Свежы нумар
Тэндэнцыі
Сапраўдныя колеры Чырвонага касцёла
Храм, які лічыцца адной з візітовак Мінска, ужо каторы месяц абнесены агароджай, а замест гукаў аргана там часта можна пачуць рокат перфаратара. Асноўным выканаўцам работ з’яўляецца прадпрыемства “Мінская спадчына”, якое спецыялізуецца на рэстаўрацыі архітэктурных аб’ектаў у сталіцы і курыруе аднаўленне гістарычнага цэнтра горада.
Многіх мінчукоў і турыстаў цікавіць, як адбываецца грунтоўная рэстаўрацыя Чырвонага касцёла — і наогул, навошта яна спатрэбілася? Тым больш, вонкава ён і да яе пачатку выглядаў нядрэнна.
Далей
Каментарыі (31)
Гуканне вясны па-кітайску
Пры ўсёй шматаблічнасці этнаграфіі, нацыянальных традыцый і побытавых звычак, людзі ва ўсім свеце сутнасна не розняцца. У прыватнасці, паўсюль поры года маюць устойлівую асацыяцыю з чалавечым жыццём. Вясна — нараджэнне, лета — маладосць, восень — сталасць, зіма — адыход. Нашы продкі, дарэчы, пачаткам года лічылі менавіта вясну. І святкуючы “Гуканне вясны”, мы адчуваем сваю сувязь з роднай зямлёю і тымі, хто жыў тут да нас. Гадавое кола — адвечнае кола быцця. Вось і ў Кітаі свята Вясны глыбока ўкаранілася ў народную свядомасць і з’яўляецца адным з самых улюбёных.
Далей
Пачаўся продаж сертыфікатаў на “Славянскі базар у Віцебску”
Асноўныя мерапрыемствы XXVII Міжнароднага фестывалю мастацтваў пройдуць з 12-га па 16-га ліпеня (дадатковыя, як звычайна, адбудуцца да адкрыцця форуму і па яго закрыцці).
Далей
1500 артыкулаў пра Купалу
31 студзеня ў Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы адбылася прэзентацыя першага тома персанальнай энцыклапедыі “Янка Купала”, які пабачыў свет у выдавецтве “Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі”.
Далей
Калонка рэдактара
Прэзумпцыя невінаватасці аўтара
1 лютага беларуская арт-супольнасць нарэшце змагла ўбачыць айчыны праект на леташнім Венецыянскім біенале, які многія ўжо паспелі не проста раскрытыкаваць, а расшкуматаць, бы Тузік грэлку — зразумела, па прынцыпе “не чытаў, але асуджаю”.
Далей
Соцыум
Скаліёз як хвароба прафесіі?
Як пазбегуць “зваротных бакоў” прыгажосці
Многія бацькі чулі ад дактароў: аддавайце дзяцей на танцы, каб выпрацоўвалася правільная пастава. Менавіта па прыгажосць і здароўе дзяцей вядуць у размаітыя харэаграфічныя гурткі, школы, калектывы. Але
тут раз — і неспадзяванка! Артапед раптам кажа бацькам юнага танцора пра выхад за межы нормы ў пастаноўцы шыі або пра адхіленні пазваночніка на небяспечную колькасць градусаў. І добра, калі праблема вырашаецца простым сыходам з гуртка. А што рабіць, калі заняткі перайшлі ўжо ў прафесійную стадыю і расстацца з харэаграфіяй неабходна будучай балерыне або майстру спорта?
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае! Дзяжурны па нумары
Нам не ўсё адно...
Зазірнуўшы на сайт Другіх Еўрапейскіх гульняў, якія маюць адбыцца ў Мінску ў 2019 годзе, я быў здзіўлены адной акалічнасцю: там няма інфармацыі культурніцкага характару. Між тым, спартыўную падзею, якая паводле фармату блізкая да Алімпіяды, немагчыма ўявіць без такога складніку, як адмысловая культурная праграма.
Далей
Рэдакцыя плюс...
Рэктар і яе Alma mater
Рэктар БДУКіМ — пра навуку, кадры і будучыню ўстановы
Рэктарам Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў не так даўно стала Аліна КОРБУТ. Супрацоўнікі ўстановы (пра гэта нам вядома дакладна) былі задаволены: адказную пасаду заняў не чалавек збоку, а свой, даўно вядомы. Аліна Анатольеўна прайшла ва ўніверсітэцкіх сценах усе прыступкі: і навучальныя — была студэнткай, аспіранткай, і кіруючыя. Да нядаўняга часу яна працавала першым прарэктарам. Так што кар’ерны рост — цалкам заканамерны і лагічны. Таму рэдакцыя “К” вырашыла не губляць час і пазнаёміцца з рэктарам як мага бліжэй. Забягаючы наперад, зазначым: сустрэча адбылася, як кажуць палітыкі, пры выключным задавальненні абодвух бакоў — на вышэйшым узроўні ўзаемадаверу і ўзаемакарысці.
Далей
art-блог
Сучасная рэвізія “Рэвізора”
Зварот Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы да класічнага “Рэвізора” стаў вельмі дарэчным і своечасовым. 160 гадоў прайшло з напісання п’есы, а ўсё гэтак жа трапна гучыць гогалеўскае слова.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў
“Жоўтыя зоркі” і сонечны смутак
Аншлагавая вечарына “Жоўтыя зоркі” ў Беларускай дзяржаўнай філармоніі, прымеркаваная да Міжнароднага дню памяці ахвяраў Халакосту 27 студзеня, была цікава не толькі музыкай, цудоўным выкананнем добра падабраных твораў, але і самой арганізацыяй. Атрымаўся не шараговы “дацкі” канцэрт, уся каштоўнасць якога — у прысвячэнні значнай падзеі, а цэласны праект як выдатны прыклад патрыятычнага, мастацкага выхавання, асветніцтва і, нарэшце, удалага маркетынгу ў галіне няпростай для ўспрымання акадэмічнай музыкі.
Далей
Бурштынавае святло Сяргея Пісарэнкі
У лідскай галерэі-майстэрні GA11ERY прайшла выстава Сяргея Пісарэнкі “Свая тэрыторыя”. Яна атрымалася лірычнай і задуменнай, пяшчотнай і светлай, вытанчанай і ўзнёслай.
Далей
На людным месцы
“Я жыву, і значыць — я кахаю!”
Мы пазнаёміліся так. У аўторак (яшчэ і дзевяці ранку не было) у рэдакцыю патэлефанавала загадчыца Пятрышкаўскай (Мінскі раён) сельскай бібліятэкі Алена Макарчык. Выклала прыкладна наступнае. Ёй надакучылі шматлікія памылкі ў беларускіх часопісах і газетах, а таксама — грубыя моўныя недакладнасці, мякка кажучы, дыктараў ды вядучых нашага тэлебачання. “Я і не тэлефанавала б, — працягвала Алена Васільеўна, — каб не разгарнула № 4 “К” і ў адной з інфармацый у слове “атрымліваюць” не знайшла мяккага знака!” І гэта, па словах бібліятэкара, стала апошняй кропляй у чашы цярпення. Бо, маўляў, “К” яна паважае не толькі з-за таго, што газета патрэбна ў працы, але і па прычыне яе моўнай чысціні.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры Гістарыёграф
Ён быў першым ва ўсім
Памяці музыканта і выкладчыка Валерыя Грыгарука
Увесну ў Брэсце пройдзе Першы абласны конкурс юных выканаўцаў на духавых і ўдарных інструментах імя Валерыя Грыгарука. Напярэдадні ў лютым у той жа зале Брэсцкага музычнага каледжа адбудзецца вечар яго памяці, дзе выступяць не толькі яго “дзеці” — выпускнікі розных гадоў, але і “дзеці яго дзяцей” — іх лепшыя выхаванцы. Наспеў час ушанаваць памяць гэтага выбітнага музыканта і педагога.
Далей
Суботнія сустрэчы
Няма чаго баяцца гледача
Тэатру лялек неабходны індывідуальнасці
Здавалася б, ужо колькі тэатр імкнецца разбурыць чацвёртую сцяну, што разводзіць па розныя бакі акцёра і гледача, але часцяком тая барацьба не ідзе далей за словы. Ды і само тэатральнае жыццё для публікі занадта рэгламентаванае: у фае — да першага званка, пасля трэцяга і да фінальнай заслоны — у глядзельнай зале, а далей — праз гардэроб ды на выхад. Многім не хапае ваколтэатральнай атмасферы, але ці не самі тэатралы баяцца размовы са сваёй аўдыторыяй? Пра закрытасць ад публікі, перспектывы прафесіі лялечніка і чаканне новага тэатральнага дома “К” пагутарыла з галоўным рэжысёрам Брэсцкага тэатра лялек Аляксандрам ЯНУШКЕВІЧАМ.
Далей
Творца пра творцу
Вера ў прадвызначанасць
Да юбілею Леаніда Шчамялёва
У свет, створаны гэтым майстрам, уваходзіш радасна і лёгка. Гэты свет адкрыты і ўсхваляваны, мужны і празрыста чысты. Людзі ў ім вылучаюцца спакойнай прыгажосцю, дабрынёй, схільнасцю да развагаў “пра час і пра сябе”. Мастак асэнсоўвае рэчаіснасць і дае ёй другое жыццё, адлюстроўваючы на палатне свае адносіны, свой настрой, сваю любоў. Дзякуючы творам Шчамялёва, мы быццам заглядваем у душу чалавека і праз яго барацьбу, шчасце, надзею, веру, смутак увачавідкі адчуваем рытмы часу.
Рытмы часу і думкі жывапісца. Бо кожнае палатно, як прасвятленне чалавечай сутнасці, дае адказ на пытанне, што шукае, што сцвярджае, што адстойвае сам творца, сведчыць аб яго адносінах да жыцця, раскрывае пафас яго творчасці. І таму любы твор мастака ў роўнай меры становіцца яго праграмай і споведдзю.
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры Хлопцы з нашага двара
Два Міхаілы ў лёсе Алега
Беларусаў, асабліва творчых, раскідана па свеце нямала. Хтосьці з іх за межамі радзімы асаблівага поспеху не дасягнуў, але ёсць і тыя, хто не выходзіць са святла сафітаў. У іх ліку — Алег БЛЯХАРЧУК, які ўжо шмат гадоў з’яўляецца салістам знакамітага Хору Турэцкага. Калі мы дамаўляліся на інтэрв’ю, ён папрасіў мяне задаваць яму не толькі сур’ёзныя пытанні, што я і паспрабаваў зрабіць.
Далей
Праз гасцінец
Клуб-бібліятэка ў “бермудскім трохкутніку”
Ці “бесперспектыўная” культура Балашэвічаў?
Пасля таго, як я пабываў у гэтым населеным пункце, зразумеў, чаму так баліць сэрца за сельскія бібліятэкі ў рэдактара аднаго з аддзелаў “К” Яўгена Рагіна — шматгадовага іх “даследчыка”. Чаму так непакоіцца яго душа за вёскі, якія з нейкага моманту пачынаюць лічыцца “бесперспектыўнымі”. Я пастараўся быць акуратным у апісанні ўсяго ўбачанага ў Балашэвічах. Найперш таму, што не хацеў незнарок зачапіць пачуцці жыхароў вёскі, якія шчыра вераць: самае лепшае і ў іх, і ў роднай старонкі — яшчэ наперадзе.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |