Свежы нумар
Мастацкі дзённік Антона СІДАРЭНКІ
ЯГО ВЯЛІКАСЦЬ БЛАКБАСТЭР
У адыходзячым годзе пра фінансы гаварылі куды больш, чым пра кіно. Зразумела: спачатку — хлеб, відовішчы потым. Відовішчаў, аднак, хапала. Гледачоў у кінатэатрах хоць не нашмат, але пабольшала, рэпертуар пашырыўся, выбар на паліцах з дыскамі павялічыўся. Здавалася б, хвалявацца за самае папулярнае мастацтва не трэба. Ці так гэта?
Далей
Тэма нумара
ДЭМАГРАФІЯ ТВОРЧАСЦІ-3
Бытуе досыць устойлівае меркаванне, што кожнае новае пакаленне спавядае ў творчасці «ўласную рэлігію», існуе ў асобнай, абумоўленай зменлівымі рэаліямі сістэме эстэтычных каардынат. Ці слушна так лічыць? Ці ёсць яны — вечныя каштоўнасці, непадуладныя павевам часу?
Далей
Паралелі
ПРАДМЕТ ЯК ПРАТЭЗ
Пра беларускае дэкаратыўна-прыкладное мастацтва напісана шмат: вытокі ўзнікнення твораў, асаблівасці тэхнікі і матэрыялаў... Логіка стварэння гэтых работ больш-менш ясная і зразумелая. Але чым жывуць майстры па-за межамі Беларусі? Асабіста для мяне тут больш пытанняў, чым адказаў. Таму надзвычай цікава было сустрэцца з мастаком, які распачаў
сваю прафесійную адукацыю ў Беларусі, а завяршыў
яе і рэалізаваўся як творца ў Амерыцы.
Гутарка з Яўгеніяй Кагановіч адбылася ў Мінску,
у горадзе, дзе яна нарадзілася і куды вярнулася праз 17 гадоў. Прайшоўшы шлях ад простага супрацоўніка ювелірнай майстэрні да загадчыцы кафедры дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва універсітэта ў горадзе Мілуокі, Яўгенія набыла унікальны вопыт. Акрамя таго, яна — насамрэч неардынарны мастак.
Далей
Культурны пласт
ІКАНАПІС ХХІ СТАГОДДЗЯ
«Калі нябачны, ахінуты плоццю, робіцца бачным,
тады выяўляй падабенства Таго, Хто з’явіўся, накрэслівай на дошках і выстаўляй для сузірання». гэтыя словы (належаць яны багаслову, філосафу і паэту Іаану Дамаскіну) напісаны ў VIII стагоддзі. ХХІ стагоддзе — час стварэння ікон, якія абсалютна арганічна «ўпісаліся» ў пастаянную экспазіцыю Музея старажытнабеларускай культуры Нацыянальнай акадэміі навук.
Далей
Кропкі над «і»
БІЕНАЛЕ: НАВАТАРСТВА І КАНФАРМІЗМ
Біенале жывапісу, графікі і скульптуры — мерапрыемства для Беларусі новае і нязвыклае. Але кіраўніцтва Саюза мастакоў мяркуе зрабіць яго традыцыйным, а таксама чаргаваць гэтае буйное свята станковага мастацтва з біенале дэкаратыўна-прыкладной творчасці. Сёлетняя экспазіцыя заняла ўсе плошчы сталічнага Палаца мастацтва. Работы адбірала камісія, якую склалі старшыні секцый і асобныя мастакі. У выніку да экспанавання былі дапушчаны 350 твораў 285 аўтараў з Мінска, Віцебска, Гродна. Усе працы выкананы ў 2007—2008 гадах.
Сімвал акцыі — кола: знак сонца, зямлі і неба,
што натхняе на творчыя здзяйсненні.
Далей
УГЛЯДЗІСЯ Ў ТВАР
V Міжнародны фестываль монаспектакляў «Я» напрыканцы восені прайшоў у Мінску і для прыхільнікаў тэатральнага мастацтва стаўся падзеяй нечаканай, нават раптоўнай. Зрэшты, на стабільнасць і прадказальнасць у справах такога кшталту ў наш час разлічваць даволі цяжка. Дый не кожны здатны за чарговы культурны праект змагацца да апошняга. Тым не менш, монафестываль у Беларусі ў чарговы раз адбыўся. Меў усе прыкметы вонкавай сціпласці, праходзіў у адзін, а не ў два этапы, як папярэдні,
і ўсё ж ранейшы мастацкі ўзровень захаваў. Сваю адметнасць і прысутнасць у агульнай плыні тэатральнага працэсу пацвердзіў. Арганізатарамі V Міжнароднага фестывалю монаспектакляў «Я» гэтым разам зрабіліся Беларускі цэнтр Міжнароднага інстытута тэатра (ЮНЕСКА), Нацыянальная камісія па справах ЮНЕСКА ў Рэспубліцы Беларусь, Беларуская акадэмія мастацтваў, Літоўскі цэнтр культуры, адукацыі і інфармацыі.
Далей
КАТЭГОРЫІ ПРАСТОРЫ І ЧАСУ
Ва ўмовах імклівага развіцця тэхналагічных
і гуманітарных ведаў структура мыслення мяняецца надзвычай хутка. Са зменай парадыгмы ў мастацкай і навуковай карцінах свету і пераходам ад пісьмовай культуры да экраннай звязана інтэграцыя тэхналогій і гуманістыкі. Пра гэта сёння шмат гавораць...
Аднак усе гэтыя павярхоўныя размовы не адмяняюць неабходнасць глыбокага асэнсавання сучасных мастацкіх працэсаў.
Далей
Постаць
АЛЯКСАНДР АНІСІМАЎ: ПРОСТА ЗОРКА
Тэатры і аркестры, з якімі супрацоўнічаў і супрацоўнічае Аляксандр Міхайлавіч Анісімаў, — а яны належаць самым розным краінам Усходняй і Заходняй Еўропы, Азіі, Паўднёвай і Паўночнай Амерыкі і нават Аўстраліі, — выклікаюць павагу. Мала хто з дзеячаў беларускай музычнай культуры карыстаецца такім поспехам — без перабольшання! — ва ўсім свеце. Мала хто зрабіў такую яркую, бясспрэчную, маштабную міжнародную кар’еру.
У тэатральных кулуарах неаднойчы даводзілася чуць, як Анісімава называлі «лятучым галандцам». Хтосьці вымаўляе гэтыя словы
з захапленнем, хтосьці — з іроніяй, але ўсе аддаюць належнае яго імклівасці, нястомнай празе ўсё новых і новых творчых уражанняў.
Як жа ён выглядае зблізку — легендарны дырыжор, заслужаны дзеяч мастацтваў Расіі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі, неаднаразовы лаўрэат прэстыжнай тэатральнай прэміі «Залатая маска»?
Чым заклапочаны, з якой нагоды радуецца, пра што думае, якія планы строіць?
Далей
У майстэрні
МАКСІМ ПЯТРУЛЬ: "ДАРОГА НА ЎСХОД -- МОЙ ШЛЯХ ДА СЯБЕ"
Майстэрня мінскага скульптара Максіма Петруля — невялічкая студыя ў мансардзе пад дахам высотнага будынка. Але гэта, скажам так, толькі яе цэнтральная частка. Тут месцяцца камп’ютэр
і бібліятэчка, ствараюцца невялікія макеты і мадэлі — і нараджаюцца вялікія мастацкія задумы, якіх не можа не мець малады творца.
А вось сапраўдная скульптурная майстэрня Максіма Петруля — з’ява шырэй няма куды, бо гэта — пляцоўкі скульптурных сімпозіумаў некалькіх краін. Самая ўлюбёная — Кітай. Таму, калі Максім распавядае нават пра звычайныя творчыя моманты, гучаць прыгожыя
і загадкавыя словы : Фучжоу, Куньмін, Харбін, Пекін...
Далей
Мастацкі дзённік Таццяны МУШЫНСКАЙ
БАЛЕТ, БАЛЕТ, БАЛЕТ...
У апошнім дзённіку года хацелася б аб’яднаць самыя адметныя, яркія і знакавыя падзеі, што адбываюцца ў адным жанры музычнага тэатра — балетным. Прычым, адбываюцца ў розных краінах — Расіі, Украіне, Беларусі...
Далей
Мастацкі дзённік Алесі БЕЛЯВЕЦ
ІДЭЯ - ПРАЕКТ - ВЫСТАВА
Восень прынесла мноства адметных фатаграфічных падзей: персанальныя выставы займалі самыя нечаканыя плошчы (з выставачнай прасторай па-ранейшаму праблемы), грунтоўныя экспазіцыі адбываліся ў музеях і галерэях, асабліва зацікавілі міжнародныя кантакты і сур’ёзныя прадуманыя выставачныя праекты. У Мінску прайшлі V маладзёжныя Дэльфійскія гульні дзяржаў — удзельніц СНД, якія ўключалі ў сябе і конкурс у намінацыі «Фатаграфія».
Далей
Мастацкі дзённік Наталлі ШАРАНГОВІЧ
САЛОДКІ МІФ ГЛАМУРУ
Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі Нінэль Шчасная адзначыла сваё 75-годдзе. Мастачку вылучае рознабаковасць інтарэсаў і творчых прыхільнасцей: яна займаецца жывапісам, станковай і кніжнай графікай, архітэктурай, манументальнымі роспісамі, аздабленнем інтэр’ераў. Сярод герояў работ — Францыск Скарына, Еўфрасіння Полацкая, Уладзімір Дубоўка, Іван Шамякін... Творчай манеры мастачкі ўласцівы мяккасць і лірызм светаадчування, арыгінальнасць колеравага бачання, імкненне да пластычных эксперыментаў. Зараз Нінэль Шчасная рыхтуецца да персанальнай выставы. Акрамя ўласных работ, мяркуе прадставіць графіку і жывапіс дачкі Лады.
Далей
Мастацкі дзённік Людмілы ГРАМЫКА
З ЛЮБОЎЮ ДА АКЦЁРА
Нядаўна нехта са знаёмых тэатралаў заўважыў, што Мікалай Пінігін часам беспадстаўна моцна захапляецца драматургіяй. Пятра Гладзіліна, напрыклад. Маўляў, нічога геніяльнага ў творах Гладзіліна няма. Магчыма, і няма... Толькі менавіта «беспадстаўнае» захапленне драматургіяй зусім небеспадстаўна прыводзіць Пінігіна да стварэння выдатных спектакляў. А «беспадстаўнае» захапленне тэатрам — гэта якраз тое, чаго нашым тэатральным дзеячам сёння так не стае. Ды толькі што атрымаецца, калі беспадстаўна не захапляцца і не любіць? Уявіце: вось драматургі, якія не любяць свае п’есы... Вось рэжысёры, якія не любяць свае пастаноўкі... Вось сцэнографы, якія не любяць свае дэкарацыі... Вось акцёры, якія не любяць свае ролі... А вось гледачы, што не любяць тыя спектаклі, якія не любяць драматургі, рэжысёры, акцёры, сцэнографы.....
Далей
Post factum
ЗА ПЯЛЁСТКАВАЙ ФІРАНКАЙ
«Балада пра белую вішню»
Святланы Клімковіч.
Рэжысёр Аляксей Ляляўскі.
Мастак Таццяна Нерсісян.
Беларускі дзяржаўны тэатр лялек.
Далей
АДЗІНОТА Ў ГЛЯДЗЕЛЬНАЙ ЗАЛЕ
«Нататкі звар’яцелага музыкі».
Інсцэніроўка Наталлі Башавай
паводле «Нататак вар’ята» Мікалая Гогаля.
Рэжысёр Наталля Башава.
Мастак Дар’я Волкава.
Беларускі рэспубліканскі тэатр юнага гледача.
Далей
КАНЦЭРТ ДЛЯ АРКЕСТРА І РАЙСКАЙ ПТУШКІ
«Галасы Бацькаўшчыны».
Нацыянальны акадэмічны
народны аркестр Рэспублікі Беларусь
імя Іосіфа Жыновіча.
Салістка Людміла Лазарчык.
Беларуская дзяржаўная філармонія.
Далей
НА ТРЭЦІ РАЗ У КАЗЦЫ ЎСЁ ЗБЫВАЕЦЦА?
Апынуўшыся на фестывалі са сталымі традыцыямі, мы адразу звяртаем увагу на яго адметнасці, але бачым толькі верхнюю частку айсберга. Калі ж новы фестываль нараджаецца на нашых вачах, здаецца, мы ведаем пра яго ўсё, але не заўважаем звыклых «дробязей». Улічваючы гэта, паспрабуем, тым не менш, высветліць, як вырас за тры гады свайго існавання Міжнародны фестываль Юрыя Башмета.
Далей
НА КОЛАХ — НЕ ПАД КОЛАМІ
7 кастрычніка ў Нацыянальнай школе прыгажосці пры падтрымцы імпарцёра Volkswagen у Беларусі адкрыўся арт-праект «Кола». У праекце прынялі ўдзел вядомыя мастакі і дызайнеры, фатографы і перформеры. На суд гледачоў, ад меркавання якіх залежаў лёс Гран-пры (1500 у.а.), быў прадстаўлены 21 мастацкі праект.
Далей
КРОКІ ДА ВЯРТАННЯ
У галерэі «NOVA» адкрылася выстава «Валерый Лабко. Вяртанне. Крок 2». Гэты майстар фатаграфіі ў апошнія дзесяцігоддзі свайго жыцця рэалізоўваўся як настаўнік, клапаціўся пра школу, а многія яго творы засталіся невядомымі прафесійнаму асяродку. «Фатаграфія, — пісаў Валерый Дзмітрыевіч, — толькі інструмент. Патрэбны аўтар. Аўтар з галавой і чуйным сэрцам... Я мала веру ў тое, што аўтары могуць з’явіцца самі па сабе. А вось школа — гарантавана працуе на іх з’яўленне. Выкладаецца рамяство, але адначасова можа стварацца і асяроддзе, якое сілкуе таленты». Пералік яго спраў і пачынанняў уражвае. Cтаршыня праўлення першага Саюза фотамастакоў Беларусі, даследчык у галіне прадуктыўных адукацыйных методык, крытык, куратар выставачных праектаў, рэдактар шэрагу кніг па фотамастацтве, аўтар арыгінальных тэхналогій праяўкі і друку, эксперт у сферы гісторыі камп’ютэрнай графікі, паліграфіі і інфармацыйнай архітэктуры, Web, аналагавай і лічбавай фатаграфіі. Піянер беларускага інтэрнета, аўтар і мадэратар галіны форума «Сустрэча з легендай» на фатаграфічным вэб-партале www.znyata.com. Рэдактар рубрыкі «Лічбавае фота» ў часопісе «Digital Photo and Video Camera» (Кіеў, Украіна). З імкненнем згадаць, зразумець, асэнсаваць уплыў асобы Валерыя Лабко на сучаснуюфатаграфію сабраліся пасля адкрыцця выставы ў галерэі «NOVA» навучэнцы яго другой і трэцяй студый.
Далей
МЕТАФАРА АДЛЮСТРАВАННЯ
«Люстэркі» — так называлася персанальная выстава Юрыя Падоліна, якая адбылася ў Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва. Экспазіцыя складалася з дзесяці графічных аркушаў. Сам мастак — прыхільнік свабоднай лініі, сілуэтнага малюнка, гульні святлаценяў — працуе ў змешанай тэхніцы, спалучаючы літаграфію з алоўкам, заліўкамі тушшу, прадрапваннем. Яго работы выходзяць за межы ілюстрацыйнасці, выяўляюць філасофскае асэнсаванне аўтарам рэчаіснасці, прыхільнасць да знакавасці і метафарычнасці тэм.
Далей
КАНЦЭПТ СУЧАСНАГА ТЭКСТЫЛЮ
Выстава «Чорнае святло», якая адбылася ў мастацкай галерэі Нацыянальнага Полацкага гісторыка-культурнага музея-запаведніка, дала гледачам неабмежаваную магчымасць зместавых і тэматычных інтэрпрэтацый. Каб зразумець задуму аўтараў, неабходна было расшыфроўваць загадкавыя мастацкія сімвалы, паглыбляцца ў змест работ, якія праз візуальны шэраг сюжэтных кампазіцый, інсталяцый, выцягнутых з нашай памяці прадметаў мінулага выяўляюць эмацыйны і інтэлектуальны пасыл мастацтва ХХІ стагоддзя.
Далей
У МЕЖАХ ФАРМАТУ
«Пакуль мы жывыя...».
Аўтар сцэнарыя Фёдар Конеў.
Рэжысёр Сяргей Сычоў.
Аператар Сяргей Мялешкін.
Далей
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by
|
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова |