Свежы нумар
Соцыум
Мроі і рэальнасць вучэбнага тэатра
Ці можна вырасціць алімпійскага чэмпіёна па плаванні, перадаючы сакрэты тэхнікі ў басейне без вады? Такія асацыяцыі з’яўляюцца, калі ў чарговы раз безвынікова імкнешся даведацца пра лёс вучэбнага тэатра Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. Галоўны корпус БДАМ, у якім і знаходзіцца вядомая гораду сцэна, студэнты даўно абжылі пасля рамонту. Аднак Тэатр-студыя імя Еўсцігнея Міровіча вось ужо дзевяць гадоў як недаступная будучым акцёрам і рэжысёрам.
Далей
Дзяжурны па нумары
“Дзе гераіня?” — “Тут мы!”
Загадалі напісаць пра жанчын. Нібыта я, на шостым дзясятку гадоў, у іх разбіраюся. Асабліва ў работніцах культуры. “І што ён матляецца ды матляецца па краіне, і ўсё яму кепска ды дрэнна? Крытыкант гэткі! Хоць бы раз што людскае напісаў”, — сказала адна другой, а трэцяя, пачуўшы, перадала мне. Вось так і суіснуем. Спачатку лаемся, потым цалуемся. Ці наадварот. І прычым тут нейкі досвед? Жанчыну, тым больш работніцу культуры, зразумее толькі Бог. Мы ж, мужчыны, адно пакутуем на фантомны боль па прычыне адсутнасці рабра. Але загадалі, значыць, трэба выконваць.
Далей
аКно ў свет
У водблесках зорак
Праграмны дырэктар Мінскага Міжнароднага кінафестывалю “Лістапад” Ігар СУКМАНАЎ — асоба
ў кіно дасведчаная. Ён можа бясконца распавядаць пра фільмы Інгмара Бергмана і Ясудзіра Одзу, Франсуа Труфо і Кіры Муратавай. Але гэтым разам “К” паспрабавала пагутарыць з вядомым кінакрытыкам не пра стужкі, а пра свет селебрыці. З якімі зоркамі Ігару ўдавалася перасекчыся на міжнародных фестывалях? І якую актрысу праграмны дырэктар “Лістапада” марыць запрасіць на фэст? Узяць свецкае інтэрв’ю ў кінадзеяча аказалася тым яшчэ квэстам.
Далей
art-блог
Амазонкі ў фармаце стэндапу
“Даўно мы так не смяяліся”, — сказалі дзве кабеты паважнага ўзросту пасля заканчэння лекцыі пра творчасць Алаізы Пашкевіч (Цёткі). Зрэшты, лекцыяй тую імпрэзу ў Літаратурным музеі Петруся Броўкі назваць складана. У ХХІ стагоддзі для падобнага фармату ёсць куды больш дакладнае азначэнне — стэндап. Тэатралізавана-інтэрактыўная дзея “Цётка. Кроў, масаж, каханне” адкрыла зусім іншыя вымярэнні той постаці, якую мы са школы ведаем найперш дзякуючы антыцарскім вершам і адданасці грамадскім справам.
Далей
Каментарыі (49)
Танцы кампазітараў і птушак
Сваё 85-годдзе Беларускі саюз кампазітараў адзначыў вельмі кампактна, але інфарматыўна і па-мастацку насычана. Да юбілею былі прымеркаваны два канцэрты ў сталічнай філармоніі: камерны ў зале імя Рыгора Шырмы (гл. № 9 “К”) і сімфанічны гала.
Далей
На агеньчык да Навадрама
Якім павінна быць урачыстае адкрыццё Тыдня сучаснай беларускай драматургіі з сур’ёзна-дзелавой назвай “Канцэнтрацыя”? Вясёлым, маладзёжным, у выглядзе капусніка — вырашылі ў РТБД і Цэнтры беларускай драматургіі.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! На людным месцы
Пра нашых муз і іх музаў
Жанчыны дзеляцца на дзве групы. Першая любіць мяне, другую люблю я. Іншыя — для іншых. Пра любоў, як пра ўзаемапаразуменне і ўзаемадавер, магу гаварыць бясконца. З яскравымі прыкладамі, добрымі жартамі і пажаданнямі здароўя. Пра каханне так не магу. Яно — з тых сфер, дзе няма крывадушнасці ды нахабнасці з бестактоўнасцю. Таму тут — толькі лёгкім дотыкам, шэптам, толькі намёкам і паўтонам. Пры гэтым, наяўнасць любові вітаецца, хоць на канчатковы вынік жарсці не ўплывае. Вы, напэўна, чулі што жыццё без кахання — быццам і не жыццё. Прынамсі, якасць яго, па меркаванні спецыялістаў, значна адстае ад сярэднестыстычнай. Робім выснову. Жыццё — гэта нястомны пошук кахання. Няхай ён заўжды будзе шчаслівым.
Вышэйзгаданае пра любоў замацуем ніжэйпазначаным пра нашу агульную справу.
Далей
Гістарыёграф
Будынак у стылі “мадэрн”
Летась у Мастацкі музей у Дняпры я трапіў у апошні вечар перад ад’ездам, літаральна напрыканцы закрыцця ўстановы. А прыехаўшы сёлета на чарговы фестываль “Лествіца”, пра які ўжо нядаўна распавядаў чытачам “К”, рушыў да таго будынка ў стылі “мадэрн” амаль адразу па засяленні ў гатэль. Экспазіцыю паглядзеў уважліва, не аднойчы абышоўшы ўсе залы па рыпучым паркеце. І ўпэўніўся: адно дзеля гэтага музея варта наведаць Дняпро!
Некалі пра той музей адзін ганарлівы мастацтвазнаўца напісаў: “Экспазіцыя вадкая, як суп”. Цяпер усё іначай: што называецца, лыжка стаіць!
Далей
Школа мастацтваў імя Пушчыных?
Вось ужо шмат гадоў ля ўваходу ў Светлагорскую школу мастацтваў вісіць памятная дошка, якая нагадвае пра рашэнне раённага выканаўчага камітэта назваць плошчу перад будынкам у гонар Пушчыных. Рашэнне гэтае было прынята па маёй прапанове, але, па ўсёй верагоднасці, проста забыта. У ва ўсякім разе, нічога пушчынскага на плошчы няма і не прадбачыцца.
Зрэшты, яшчэ больш лагічным і значным увекавечваннем памяці Пушчыных будзе назваць саму школу ў год яе 55-гадовага юбілею ў гонар гэтага старажытнага дваранскага роду, які некалі зрабіў Парыцкую воласць вядомай ва ўсёй Расійскай імперыі. Тады сыдуцца ў адзінае цэлае часавыя прасторы, з’явіцца больш выразная пераемнасць адукацыйных і культурных традыцый.
Да таго ж, Пушчыны захапляліся музыкай. І ў Парыцкім жаночым вучылішчы, адкрытым імі ў 1860 годзе (і гэта была першая такая навучальная ўстанова ў Беларусі!), музычнае выхаванне з’яўлялася істотнай часткай агульнага.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў Актуаліі
У Купалаўскага тэатра — новы дырэктар
Генеральным дырэктарам Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы прызначаны Павел Латушка. Афіцыйнае прадстаўленне новага кіраўніка калектыву адбылося 6 сакавіка.
Далей
“Красуні” — для красунь
Як распавядае “К” начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Карэліцкага райвыканкама Іна Санчук, Масленіца ў раёне адзначаецца двойчы. І звязана гэта не толькі з запатрабаванасцю абрадавага свята.
Далей
Вобраз ў пошуках мецэната
Перад Універсітэтам культуры неўзабаве з’явіцца незвычайная кампазіцыя
Гарадская скульптура — гэта нібы эпіграф для канкрэтных вуліцы, завулка, транспартнага прыпынку, урбаністычнага ландшафту, будынка. Бронзавая дама на лаве задае настрой Міхайлаўскага сквера, выява гандляркі семкамі — як напамін наведвальнікам Камароўкі, што тут ідзе сур’ёзны гандаль і жартачкам не месца. Скульптура настаўніцы ля педуніверсітэта (напэўна, і ўласнае імя ў яе даўно з’явілася) заклікае студэнтаў на скарэнне педагагічных вышынь. Пафасная балерына перад цэнтральным фасадам Опернага натхняе на заглыбленне ў класіку, а выявы дзвюх стомленых дзяўчат у пуантах ля бакавога фасада тэатра — як карцінка з жыцця: стаміліся пасля рэпетыцыі, выбеглі на вуліцу да бліжэйшай лавы. Але наша гаворка — пра іншы будынак і іншую скульптурную кампазіцыю.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
У танцбудучыню з “Ракетай”
6 сакавіка ў малой зале сталічнага кінатэатра “Ракета”, што славіцца арт-хауcнымі сеансамі, распачнецца ўнікальны для Беларусі культурна-асветніцкі праект “Спачатку было цела”. Цягам дзевяці вечароў можна будзе глабальна папоўніць свае веды ў галіне сучаснага танца розных кірункаў: паслухаць лекцыі, паглядзець дакументальныя стужкі пра найбольш адметных пастаноўшчыкаў і ўбачыць некалькі значных у сусветным маштабе спектакляў.
Далей
Персона
Дванаццаць далоняў падтрымліваюць мару
Сёлетнюю вясну студэнтка аддзялення кампазіцыі Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі Вольга СТАРЦАВА чакала з асаблівым хваляваннем: лічаныя месяцы засталіся да абароны дыплома. Дзяржаўнай камісіі яна прадставіць аркестравы твор з адпаведнай свайму светапогляду назвай “Трыумф жыцця”.
Далей
Каментарыі (26)
Не пасада і нават не місія
Знаёмцеся: новы старшыня Беларускага саюза кампазітараў Алена АТРАШКЕВІЧ. Хаця… Якое там знаёмства? Алена Віктараўна — чалавек добра вядомы і не толькі ў кампазітарскіх колах. Уладальніца медаля Францыска Скарыны, Ганаровага знака Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, лаўрэат Нацыянальнай музычнай прэміі ў намінацыі “Найлепшы кампазітар года”, “Чалавек года Міншчыны”…
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры
“Наш рабочы матэрыял — гэта мы самі”
Калі мы гутарылі з Таццянай ГАРКУШАЙ, яна яшчэ была ў вобразе Маці Ямелі са спектакля “Па шчупаковым загадзе” — што надало інтэрв’ю незвычайную атмасферу. Актрыса працуе ў Нацыянальным акадэмічным драматычным тэатры імя Горкага з 1982 года, прымерыўшы на сябе за гэты час мноства роляў. Вось і цяпер яна задзейнічана ў такіх розных спектаклях, як “Чацвёртая планета”, “Жаніхі”, “Гора ад розуму”…
Далей
Аўдыя & Відэа
Аўдыя & Відэа
Лютаўскія аўдыяработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць франтмэн гурта Re1ikt Уладзімір КАЗЛОЎ (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).
Далей
Праз гасцінец
Хатка тая заўсёды поўная
Такія рэаліі, што там у глыбінцы, дзе скарачаецца колькасць насельніцтва, здараецца, памяншаюцца ў аб’ёмах і будынкі, у якіх размяшчаюцца ўстановы культуры. Дакладней кажучы, яны пераязджаюць з адных памяшканняў — больш багатых на квадратныя метры, у іншыя — як правіла, значна меншых памераў. Пры гэтым, хтосьці з кіраўнікоў такіх арганізацый упадае ў татальны адчай — і ад змены становішча, і ад неабходнасці па-ранейшаму “даваць працэнт”, але пры той дэмаграфічнай сітуацыі, якая не выклікае аптымізму. Што, безумоўна, адбіваецца на дзейнасці ўзначаленых імі ўстаноў. А хтосьці — нягледзячы ні на што беларускую культуру і захоўвае, і развівае.
Пра гэтых выдатных жанчын, з якімі “К” сустракае вясну ў вёсцы Пласток і якіх ад усяго сэрца віншуе з 8 Cакавіка, жадаючы любові, сонца, здароўя і поспехаў на культурнай ніве, і мой сённяшні аповед. Ну і аб “іх” працоўных месцах — куды ж без гэтага...
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |