без залётных зорак першай велічыні яго культура жыве паўнакроўным творча-працоўным жыццём. Ільвіная доля ўвагі тут надаецца менавіта беларускаму — у бібліятэчнай справе, краязнаўстве, абрадах, песнях, танцах. У сферы клопатаў работнікаў культуры — і стары, і малы. Таму і не сумуюць, як я зразумеў, у гэтым аграгарадку людзі. І артыкул мой сённяшні акурат пра тых, хто не дае ім сумаваць.
Далей
Культурная сталіца-2019
Бібліятэка ў новым фармаце
Адметныя ініцыятывы ў бібліятэчнай сферы — гэта заўсёды цікава. І ўдвая цікава, калі на дзялянцы праектнай дзейнасці “шчыруюць” не сталічныя ці абласныя, а раённыя бібліятэкары з розных гарадоў Беларусі. Пра адзін з падобных праектаў, які стала і арганічна “прапісаўся” ў Пінскай гарадской цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэме, расказвае яе дырэктар Дзіна ЛАГОДЗІЧ.
Далей
Дзень смеху
Думаць не балюча
1 красавіка — цудоўная нагода не толькі пажартаваць ды пасмяяцца, але і паразважаць. Пра што? Ды пра гумар, вядома! Куды рушыць сёння наша смехавая культура? І ці не збітыя самі арыенціры далейшага развіцця таго ж тэатральнага мастацтва “ў жартоўны бок”?
Далей
Каментарыі (2)
Сабака-паклёпнік ды жукі-рыцары
У Дзень смеху паразважаем пра гумар у беларускім кіно. Кінастудыя “Беларусьфільм” вядомая пераважна іншымі жанрамі, але такія глядацкія хіты як “Маё каханне” Уладзіміра Корш-Сабліна, “Дзяўчына спяшаецца на спатканне” Міхаіла Вернера і Сяргея Сідзелёва, “Белыя росы” Ігара Дабралюбава, сведчаць, што і мы зрабілі свой унёсак у развіццё камедыі.
Але рэжысёраў-камедыёграфаў у Беларусі — адзінкі. Тут можна толькі бедаваць з таго, што свайго Гайдая ці Таці наш асяродак так і не выгадаваў. Аднак прапаную паглядзець у трошкі іншым кірунку. У бок айчыннай анімацыі. Вось тут, аказваецца, у нас былі і ёсць таленавітыя аўтары, імёны і працы якіх згадаць болей чым варта.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |