Уступная кампанія — гэта свайго кшталту сяўба. Такое трапнае і паэтычнае параўнанне прагучала з вуснаў першага намесніка кіраўніка Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь і старшыні Дзяржаўнай камісіі па кантролі за ходам падрыхтоўкі і правядзення ўступных экзаменаў у 2007 годзе Анатоля Рубінава на прэс-канферэнцыі, прысвечанай кантролю за правядзеннем уступных экзаменаў. Ён падкрэсліў, што ўступныя экзамены маюць на Беларусі такую самую маштабную і ўсеабдымную ўвагу дзяржавы, як і клопат пра хлеб штодзённы. Яно і зразумела: што пасееш, тое і пажнеш. Ад аб’ектыўнасці вынікаў уступнай кампаніі самым непасрэдным чынам залежыць прафесійная якасць спецыялістаў, якім у хуткім часе наканавана рабіць свой унёсак у стварэнне будучыні краіны. Конкурс у “творчыя” ВНУ сёлета быў традыцыйна высокі. На адно месца ў Беларускім дзяржаўным універсітэце культуры і мастацтваў прэтэндавала 3,6 абітурыенты (летась іх было ўсяго тры). За права стаць студэнтам Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў змагалася больш як пяць чалавек на адно месца, у Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі лічба была сціплейшая. Зрэшты, у акадэмію музыкі паступаюць пераважна ўжо спраўджаныя музыканты, за плячыма якіх — лаўрэацтва на міжнародных конкурсах. Цэнтралізаванае тэсціраванне, якое праходзяць таксама і абітурыенты “творчых” ВНУ, цяпер ужо не ў навіну. І, як запэўніў падчас прэс-канферэнцыі А.Рубінаў, штогод яго метадалогія ўдасканальваецца, абрастае належнай навуковай базай, а складаная сістэма падліку балаў, бадай, выключае “фактар выпадковасці”. Нядаўняя інавацыя мае перад сабой адзіную мэту — вызваліць экзаменацыйны вынік ад суб’ектыўных прыхільнасцей выкладчыка і тым самым выключыць карупцыю ды небезвядомы “блат”.

17 ліпеня на пасяджэнні Прэзідыума Савета Міністраў РБ па выніках першага паўгоддзя былі разгледжаны пытанні выканання даручэнняў Кіраўніка дзяржавы ў сферы кінематаграфіі і развіцця кінагаліны ў цэлым.

Вёска Прылукі, што ў Мінскім раёне, знакамітая не толькі мясцовым старасвецкім паркам-помнікам садова-паркавага мастацтва канца XVII — пачатку XVIII стагоддзяў; не толькі адмысловым палацам Эмерыка Гутэн Чапскага — дзяржаўнага дзеяча ХІХ стагоддзя, віцэ-губернатара Ноўгарада і Пецярбургскай губерні, калекцыянера і мецэната. Духоўнасць сённяшніх Прылукаў трымаецца на Цэнтры народнай творчасці, дзейнасць якога наўпрост уплывае на змест выхаваўчай работы мясцовага дзіцячага садка, Прылуцкай сярэдняй школы (знаходзіцца ў вёсцы Атоліна, што амаль злілася з Прылукамі, і прымае вучняў з сямі паселішчаў сельсавета — культурніцкай зоны абслугоўвання ЦНТ). Дый немалая частка навукоўцаў Інстытута аховы раслін Нацыянальнай акадэміі навук, які месціцца ў палацы Чапскага, — даўнія і актыўныя ўдзельнікі мерапрыемстваў, што ладзіць на працягу года Цэнтр народнай творчасці — не шараговы сельскі клуб, а творчая лабараторыя па вышукванні і апрабаванні новых падыходаў у справе захавання беларускай культуры. Тутэйшы даследчы інстытут клапоціцца пра захаванне гародніны, садавіны і збожжавых з выкарыстаннем унікальных біяпрэпаратаў айчыннай вытворчасці, а ЦНТ дбае пра экалогію нацыянальнай душы, беручы пры гэтым на ўзбраенне не менш адметныя тэхналогіі развіцця і захавання вясковых талентаў. Як хлебная ніва пачынаецца з коласа, так ніва культуры пачынаецца з асобы. У Прылуках гэта найперш асоба Леаніда Волчака — дырэктара Цэнтра народнай творчасці. Не было б яго — невядома, на якія пуцявіны збілася б культасветшчыраванне ў гэтых адмысловых на культурную спадчыну мясцінах.