Свежы нумар
Тэндэнцыі
Што памятаюць Мірскія муры
12 жніўня ў Музеі “Замкавы комплекс “Мір” адбылася вечарына-рэквіем, прысвечаная 75-ай гадавіне знішчэння мясцовага гета. На мерапрыемстве прысутнічалі прадстаўнікі Саюза беларускіх яўрэйскіх грамадскіх аб’яднанняў і абшчын, нашчадкі праведнікаў Соф’і і Ігната Ермаловічаў, навукоўцы, мясцовыя ўлады і жыхары Міра.
Далей
“Лявоніха” ў Паднябеснай
У гэты чацвер у Кітай адправіўся хор хлопчыкаў і юнакоў Рэспубліканскай гімназіі-каледжа пры Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі. Мэта — удзел у Чэндускiм міжнародным тыднi музыкі для дзіцячых хораў.
Далей
Напярэдадні новага года. Навучальнага
На тыдні ў Прэс-цэнтры Дома прэсы адбылася прэс-канферэнцыя па тэме “Дадатковая адукацыя дзяцей і моладзі: новыя прапановы ў будучым навучальным годзе”. Удзел ў ёй узялі намеснік дырэктара Нацыянальнага цэнтру мастацкай творчасці дзяцей і моладзі Міністэрства адукацыі Беларусі Ларыса Ісачкіна, дырэктар Рэспубліканскага цэнтру экалогіі і краязнаўства Алена Ануфровіч, дырэктар Рэспубліканскага цэнтру інавацыйнай і тэхнічнай творчасці Сяргей Сачко. Міністэрства адукацыі прадстаўляла галоўны спецыяліст упраўлення сацыяльнай, выхаваўчай і ідэалагічнай работы Таццяна Драпакова.
Далей
Рарытэт ад Мамонічаў
Паводле добрай завядзёнкі, бадай ніводная культурная акцыя нацыянальнага маштабу ў нашай краіне не адбываецца без удзелу, у той ці іншай форме, галоўнай скарбніцы дзяржавы — Нацыянальнага мастацкага музею. Вось і цяпер, калі Беларусь святкуе 500-годдзе нацыянальнага кнігадрукавання, ён не мог застацца ўбаку. У верасні Нацыянальны мастацкі ладзіць выставу, на якой будзе прадстаўлена выданне Евангелля 1600 года. Рарытэтных друкаваных беларускіх Евангелляў у фондах музея пятнаццаць. Згаданае — самае старое. Пра гэта паведаміў журналістам на прэс-канферэнцыі генеральны дырэктар Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь Уладзімір Пракапцоў.
Далей
"К" інфармуе
Нібы прысеў пасля канцэрта...
Адзін месяц і чатырнаццаць гадоў. Роўна столькі спатрэбілася скульптару Аляксандру Каструкову, каб зрабіць помнік народнаму артысту СССР і Беларусі, заснавальніку ансамбля “Песняры” Уладзіміру Мулявіну, які днямі ўсталявалі ў Мінску.
Далей
Форум: гаворым пра актуальнае!
Аддаць усё…
Дзе баланс паміж культурнымі правамі чалавека і манаполіяй аўтара?
Восенню на разгляд у Палату прадстаўнікоў павінны патрапіць папраўкі ў Закон аб аўтарскім праве. Мы ўжо распавядалі, якія пытанні паўсталі перад распрацоўшчыкамі змяненняў і дапаўненняў (“К” №19). Сярод найбольш дыскусійных — розгалас вакол дагаварных адносін. У заканадаўства прапануецца ўвесці спрошчаны механізм заключэння ліцэнзійнага дагавору па прынцыпе адкрытых ліцэнзій. Паспрабуем разабрацца, у чым іх асноўныя прынцыпы, як яны дзейнічаюць і ці запатрабавана гэтая форма ў рэаліях Беларусі.
Далей
Калонка рэдактара
“Няправільны” музейшчык
На мінулым тыдні музейная — і, шырэй, культурная — грамадскасць горача абмяркоўвала звальненне загадчыка Музея-сядзібы Міцкевічаў “Завоссе” Анатоля Еўмянькова. Дырэктар Дзяржаўнага музея гісторыі беларускай літаратуры Зміцер Яцкевіч не працягнуў з ім кантракт. Нешараговы розгалас гэтай падзеі абумоўлены відавочнай неардынарнасцю самога загадчыка. Наконт апошняй меркаванні, як прынята казаць, падзяліліся. Адвакаты Анатоля Еўмянькова — гэта шараговыя наведвальнікі Завосся. А вось за форумнымі нікамі “пракурораў” мне чамусьці бачацца твары таго-сяго з прафесійных музейшчыкаў.
Далей
Дзяжурны па нумары
“Матылькі тут не жывуць”
4 жніўня Мікалаю Селешчуку споўнілася б 70 год. Мастак не паспеў састарыцца. Ён загінуў у Італіі у 1996 годзе, не дажыўшы да “палцінніка”. Вясковец з Берасцейшчыны зрабіў выдатную творчую кар’еру ў сталіцы, стаў адным з самых паспяховых мастакоў Беларусі, і што найбольш важна — першым прафесіяналам, які адкрыта ўвёў у наша мастацтва выяўленчыя і сэнсавыя коды, адпавядаючыя тагачаснай заходняй эстэтыцы. Да Селешчука ў Савецкім Саюзе носьбітам еўрапейскай культурнай ментальнасці лічылася Прыбалтыка, ён жа пасунуў “захад” далей на Усход. Ці наблізіў Усход да “захаду” — гэта як каму болей падабаецца. Варта адзначыць і тое, што ён не паехаў самасцвярджацца за мяжу. Ягоная майстэрня заўжды была ў Мінску. Селешчук ўсяго дасягнуў тут, не адрываючыся ад родных каранёў, сілкуючы творчасць нашай рэчаіснацю, гарманічна спалучаючы мастакоўскі касмапалітызм з натуральнай беларускасцю.
Далей
Праекты развіцця: культура рэгіёнаў На маю думку...
Пэндзаль вінаграду
Не будучы філолагам па прафесіі і не ведаючы, на жаль, беларускай мовы з усёй дасканаласцю, усё ж адчуваю яе да такой ступені, каб дастаткова часта пакутваць ад тых “перлаў”, што цяпер часам прыходзіцца чуць з вуснаў некаторых медыйных асоб, якія думаюць, што размаўляюць на беларускай мове.
Далей
Праекты развіцця
Людзі старэюць, абрады застаюцца
Карэспандэнт “К” пабываў у глыбінцы і пераканаўся, што народная творчасць там жыве. А вось з “маладой крывёй” — пакуль праблема
На гэты раз “У тур са сваім журналістам” адправілася здымачная група тэлепраграмы “Наперад у мiнулае”, якая выходзіць на канале “Беларусь 3”. Нагадаем, што яе робіць знакамітая пара Вечараў: Аксана з’яўляецца аўтарам і вядучай, Анатоль — рэжысёрам, гукарэжысёрам і мантажорам. Мы палічылі, што і справаздача аб медыйнай творчай экспедыцыі ў беларускую глыбінку адпавядае ідэі цыклу актуальных матэрыялаў, бо што як не тур ёсць шматгадовыя паездкі тэлевізійшчыкаў па краіне з пэўнай мэтай?
Далей
Prof-партфоліа
“РастОк” нагадвае мурашнік
Барысаўшчына: інтэрактыў чытацкага саўдзелу
У маі Барысаўская цэнтральная раённая бібліятэка імя Івана Каладзеева прырасла яшчэ на адну структуру. Працэс натуральны. Той, хто ідзе наперад, пастаянна пашыраецца ды паглыбляецца. Так растуць карані і галіны яблыні, дагледжанай дбайным садаводам. Гаворка — пра інтэрактыўны дзіцячы цэнтр адукацыі і вольнага часу “РастОк”. Для нас такое ўтварэнне — прарыўнае, для Заходняй Еўропы — звыклая з’ява. Мы, па маім цвёрдым перакананні, — не горшыя. Проста, толькі вучымся працаваць з асэнсаваным вынікам.
Далей
Соцыум: праблемны аспект культуры
Анатомія глінянай архаікі
Як сенненскія майстры адраджаюць рамесніцкія традыцыі
Жыў-быў глінамес. Звалі яго Генадзь Глухароў. У пасёлку Труд, дзе працавала цагельня, ведаў яго кожны дарослы і кожны малы. Не толькі цэглай славілася прадпрыемства, але і цэхам, дзе посуд выпускаўся. Дык вось, Генадзь Пятровіч за змену “накручваў” да ста гаршкоў ды гладышаў. А пасля змены вырабляў на радасць дзятвы адмысловыя гліняныя свістулькі. Сёлета Глухарову споўнілася б 80 гадоў. І цагельня ўжо не працуе. А вось цудоўная мясцовая гліна засталася, ёю і па сёння карыстаюцца майстры Сенненскага раённага дома рамёстваў. Засталася і памяць пра архаічную свістульку, якую ўсе цяпер называюць Глухароўскай.
Далей
аКно ў свет
Каламкары, сары, патачытра...
Індыйская калекцыя
Нацыянальны мастацкі славіцца найперш сваімі грунтоўнымі калекцыямі беларускага і рускага жывапісу. Але, вядома, тэматычны дыяпазон яго здабыткаў куды шырэйшы. Прадстаўлена там, сярод іншага, і экзатычнае для нас мастацтва Індыі. Пра гэта мала хто ведае, бо выстаўлялася яно толькі двойчы — апошні раз ажно ў 2005 годзе. Хаця калекцыя даволі прадстаўнічая: у зборы знаходзіцца каля 150 адзінак — узораў ткацтва і жывапісу, твораў з металу і дрэва, упрыгожванняў і рытуальных аксесуараў. У пастаяннай экспазіцыі можна ўбачыць літаральна некалькі экспанатаў — тканую храмавую завесу каламкары, металічны ваенны шчыт са сцэнамі палявання ды арнаментаваны посуд. У ліпені дадаліся яшчэ два сланы — драўляны з інкрустацыяй белым дрэвам і мармуровы са шматкаляровым роспісам эмалевымі фарбамі і інкрустацыяй шклом (на здымку справа), якія музею ў якасці падарунка перадаў пасол Індыі Саксэн Панкадж. Усё астатняе багацце — у фондзе, і нам пашчасціла даведацца, што там хаваецца.
Далей
Крытычная маса
Крыкам клічнік не паставіш
Маладзёжны на ростанях
Беларусі дзяржаўны маладзёжны тэатр працягвае актыўна папаўняць свой рэпертуар. Колькасць прэм’ер за сезон дасягае сямі-васьмі, улічваючы ранішнікі. Паводле рэпертуару — пераважна камедыі. Паводле ўдзелу ў фестывалях — эксперыментальныя спектаклі. Як жа разабрацца ў гэтай дзіўнай арыфметыцы?
Далей
Prof-партфоліа:досвед прафесіяналаў у культуры
Адкуль узнікае “Не веру!”
“…Прыгажуня” і “Жаніхі” на фоне “Вішнёвага саду”
Чым далей, тым больш пачынаю верыць у гараскопы. Пэўна, Беларускі дзяржаўны акадэмічны музычны тэатр быў заснаваны не ў самы ўдалы дзень. Бо за кожным пробліскам святла і надзеі там раптам насоўваецца хмара праблем. Не стаў выключэннем і фінал сезона. За апошнія тры месяцы да адпачынку там паставілі тры паўнавартасныя вялікія прэм’еры — рознай мастацкай вагі. Прааналізуем?
Далей
На ўсіх сястрыцаў не стае завушніцаў
25-годдзе Новага драматычнага тэатра
Падвядзенне вынікаў сезона ў асобна ўзятым тэатры — справа добрая. І робіцца гэта зазвычай паўсюдна, дырэктарам ці мастацкім кіраўніком, часта нават на зборы трупы ў пачатку наступнага сезона. Сталічны Новы драматычны тэатр, святкуючы сваё 25-годдзе, паступіў іначай: зладзіў цэлы “карпаратыўны” фестываль “Сустрэчы ў Новым”, дзе паказаў лепшыя спектаклі апошніх двух гадоў. Запрасіў крытыкаў, склаў журы, якое пасля кожнага прагляду ладзіла публічныя абмеркаванні і, у завяршэнне, адзначыла лепшыя акцёрскія працы.
Далей
На людным месцы
На залатым ганку...
Сёлета Піншчына пабагацела на новы раённы фэст: у каляндар святаў раёна ўнесена традыцыйная сустрэча былых і сённяшніх жыхароў вёскі Пагост-Загарадскі пад назвай “Пагост сустракае землякоў”. Значыцца, наступным разам мерапрыемства будуць ладзіць з дапамогай раённых ўлад.
Далей
ART-блог: беларускае мастацтва
Неба, крылы ды сябры
Мы ўсе — родзічы, сваякі і суседзі
Калі вы ў апошні раз хадзілі ў госці ці прымалі іх? А вось работнікі культуры Іўеўшчыны робяць гэта з зайздросным пастаянствам. Запрашаюць да сябе суседзяў, потым самі адпраўляюцца на гасцяванне. Падчас нашага з Канстанцінам Антановічам журналісцкага аўтатура пабывалі ў гарадскім пасёлку Юрацішкі як раз у той момант, калі кіраўнік мясцовага дома культуры Алена Гурына рыхтавалася да свята “Добры дзень, суседзі” і чакала гасцей з вёскі Лаздуны. Крыху пазней мы прысвяцім культуры Іўеўскага раёна асобны вялікі матэрыял.
А цяпер — пра навіну, што з’явілася днямі ў сацыяльных сетках: “суседскае” свята ў Юрацішках прайшло, як і заўжды, удала і аблашчыла цяплом сяброўства кожнага з удзельнікаў. Былі падведзены вынікі конкурсу “Лепшы гаспадар сядзібы” і “Першы кулінар”. Пасля канцэртнага выступлення мастацкай самадзейнасці прайшла начная дыскатэка. Цяпер работнікі культуры Юрацішкаў самі збіраюцца ў госці.
Далей
Суботнія сустрэчы
Партытура ТЭАРТа
"Наша задача — палепшыць аўру Мінска"
Электратэатр, sound-драма, неакласіка, дакументальны, пластычны тэатр, перфоманс… Гэта няпоўны пералік жанраў пастановак, які сабраў ў сёлетнюю праграму Міжнародны форум тэатральнага мастацтва “ТЭАРТ”. Якім чынам арганізатарам форуму ўдаецца прыводзіць і паказваць у Мінску нашумелыя пастаноўкі еўрапейскай сцэны? Як складаецца бюджэт? Як можна ахарактарызаваць сённяшні этап беларускага тэатру праз прызму фестывалю? Пра менеджмент праекта і асаблівасці яго ажыццяўлення на лакальнай глебе гутарым з дырэктарам форуму Анжалікай КРАШЭЎСКАЙ.
Далей
Сэлфі: творца пра твор
Шык і меч
Жаноцкасць пад бронзавым панцырам
Помнік княгіні Анастасіі Слуцкай — заступніцы беларускага горада, які ўзгадваецца яшчэ ў “Аповесці мінулых гадоў” — усталявалі летась да 900-годдзя Слуцка. Вобраз арыстакраткі-ваяўніцы створаны скульптарам Сяргеем АГАНАВЫМ. Пра тое, як “скроіць” спадніцу, якая пасавала б даспехам, і прымірыць бронзу з гранітам — у размове з мастаком.
Далей
Рэпарцёрскі марафон
Ініцыятыва, на шчасце, заразлівая
Небезнадзейная Sprava новага племені
Абрысы паўзруйнаванай Свята-Троіцкай (або Белай) царквы мы прызвычаіліся бачыць на тле бязлюдных краявідаў. Але ў мінулыя выхадныя там упершыню за шмат-шмат гадоў усё было іначай: вірлівая людская плынь, музыка, паветраны шар у начным небе, гульня ценяў на пашарпаных мурах ад простай, але вынаходлівай падсветкі. Фестываль Sprava, які прайшоў ля тых муроў, атрымаўся бадай ідэальным паводле ўсіх складнікаў: назвы і айдэнтыкі, праграмы, атмасферы, арганізацыі. Але самае галоўнае — ягоны неверагодна аптымістычны грамадскі пасыл.
Далей
Погляд з XXI стагоддзя
“Жалезная лэдзі” асветы
Камісар, які аднаўляў тэатры і дбаў пра абутак для класіка
22 жніўня спаўняецца 115 гадоў з дня нараджэння наркама асветы БССР, начальніка Упраўлення па справах мастацтваў пры СНК БССР Еўдакіі Уралавай. Гэтую постаць цяперашнія гісторыкі ацэньваюць супярэчліва — што наогул характэрна для вызначэння імі дзяржаўных дзеячаў таго часу. Але на яе карысць можна прывесці моцныя аргументы. Менавіта пры Уралавай пісьменнасць сярод беларусаў упершыню ў гісторыі дасягнула 85%. І менавіта яна ў цяжкія ваенныя гады здолела зберагчы патэнцыял нашай адукацыі, навукі і культуры.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Новы нумар Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці |